Sinds de politiek zich toch de berichten van hun volk aantrekt en derhalve vragen gaat stellen omtrent zogenaamde vechtscheidingen (motie tegen vechtscheiding Jeroen Recourt, PvdA, november 2015), met als gevolg de Divorce Challenge, waarmee het Ministerie van V&J zich in de voet schoot, worden wij, verstoten ouders, onaangenaam verrast met de stuiptrekkingen van diverse partijen. Om maar een rol te mogen blijven vervullen in deze echtscheidingsindustrie. Het klinkt als een complot. Geloof mij, het is een complot. Maar goed, behalve te beseffen dat wij ouders allen in een eigen ‘kafka verhaal’ zitten en het dus eigenlijk niet persoonlijk moeten nemen, is het wel heel belangrijk om te weten waartegen jij jouw ouderschap moet verdedigen en dat het bijna een ondoenlijke zaak is, zeker zo lang de geijkte partijen angstvallig vasthouden aan het bestaande en hooguit met pilots komen die nog meer kolen op het vuur gooien.
Met verbazing keek ik naar de Monitor (https://www.npo.nl/de-monitor/29-01-2017/KN_1687653) waar Mr Cees van Leuven de camera inkeek en vertelde dat de pilot Bijzonder Curator een schot in de roos is. Is dat zo? Ik krijg namelijk hele andere berichten, van ouders die aan die pilot hebben deelgenomen.
Vervolgens komt er een brief van het Ministerie van V&J aan de Tweede Kamer d.d. 21 februari, waarin diezelfde pilot ook nog eens wordt onderstreept als zijnde een veelbelovend succes. Is dat zo? Wie heeft dat rapport geschreven, op basis van welke gegevens? Weet dat ouders onder druk worden gezet om aan deze hele farce mee te werken, ook al is er één ouder die alles frustreert en deze niet wordt aangesproken, nee, uiteindelijk wordt deze ouder beloond: te onrustig hoor, voor het kind, dus welwillende ouder, neem afscheid, laat jouw kind bij de pathogene ouder en wacht maar tot het ooit weer naar jou op zoek gaat. Bizar!
Er stond wel meer in die brief waarvan ik dacht dat dit verre bezijden de de waarheid is, maar daar heb ik al een blog aan besteed. Het is voor mij steeds helderder en duidelijker dat de overheid niet alleen kolen op het vuur gooit, nee, dat ze willens en wetens zich ingraven en het willen blijven bekijken in een wij-zij verhaal, waarbij wij, het volk, niet moeten zeuren. Zij nemen het wel even over van/voor jou!
Laat die pilot Bijzonder Curator nu niet het enige grote wapen tegen ouderverstoting zijn bij de Rechtbank Breda. De rechtbank Breda, met alle ketenpartners, hebben 1,5 jaar deelgenomen aan het ZONMW project, aangevraagd door Fieke Mol van Kompaan en de Bocht: High Conflict Forum.
Voor 7,5 ton (!) zijn ze dus 1,5 jaar eens per maand samengekomen. Zelfs een Canadese delegatie is naar hun toegekomen om uit te leggen hoe je effectief om kan gaan met ouderverstoting. Dan mag je wat verwachten, niet? Nee, niet dus. Wederom heb ik contact met vaders die mij beschrijven dat het van begin af aan fout gaat, terwijl de oplossing zo snel en simpel kan zijn. Bevoorrecht de verstoter niet, ga niet pamperen, rekken en trekken om het hele traject uit te zitten, waarvoor er dan betaald moet worden. Dit hele verhaal is net zo desastreus als Ouderschap Blijft, alleen nog iets erger, zeg maar 2.0.
Ouders moeten zich nu psychisch laten testen, op zich al helemaal van de zotte om bij ouderverstoting beide ouders als gelijk te behandelen. Maar goed, ik raad alle ouders heel goed aan na te gaan wie die testen betaalt, want wat Kompaan en de Bocht beweert is zeker niet waar. Het wordt niet vergoed vanuit de zorgverzekering. Afgezien van die 385 euro eigen risico die je sowieso al kwijt zou zijn. Nee, die rekening wordt ergens gepresenteerd en ik raad je aan net zo te doen als een alerte vader: laat ze tekenen dat het jou geen cent kost!
