Notulen gesprek met Mr. Koek, Rechtbank Breda en mijn dringend advies aan ouders die in scheiding zijn.

3 mei 2017 heb ik een gesprek gehad met Mr Koek, opperhoofd rechtbank Z-W Brabant en Zeeland, op haar kantoortje bij de Rechtbank Breda.

Ik heb er een blog over geschreven; https://annemarievanmackelenbergh.wordpress.com/2017/04/22/de-rechterlijke-macht-willens-en-wetens-in-hun-ivoren-toren/

4 (!) maanden heb ik er over gedaan om de notulen te bemachtigen. Onderstaand zet ik deze notulen openbaar.

Voorop gesteld; deze notulen zijn een slap aftreksel van het gesprek wat daadwerkelijk heeft plaats gevonden. De notulist, de heer Voeten had het er destijds maar druk mee; rood hoofd, puntje van zijn tong uit de mond, wellicht had hij nog nooit iemand getroffen die niet onder de indruk raakt van een rechter, die duidelijk misbruik maakt van haar positie!

Enfin, vandaag dus maar weer een mail naar Mr Koek gestuurd:

Nou mevrouw XXXXXX,

 

U kunt hier niets aan doen, maar de notulen, dat is een slap aftreksel van het gesprek wat heeft plaats gevonden.

De heet Voeten is nog steeds thuis aan het bijkomen, heb ik gehoord.

 

Vriendelijk verzoek deze blog naar Mr Koek te sturen: https://joepzander.wordpress.com/2017/09/05/dijkdoorbraken-en-zandzakken. Wellicht dat Mr Koek mijn reactie op deze blog tot zich kan nemen?

 

Hoe dan ook, met dit schrijven dien ik wederom het verzoek in om alle familierecht uitspraken, echtscheiding gerelateerd, door Mr B. Prenger, vanaf januari 2016 tot heden, ter inzage beschikbaar te stellen of deze via Rechtspraak.nl te laten publiceren.

 

Ik wacht nog een nette reactie van Mr Koek af, maar voor de duidelijkheid, als Mr Koek denkt boven de wet te staan, dan hoop ik toch echt de politiek ervan te overtuigen dat dit niet het geval mag zijn.

 

Groet,

AM van Mackelenbergh

 

Verslag nav gesprek met mr. M.W. Koek, President bij de rechtbank Zeeland-West-Brabant, met

mevrouw A. van Mackelenberg, gevoerd op 13-4-2017, in aanwezigheid van L.W.M Voeten,

waarnemend klachtenfunctionaris.

Mevrouw Van Mackelenberg heeft – in aansluiting op de eerder door haar gestuurde mailberichten

aan het bestuur van de rechtbank Zeeland- West-Brabant — haar standpunt als volgt toegelicht:

Ik kom niet als vijand, maar zoek samenwerking met de rechtspraak. De organisatie waar ik voor sta

en die verstoten ouders vertegenwoordigt, wordt steeds sterker.

Er zijn talloze beslissingen van rechters, politici, deskundigenrapporten, werkwijzen van instanties als

Kompaan en De Bocht, Juzt, Raad voor de Kinderbescherming, die niet correct zijn en die schade

toebrengen aan ouders én aan kinderen.

Ouders die mij raadplegen adviseer ik de rechterlijke instanties niet te vertrouwen.

Er wordt veel geld en tijd gestoken in trajecten/pilots die niet slagen. In dat verband wil ik inzage in

beslissingen van alle familiezaken die openbaar zijn uitgesproken in de periode van september 2016

tot op heden. Op die wijze wil ik controleren of de pilot van de bijzondere curator werkt. Mr van

Leuven – de instigator van deze pilot- haalt aan dat de pilot in Breda goed loopt en dat wil ik met

eigen ogen zien; ik hoor namelijk andere geluiden, van ouders die in paniek zijn.