Toch kreeg Kompaan en de Bocht alle ruimte om tijdens het VNG congres december 2016 te reppen over hun succesvolle aanpak. Wie controleert dit?
Wat te doen? Nou, die beide pilots lopen bij de Rechtbank Breda, dus ik dacht eens alle uitgesproken familierechtvonnissen, gerelateerd aan echtscheidingen op te vragen. Nou ja, ik bood zelfs aan om naar de rechtbank Breda te komen en ze daar door te nemen. Ze zijn immers in openbaarheid uitgesproken!
Dit resulteerde in een niet zo fijne emailwisseling met Mw. mr. M.W. Koek, president en voorzitter van de rechtbank Breda, met de boodschap dat ik er niet langer om mocht vragen, anders zou ze de politie inschakelen. Ja, je leest het goed! In openbaarheid uitgesproken, maar niet voor ons.
Ik heb nog uitgelegd waarom ik die vonnissen wilde inzien: ik wilde kijken of de pilots zo’n succes zijn. Hoe? Nou door naar de uitspraken van de familierechters te kijken. Hoe controleer je anders een rechter?
Was het de blog van Joep Zander, gevolgd door mijn blogs? In ieder geval kreeg ik vlak daarna de uitnodiging van Mr M.W. Koek om met haar in gesprek te gaan, er zou wel iemand bijzitten, de klachtenfunctionaris.
Vlak voor deze afspraak kwam mij ook nog eens een vreselijk vonnis onder ogen, dd. 17 maart 2017, (https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBNHO:2017:2082&showbutton=true) waarbij weer een rechter een streep haalde door het ouderschap van een man, waar op zich helemaal niets is op aan te merken, behalve dan dat moeder het contact niet ziet zitten. Deze rechter, mr. J.L. Roubos bepaalt even, als of het niets is, dat de verstotende ouder, in deze de moeder, eenhoofdig gezag krijgt en de lieve man krijgt ook nog een omgangsverbod omdat het kind het nu eenmaal zo gewend is, er geen nauwe betrekkingen zijn en omgang met een welwillende, gezonde ouder te onrustig is voor het 2 jarig kindje. Dat zelfde kindje wordt dus al maanden door moeder van vader weg gehouden! Wie is die rechter?!!Wat haalt die zich in zijn hoofd?
Dan lees ik interviews van Rechters ( Mw. Mr Calkoen) waarin zij zegt dat ze er bewust een uitputtingsslag van maken in de hoop dat beide ouders en anders wel één van de ouders de verstandigste wordt en de strijd zal staken. En ach, als beide ouders aanhouden en alle trajecten zijn doorlopen, dan hebben we altijd de Koninklijke weg nog. Dat heeft CalKoen nou weer niet gezegd, dat verzin ik er zelf bij, want dat is uiteindelijk wel de realiteit.
Op 13 april jl. ben ik in mijn eentje dus naar Mr M.W. Koek gegaan, naar de Rechtbank Breda. Om het ijs te breken, want het vriest er echt, zeg ik nog lachend dat ik me niet beter voor doe dan dat ik ben. Dat ik er simpel sta met mijn gympen en spijkerbroek en geen agenda heb. Dat ik zeker niet hun vijand ben, maar juist met de rechters in gesprek wil, want hoe kan het toch zijn dat wij elkaar vinden zodra je 4 woordjes intypt op het internet (kind- verklaart- tegen -ouder) : ouderverstoting en met groot gemak de v’tjes kunnen zetten bij alle overeenkomsten tussen alle zaken en dat het wel lijkt alsof het elke keer weer een vreemde gewaarwording is voor een rechter?
Hoe kan het zijn dat de rechter niet denkt “goh, aantijgingen van misbruik/mishandeling, allerlei beschuldigingen, dat heb ik vandaag al eerder gehoord in andere zaken, zou hier een patroon inzitten?!”
Het gekke is ook dat ik van ouders dus weet dat de pilot en dat high conflict forum totaal niet geland zijn bij de rechters. Waar waren die dan al die tijd? Niet mee geluncht?
Waar ik tegen aan liep was complete weerstand. Wie ik wel niet was?! Toen ik vertelde dat ik zo’n 850.000 verstoten mensen (ouders, opa’s en oma’s, halfbroertjes/zusjes, tantes en ooms) vertegenwoordig, zo’n 20.000 kinderen die jaarlijks met ouderverstoting te maken te hebben en 87 zelfmoorden in 2015 alleen al, toen werden die getallen haar toch wel te machtig.
87! Dat kon ik toch niet weten! Ja wel hoor, direct gerelateerd. Ik mag mijn kind niet meer zien, derhalve heeft mijn leven geen zin meer, doei!
Dus moest ik het klein maken van Mr Koek en ik begon te lachen, want ik wist met welke troef zij vervolgens zou komen: Natuurlijk kon ik het hebben over de zaak van mijn man die exemplarisch is voor alles wat fout gaat door de rechters, de Raad en zelfs een ouderschapsbemiddelaar werkzaam bij Kompaan en de bocht, die anno 2015 nog nooit van ouderverstoting had gehoord, laat staan een adequate aanpak. Tijdens dat traject heeft de moeder alles gedaan om het te frustreren, van afspraken tot bij het gesprek zitten dat tussen de zoon en de ouderschapsbemiddelaar plaats vond. Ik kan mij voorstellen dat het bruggetje, dat de ouderschapsbemiddelaar zo graag bouwt, niet echt aankwam bij die jongen. Zijn moeder zat naast hem en als je dat gespreksverslag leest, dan lopen de rillingen over jouw rug; nee, zeker geen contact met vader.
Dat kwam Dhr. Mr B. Prenger heel goed uit. Dachten wij nog dat moeder aangesproken zou worden op haar houding tijdens het traject en het feit dat zij eenzijdig het traject, in overleg met advocaat (die trouwens ook een aardige correspondentie voerde met die instelling) het traject voortijdig had afgebroken, niets daarvan. Moeder zal dan wel haar redenen hebben gehad, zoon geeft het zelf aan; contactverbod!
Dus ja, ik wil het daar best wel graag over hebben, zo ook de houding van de Raad, van die eerste rechter trouwens, die had alles in de kiem kunnen smoren, maar ja, 3 jaar verder, 3 rechters, vernederende onderzoeken en een vreselijk traject, waren er alleen maar verliezers.
De troef kwam zoals verwacht: waarom ik hier en niet mijn man. Die hoor ik wel vaker, het is toch niet jouw strijd. Ik heb haar verteld wat het effect op mijn man is geweest. Hoger beroep? We zijn toch niet gek? Nog meer geld uitgeven om uiteindelijk letterlijk en figuurlijk met lege handen te staan? Masterthesis Judith van Berlo, is haar toch ook wel bekend? Nee, mijn man is er klaar mee.
Of hij nog psychische hulp heeft gezocht?! Sorry? Dat zouden ze wel willen hè ! Heel veel ouders lopen namelijk vast. Het getuigt van een groot verantwoordelijkheidsbesef en moed om te onderkennen dat je hulp nodig zou kunnen hebben in de vorm van trauma verwerking. Ouders zijn immers ontsteld, kapot, radeloos. Maar pas op, want als je dat doet en er komt een rechtszaak, dan vraagt de Raad jouw medische gegevens op. Nou ja, je moet tekenen dat de Raad overal informatie mag vergaren, dus een belletje/mailtje naar jouw therapeut en je bent de Sjors. Zeker als jouw maatschappelijk werkster, therapeut, psycholoog een brief ontvangt waarin de Raadsonderzoeker (wie is dat? Hoe geschoold is die?) met een analyse komt en vraagt dit voor erkend te retourneren. Kansloos, maar dit gebeurt dus gewoon. Tip: Maak hele goede afspraken. Communicatie met derden gaat altijd en alleen na goedkeuring van jou
Maar goed, nee, mijn man maak je niet gek. Wellicht is hij één van de weinige mentaal meest stabiele mensen in Nederland. Daar worden ze namelijk op geselecteerd en mogen met trots een groene baret dragen. Haar blik toen ik dat zei.