Rechters en advocaten die werken met de pilot ‘bijzondere curator’ geven aan de politiek door dat

het een succes is; de justitiabelen die bij die pilot betrokken zijn hebben heel andere ervaringen, Ik

beschik over een lijst van mensen die ik kan doormailen naar de rechtbank.

Als je naar de rechter gaat voor omgang, sta je als ouder in heel veel gevallen met lege handen; met

name de vaders, omdat moeders geen medewerking wensen te verlenen en hetgeen zij verklaren ten

overstaan van de rechter vaak klakkeloos wordt overgenomen.

Ouders en rechters moeten er voor kinderen zijn/moeten samenwerken en ook ik wil daar een rol in

spelen.

Ik wil bijeenkomsten van familierechters bijwonen en daar vertellen wat er gebeurt binnen de

trajecten waar de rechters naar verwijzen. Rechters in hun kamertjes maken het ouders moeilijk; de

behandeling van zaken moet anders. Er is een andere aanpak nodig; ouders moeten met eigen

pleitnota’s kunnen komen.

Dankzij de rechter heeft mijn man geen contact meer met zijn zoon.

Indien mensen het niet eens zijn met rechterlijke beslissingen kunnen zij formeel wel in hoger

beroep, maar dat kost geld en dat hebben ze niet.

Ouders wordt omgang ontzegd; hierdoor staan ouders — vaak vaders — met lege handen. Landelijk is

erkend dat ouderverstoting kindermishandeling is, en dat is strafbaar. Ik ga ouders adviseren aangifte

te doen wegens onttrekking aan het ouderlijk gezag. Er zijn namelijk ouders die lijden door

beslissingen van de rechtspraak en zelfmoord plegen.

Ik wil duidelijk maken dat ik niet achterlijk ben en niet minder mens, niet minder intelligent ben dan

de rechters en een president van de rechtbank.

De president geeft de volgende mondelinge reactie:

Rechters worden zorgvuldig geselecteerd, grondig opgeleid en bijgeschoold en zij verdiepen zich vaak

in de vraag hoe zij hun werk het beste kunnen doen. De pilot ‘bijzonder curator bij scheidingszaken’

werd ook gestart met als doel kwaliteitsbevordering bij de behandeling van scheidingszaken.

Een algemeen en verstrekkend verzoek om alle familierechtuitspraken van de rechtbank Zeeland

West-Brabant vanaf september 2016 tot heden te verstrekken of daar inzage in te bieden kan niet

worden toegewezen. Het verstrekken van uitspraken in familiezaken beperkt zich in beginsel tot de

procespartijen c.q. hun raadslieden. Voor het publiceren van uitspraken geldt een landelijk beleid

waarbij in beginsel op aangeven cq ter beoordeling van de rechter zelf— aan de hand van de

landelijke publicatierichtlijnen — wordt bepaald of een uitspraak gepubliceerd moet worden. Het feit

dat uitspraken in het openbaar worden uitgesproken betekent nog niet dat deze daarom

gepubliceerd moeten worden. Het geven van inzage in de door u bedoelde categorie

familierechtelijke dossiers stuit af op de privacy-aspecten van deze zaken.

Mevrouw van Mackelenberg sluit af met de volgende reactie:

Ik ben het daar niet mee eens. Ik verzoek een verslag van dit gesprek te kunnen ontvangen. Ik heb er

spijt van dat ik dit gesprek niet heb opgenomen, zoals ik voornemens was. Ook betreurt ik het dat

mijn man niet is meegekomen; ik hoor u zeggen dat ik daar best om had kunnen vragen, Ik vind dat

als die mogelijkheid er was had de rechtbank dat aan moeten geven.

Conclusie: Blijf zo ver mogelijk weg van het familierecht. Ga zeker niet uit jezelf procederen, want, geloof mij, je raakt het kleine beetje regie dat je nog had, kwijt.