Ondertussen zat die klachtenfunctionaris heel druk te notuleren. Mooi.
Tja, dan kwam ze maar weer met de troef, individuele zaken was dan weer te klein. Ik heb gezegd dit zo flauw te vinden, dan had ze maar op de uitnodiging moeten zetten dat ik ouders mee had mogen nemen, ik kan er zo een paar optrommelen, vandaar dus wederom mijn verzoek; vonnissen die in openbaarheid zijn uitgesproken in te kijken om te kijken wat die rechter nu zo al uitspreken en of die pilots dus zijn geland. Maar nee, dat zeker niet.
Ook in gesprek gaan met verstoten ouders, ervaringsdeskundigen, nou nee, daar is geen behoefte aan. Roulerende rechters? Nou en….Waarop geselecteerd? Hoe wordt je kinderrechter? Mij nog steeds niet duidelijk, maar wat mij wel duidelijk werd is dat die roulerende rechters niet echt worden bijgeschoold. Ja, wat pedagogiek, maar ouderverstoting…. Nee
Ze keek ook vies bij het woord. Wilde zelfs niet erkennen dat ouderverstoting kindermishandeling is. Zo zien ze dat dus niet. Wat mij ook opviel is dat ze zich totaal niet verantwoordelijk voelen. Het heeft iets wat uit de hoogte is, wat neerkijkt op die domme ouders, waarover zij moeten beslissen!
Ik haalde het vonnis aan en vroeg haar waarom dit zo anno 2017 nog kan. Nou, als die mijnheer het er niet mee eens is, kan hij in hoger beroep! Wederom kom ik met de masterthesis van Judith van Berlo. Ook vertel ik haar over vaders die hun carrière beëindigen om maar aanspraak te kunnen maken op bijzondere bijstand. En laten we al die ouders die in de ziekte wet komen niet vergeten. Het gleed langs haar als teflon!
Hoe zo hoger beroep? Hoe kan het zijn dat een rechter het durft om zo een streep door een leven te halen? Er kleeft bloed aan de handen van rechters. Zij zijn de beslissers, zij mogen dat Salomons oordeel heffen, hoe kan het zijn dat een rechter ’s avonds zichzelf recht in de spiegel aan kan kijken. Wetende dat hij/zij die dag wel 5 zaken heeft gehad, waarbij wij de v’tjes bij de signalen kunnen zetten, maar de rechter blijkbaar niet?!
Ik werd boos! Dat uit de hoogte, neerkijkend. Dus ik zeg, wie denken jullie eigenlijk wel niet dat jullie zijn? God of zo? Stonden jullie erbij toen het kind werd gemaakt? Toen die kerel blijkbaar wel goed genoeg was voor zijn zaad en dat vaak niet 1 keer, maar meerdere keren. Dus om nou over een foute vent te praten…. Dat zou een rechter toch aan het denken moeten zetten?
Sowieso, wie denkt zij dan wel wat ze is, niet meer dan ik, hooguit een andere studie! De klachtenfunctionaris liep rood aan en was nog drukker in de weer. Kijk, dit vond ze al helemaal niet leuk. Een, in haar ogen duidelijk simpele burger, gaat haar vertellen hoe het buiten hun ivoren toren er werkelijk uit ziet.
Waarom zit ik daar eigenlijk bedacht ik mij, waarom wil zij mij zien? Om te polsen waar wij nu staan! En dat heb ik haar verteld. Eerst heb ik haar gevraagd of wij nog langer respect moeten hebben voor rechters die zo te werk gaan? Wie is die ene persoon die een streep denkt te kunnen maken? 1 persoon, die dit bepaalt?
Ik heb professor Maurits Barendrecht nog maar eens van stal gehaald, zo ook de Divorce Challenge en onze achterban. De sociale media en dat wij mondiger worden.
Dat merken ze immers al best, niet voor niets al die rapporten van de raad en jeugdzorg, ja zelfs congressen; hoe om te gaan met al die agressieve ouders. Hand in eigen boezem steken is nog steeds een stap te ver. Maar wij laten dit dus niet meer gebeuren en zullen moedig zijn, kwaliteit eisen en NEE zeggen tegen het rekken en trekken, het belasten van de kinderen, de mishandeling.
En ach, een advocaat, die kost ons geld en levert ons niets meer dan nog meer ellende op, dus we doen het wel zelf. We sturen geen stukken meer in, maar lezen met groot genoegen een pleitnota voor die zo lang mag zijn als dat wij willen en ja, geen bijlagen, maar ach daar wordt toch niet naar gekeken.
Misschien is dat dan ook wel uiteindelijke doel van de rechters? Dat wij beducht zijn en eieren voor ons geld kiezen, wegblijven van alles wat maar richting familierecht en consorten gaat?
Dat zou mooi zijn, maar de meeste ouders zitten midden inde ellende voordat ze er het naampje op kunnen plakken; ouderverstoting. Vaak is het dan te laat.
Ik heb gevraagd of ik een keer naar een bijeenkomst/vergadering kan komen om een eerlijk gesprek te hebben over ouderverstoting. Nou daar zat ze zeker niet op te wachten.
Ze voelde zich überhaupt niet aangesproken. Kijk als ouderverstoting nog niet eens wordt onderkend door de rechters, dan kun je er ook niet tegen optreden, terwijl het zo eenvoudig en makkelijk is. Gaan er wel een paar baantjes weg, heel wat hulpverleners zullen overbodig zijn, maar goed, in het belang van de kinderen en ons, zou dat toch geweldig zijn.
Maar zelfs dat is te veel gevraagd. Sterker nog Mr Koek maakte mij duidelijk dat zij de uitverkorenen zijn. Ouders komen naar hen toe! Dus ja, ze spreken recht. Ze ratelde duidelijk iets op, het ging mij te snel en vroeg aan de klachtenfunctionaris heel goed op te letten en dit letterlijk op te schrijven opdat ik het nog eens na kon lezen. Ze zitten daar, speciaal aangesteld om over ons te beslissen, recht te spreken.
Doe dat dan ook! riep ik. Pas de wet toe; gelijkwaardig ouderschap gezamenlijk gezag, gewoon omgang en als 1 ouder daar moeite mee heeft, die ondersteunen totdat die het wel aankan, maar omgang ten alle tijden plaats laten vinden. Doe dat dan! Spreek maar iets uit met een boete, dwangsom. Moet je eens kijken hoe snel er omgang plaats gaat vinden. Pak de verstoter aan.
Nou misschien dat de politiek een aanwijzing moet geven! Wel ja, dat hebben ze gedaan met die wet gelijkwaardig ouderschap en wat krijgen wij? Rechters die vinden dat de politiek zich er buiten hoort te houden en het wel eens zelf gaan bepalen en in 1 keer met trucjes komen als hoofdverblijfplaats, of het belang van het kind, of zo is het gewend, lotsverbondenheid, nauwe betrekkingen. Wie spreekt deze rechters daar op aan? Wie controleert ze.
Maar de cirkel was weer rond, want dan moet je maar gaan procederen, in hoger beroep.
Al met al, daar zitten ze in de rechtbank Breda. De rechters die ons dwingen tot kindermishandeling. De rechters die zelf wel bepalen wat ze willen en zich niet laten aanspreken. Rechters die het niet willen weten, zeker niet bijgeschoold zijn en waar ze waren toe de pilots werden uitgerold? Ik zou het niet weten, wel dat 7, 5 ton is vervlogen.
De notulen, die zou ik graag toegestuurd krijgen, maar zelfs dat is MR Koek te gortig. Daar gaat zij nog altijd over…. Ach, ik kan er op z’n minst een mailtje aan besteden.
annemarievanmackelenbergh 