Voordat jij het weet zit je aan een tafeltje tegen over een raadsmedewerker die jou toe bijt dat als jij echt van jouw kind houdt, jij afstand neemt en braaf thuis gaat wachten tot het kind, ooit volwassen, uit zichzelf naar jou toe komt.

Of zit je op krukjes in een kringetje, bij bewust handelingsverlegen mutsen die jou vertellen dat, als jij van jouw kinderen houdt, je alles laat welgevallen en zeggen.

Of je zit op het politiebureau, je te verweren tegen de meest vreselijke beschuldigingen van mishandeling of seksueel misbruik en wordt dat hooguit geseponeerd wegens gebrek aan bewijs.

Om vervolgens, met zeeeeer veel geluk, later jou w kinderen te mogen ontmoeten die vast en zeker de vraag zullen stellen; waarom heb jij niet voor mij gevochten?!

En wat zeg je dan? Ik nam 1 simpele rechter serieus?!

Mag ik in ieder geval voorstellen om een rechter, diens uitspraken, net zo serieus te nemen als dat onze exen dat doen? Want wat stelt nou een beschikking eigenlijk voor als die niet nageleefd wordt? Dan heb je hooguit weer wat extra papier voor jouw open haard… of om jouw…..af te vegen .

http://www.herkenouderverstoting.nl

https://www.facebook.com/groups/507826229380204/

 

De rechterlijke macht willens en wetens in hun ivoren toren!

Sinds de politiek zich toch de berichten van hun volk aantrekt en derhalve vragen gaat stellen omtrent zogenaamde vechtscheidingen (motie tegen vechtscheiding Jeroen Recourt, PvdA, november 2015), met als gevolg de Divorce Challenge, waarmee het Ministerie van V&J zich in de voet schoot, worden wij, verstoten ouders, onaangenaam verrast met de stuiptrekkingen van diverse partijen. Om maar een rol te mogen blijven vervullen in deze echtscheidingsindustrie. Het klinkt als een complot. Geloof mij, het is een complot. Maar goed, behalve te beseffen dat wij ouders allen in een eigen ‘kafka verhaal’ zitten en het dus eigenlijk niet persoonlijk moeten nemen, is het wel heel belangrijk om te weten waartegen jij jouw ouderschap moet verdedigen en dat het bijna een ondoenlijke zaak is, zeker zo lang de geijkte partijen angstvallig vasthouden aan het bestaande en hooguit met pilots komen die nog meer kolen op het vuur gooien.

Met verbazing keek ik naar de Monitor (https://www.npo.nl/de-monitor/29-01-2017/KN_1687653) waar Mr Cees van Leuven de camera inkeek en vertelde dat de pilot Bijzonder Curator een schot in de roos is. Is dat zo? Ik krijg namelijk hele andere berichten, van ouders die aan die pilot hebben deelgenomen.

Vervolgens komt er een brief van het Ministerie van V&J aan de Tweede Kamer d.d. 21 februari, waarin diezelfde pilot ook nog eens wordt onderstreept als zijnde een veelbelovend succes. Is dat zo? Wie heeft dat rapport geschreven, op basis van welke gegevens? Weet dat ouders onder druk worden gezet om  aan deze hele farce mee te werken, ook al is er één ouder die alles frustreert en deze niet wordt aangesproken, nee, uiteindelijk wordt deze ouder beloond: te onrustig hoor, voor het kind, dus welwillende ouder, neem afscheid, laat jouw kind bij de pathogene ouder en wacht maar tot het ooit weer naar jou op zoek gaat. Bizar!

Er stond wel meer in die brief waarvan ik dacht dat dit verre bezijden de de waarheid is, maar daar heb ik al een blog aan besteed. Het is voor mij steeds helderder en duidelijker dat de overheid niet alleen kolen op het vuur gooit, nee, dat ze willens en wetens zich ingraven en het willen blijven bekijken in een wij-zij verhaal, waarbij wij, het volk, niet moeten zeuren. Zij nemen het wel even over van/voor jou!

Laat die pilot Bijzonder Curator nu niet het enige grote wapen tegen ouderverstoting zijn bij de Rechtbank Breda. De rechtbank Breda, met alle ketenpartners, hebben 1,5 jaar deelgenomen aan het ZONMW project, aangevraagd door Fieke Mol van Kompaan en de Bocht: High Conflict Forum.

Voor 7,5 ton (!) zijn ze dus 1,5 jaar eens per maand samengekomen. Zelfs een Canadese delegatie is naar hun toegekomen om uit te leggen hoe je effectief om kan gaan met ouderverstoting. Dan mag je wat verwachten, niet? Nee, niet dus. Wederom heb ik contact met vaders die mij beschrijven dat het van begin af aan fout gaat, terwijl de oplossing zo snel en simpel kan zijn. Bevoorrecht de verstoter niet, ga niet pamperen, rekken en trekken om het hele traject uit te zitten, waarvoor er dan betaald moet worden. Dit hele verhaal is net zo desastreus als Ouderschap Blijft, alleen nog iets erger, zeg maar 2.0.

Ouders moeten zich nu psychisch laten testen, op zich al helemaal van de zotte om bij ouderverstoting beide ouders als gelijk te behandelen. Maar goed, ik raad alle ouders heel goed aan na te gaan wie die testen betaalt, want wat Kompaan en de Bocht beweert is zeker niet waar. Het wordt niet vergoed vanuit de zorgverzekering. Afgezien van die 385 euro eigen risico die je sowieso al kwijt zou zijn. Nee, die rekening wordt ergens gepresenteerd en ik raad je aan net zo te doen als een alerte vader: laat ze tekenen dat het jou geen cent kost!

Toch kreeg Kompaan en de Bocht alle ruimte om tijdens het VNG congres december 2016 te reppen over hun succesvolle aanpak. Wie controleert dit?

Wat te doen? Nou, die beide pilots lopen bij de Rechtbank Breda, dus ik dacht eens alle uitgesproken familierechtvonnissen, gerelateerd aan echtscheidingen op te vragen. Nou ja, ik bood zelfs aan om naar de rechtbank Breda te komen en ze daar door te nemen. Ze zijn immers in openbaarheid uitgesproken!

Dit resulteerde in een niet zo fijne emailwisseling met Mw. mr. M.W. Koek, president en voorzitter van de rechtbank Breda, met de boodschap dat ik er niet langer om mocht vragen, anders zou ze de politie inschakelen. Ja, je leest het goed! In openbaarheid uitgesproken, maar niet voor ons.

Ik heb nog uitgelegd waarom ik die vonnissen wilde inzien: ik wilde kijken of de pilots zo’n succes zijn. Hoe? Nou door naar de uitspraken van de familierechters te kijken. Hoe controleer je anders een rechter?

Was het de blog van Joep Zander, gevolgd door mijn blogs? In ieder geval kreeg ik vlak daarna de uitnodiging van Mr M.W. Koek om met haar in gesprek te gaan, er zou wel iemand bijzitten, de klachtenfunctionaris.

Vlak voor deze afspraak kwam mij ook nog eens een vreselijk vonnis onder ogen, dd. 17 maart 2017, (https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBNHO:2017:2082&showbutton=true) waarbij weer een rechter een streep haalde door het ouderschap van een man, waar op zich helemaal niets is op aan te merken, behalve dan dat moeder het contact niet ziet zitten. Deze rechter, mr. J.L. Roubos  bepaalt even, als of het niets is, dat de verstotende ouder, in deze de moeder, eenhoofdig gezag krijgt en de lieve man krijgt ook nog een omgangsverbod omdat het kind het nu eenmaal zo gewend is, er geen nauwe betrekkingen zijn en omgang met een welwillende, gezonde ouder te onrustig is voor het 2 jarig kindje. Dat zelfde kindje wordt dus al maanden door moeder van vader weg gehouden! Wie is die rechter?!!Wat haalt die zich in zijn hoofd?

Dan lees ik interviews van Rechters ( Mw. Mr Calkoen) waarin zij zegt dat ze er bewust een uitputtingsslag van maken in de hoop dat beide ouders en anders wel één van de ouders de verstandigste wordt en de strijd zal staken. En ach, als beide ouders aanhouden en alle trajecten zijn doorlopen, dan hebben we altijd de Koninklijke weg nog. Dat heeft CalKoen nou weer niet gezegd, dat verzin ik er zelf bij, want dat is uiteindelijk wel de realiteit.

Op 13 april jl. ben ik in mijn eentje dus naar Mr M.W. Koek gegaan, naar de Rechtbank Breda. Om het ijs te breken, want het vriest er echt, zeg ik nog lachend dat ik me niet beter voor doe dan dat ik ben. Dat ik er simpel sta met mijn gympen en spijkerbroek en geen agenda heb. Dat ik zeker niet hun vijand ben, maar juist met de rechters in gesprek wil, want hoe kan het toch zijn dat wij elkaar vinden zodra je 4 woordjes intypt op het internet (kind- verklaart- tegen -ouder) : ouderverstoting en met groot gemak de v’tjes kunnen zetten bij alle overeenkomsten tussen alle zaken en dat het wel lijkt alsof het elke keer weer een vreemde gewaarwording is voor een rechter?

Hoe kan het zijn dat de rechter niet denkt “goh, aantijgingen van misbruik/mishandeling, allerlei beschuldigingen, dat heb ik vandaag al eerder gehoord in andere zaken, zou hier een patroon inzitten?!”

Het gekke is ook dat ik van ouders dus weet dat de pilot en dat high conflict forum totaal niet geland zijn bij de rechters. Waar waren die dan al die tijd? Niet mee geluncht?

Waar ik tegen aan liep was complete weerstand. Wie ik wel niet was?! Toen ik vertelde dat ik zo’n 850.000 verstoten mensen (ouders, opa’s en oma’s, halfbroertjes/zusjes, tantes en ooms) vertegenwoordig, zo’n 20.000 kinderen die jaarlijks met ouderverstoting te maken te hebben en 87 zelfmoorden in 2015 alleen al, toen werden die getallen haar toch wel te machtig.

87! Dat kon ik toch niet weten! Ja wel hoor, direct gerelateerd. Ik mag mijn kind niet meer zien, derhalve heeft mijn leven geen zin meer, doei!

Dus moest ik het klein maken van Mr Koek en ik begon te lachen, want ik wist met welke troef zij vervolgens zou komen: Natuurlijk kon ik het hebben over de zaak van mijn man die exemplarisch is voor alles wat fout gaat door de rechters, de Raad en zelfs een ouderschapsbemiddelaar werkzaam bij Kompaan en de bocht, die anno 2015 nog nooit van ouderverstoting had gehoord, laat staan een adequate aanpak. Tijdens dat traject heeft de moeder alles gedaan om het te frustreren, van afspraken tot bij het gesprek zitten dat tussen de zoon en de ouderschapsbemiddelaar plaats vond. Ik kan mij voorstellen dat het bruggetje, dat de ouderschapsbemiddelaar zo graag bouwt, niet echt aankwam bij die jongen. Zijn moeder zat naast hem en als je dat gespreksverslag leest, dan lopen de rillingen over jouw rug; nee, zeker geen contact met vader.

Dat kwam Dhr. Mr  B. Prenger heel goed uit. Dachten wij nog dat moeder aangesproken zou worden op haar houding tijdens het traject en het feit dat zij eenzijdig het traject, in overleg met advocaat (die trouwens ook een aardige correspondentie voerde met die instelling) het traject voortijdig had afgebroken, niets daarvan. Moeder zal dan wel haar redenen hebben gehad, zoon geeft het zelf aan; contactverbod!

Dus ja, ik wil het daar best wel graag over hebben, zo ook de houding van de Raad, van die eerste rechter trouwens, die had alles in de kiem kunnen smoren, maar ja, 3 jaar verder, 3 rechters, vernederende onderzoeken en een vreselijk traject, waren er alleen maar verliezers.

De troef kwam zoals verwacht: waarom ik hier en niet mijn man. Die hoor ik wel vaker, het is toch niet jouw strijd. Ik heb haar verteld wat het effect op mijn man is geweest. Hoger beroep? We zijn toch niet gek? Nog meer geld uitgeven om uiteindelijk letterlijk en figuurlijk met lege handen te staan? Masterthesis Judith van Berlo, is haar toch ook wel bekend? Nee, mijn man is er klaar mee.

Of hij nog psychische hulp heeft gezocht?! Sorry? Dat zouden ze wel willen hè ! Heel veel ouders lopen namelijk vast. Het getuigt van een groot verantwoordelijkheidsbesef en moed om te onderkennen dat je hulp nodig zou kunnen hebben in de vorm van trauma verwerking. Ouders zijn immers ontsteld, kapot, radeloos. Maar pas op, want als je dat doet en er komt een rechtszaak, dan vraagt de Raad jouw medische gegevens op. Nou ja, je moet tekenen dat de Raad overal informatie mag vergaren, dus een belletje/mailtje naar jouw therapeut en je bent de Sjors. Zeker als jouw maatschappelijk werkster, therapeut, psycholoog een brief ontvangt waarin de Raadsonderzoeker (wie is dat? Hoe geschoold is die?) met een analyse komt en vraagt dit voor erkend te retourneren. Kansloos, maar dit gebeurt dus gewoon. Tip: Maak hele goede afspraken. Communicatie met derden gaat altijd en alleen na goedkeuring van jou

Maar goed, nee, mijn man maak je niet gek. Wellicht is hij één van de weinige mentaal meest stabiele mensen in Nederland. Daar worden ze namelijk op geselecteerd en mogen met trots een groene baret dragen. Haar blik toen ik dat zei.

Ondertussen zat die klachtenfunctionaris heel druk te notuleren. Mooi.

Tja, dan kwam ze maar weer met de troef, individuele zaken was dan weer te klein. Ik heb gezegd dit zo flauw te vinden, dan had ze maar op de uitnodiging moeten zetten dat ik ouders mee had mogen nemen, ik kan er zo een paar optrommelen, vandaar dus wederom mijn verzoek; vonnissen die in openbaarheid zijn uitgesproken in te kijken om te kijken wat die rechter nu zo al uitspreken en of die pilots dus zijn geland. Maar nee, dat zeker niet.

Ook in gesprek gaan met verstoten ouders, ervaringsdeskundigen, nou nee, daar is geen behoefte aan. Roulerende rechters? Nou en….Waarop geselecteerd? Hoe wordt je kinderrechter? Mij nog steeds niet duidelijk, maar wat mij wel duidelijk werd is dat die roulerende rechters niet echt worden bijgeschoold. Ja, wat pedagogiek, maar ouderverstoting…. Nee

Ze keek ook vies bij het woord. Wilde zelfs niet erkennen dat ouderverstoting kindermishandeling is. Zo zien ze dat dus niet. Wat mij ook opviel is dat ze zich totaal niet verantwoordelijk voelen. Het heeft iets wat uit de hoogte is, wat neerkijkt op die domme ouders, waarover zij moeten beslissen!

Ik haalde het vonnis aan en vroeg haar waarom dit zo anno 2017 nog kan. Nou, als die mijnheer het er niet mee eens is, kan hij in hoger beroep! Wederom kom ik met de masterthesis van Judith van Berlo. Ook vertel ik haar over vaders die hun carrière beëindigen om maar aanspraak te kunnen maken op bijzondere bijstand. En laten we al die ouders die in de ziekte wet komen niet vergeten. Het gleed langs haar als teflon!

Hoe zo hoger beroep? Hoe kan het zijn dat een rechter het durft om zo een streep door een leven te halen? Er kleeft bloed aan de handen van rechters. Zij zijn de beslissers, zij mogen dat Salomons oordeel heffen, hoe kan het zijn dat een rechter ’s avonds zichzelf recht in de spiegel aan kan kijken. Wetende dat hij/zij die dag wel 5 zaken heeft gehad, waarbij wij de v’tjes bij de signalen kunnen zetten, maar de rechter blijkbaar niet?!

Ik werd boos! Dat uit de hoogte, neerkijkend. Dus ik zeg, wie denken jullie eigenlijk wel niet dat jullie zijn? God of zo? Stonden jullie erbij toen het kind werd gemaakt? Toen die kerel blijkbaar wel goed genoeg was voor zijn zaad en dat vaak niet 1 keer, maar meerdere keren. Dus om nou over een foute vent te praten…. Dat zou een rechter toch aan het denken moeten zetten?

Sowieso, wie denkt zij dan wel wat ze is, niet meer dan ik, hooguit een andere studie! De klachtenfunctionaris liep rood aan en was nog drukker in de weer. Kijk, dit vond ze al helemaal niet leuk. Een, in haar ogen duidelijk simpele burger, gaat haar vertellen hoe het buiten hun ivoren toren er werkelijk uit ziet.

Waarom zit ik daar eigenlijk bedacht ik mij, waarom wil zij mij zien? Om te polsen waar wij nu staan! En dat heb ik haar verteld. Eerst heb ik haar gevraagd of wij nog langer respect moeten hebben voor rechters die zo te werk gaan? Wie is die ene persoon die een streep denkt te kunnen maken? 1 persoon, die dit bepaalt?

Ik heb professor Maurits Barendrecht nog maar eens van stal gehaald, zo ook de Divorce Challenge en onze achterban. De sociale media en dat wij mondiger worden.

Dat merken ze immers al best, niet voor niets al die rapporten van de raad en jeugdzorg, ja zelfs congressen; hoe om te gaan met al die agressieve ouders. Hand in eigen boezem steken is nog steeds een stap te ver. Maar wij laten dit dus niet meer gebeuren en zullen moedig zijn, kwaliteit eisen en NEE zeggen tegen het rekken en trekken, het belasten van de kinderen, de mishandeling.

En ach, een advocaat, die kost ons geld en levert ons niets meer dan nog meer ellende op, dus we doen het wel zelf. We sturen geen stukken meer in, maar lezen met groot genoegen een pleitnota voor die zo lang mag zijn als dat wij willen en ja, geen bijlagen, maar ach daar wordt toch niet naar gekeken.

Misschien is dat dan ook wel uiteindelijke doel van de rechters? Dat wij beducht zijn en eieren voor ons geld kiezen, wegblijven van alles wat maar richting familierecht en consorten gaat?

Dat zou mooi zijn, maar de meeste ouders zitten midden inde ellende voordat ze er het naampje op kunnen plakken; ouderverstoting. Vaak is het dan te laat.

Ik heb gevraagd of ik een keer naar een bijeenkomst/vergadering kan komen om een eerlijk gesprek te hebben over ouderverstoting. Nou daar zat ze zeker niet op te wachten.

Ze voelde zich überhaupt niet aangesproken. Kijk als ouderverstoting nog niet eens wordt onderkend door de rechters, dan kun je er ook niet tegen optreden, terwijl het zo eenvoudig en makkelijk is. Gaan er wel een paar baantjes weg, heel wat hulpverleners zullen overbodig zijn, maar goed, in het belang van de kinderen en ons, zou dat toch geweldig zijn.

Maar zelfs dat is te veel gevraagd. Sterker nog Mr Koek maakte mij duidelijk dat zij de uitverkorenen zijn. Ouders komen naar hen toe! Dus ja, ze spreken recht. Ze ratelde duidelijk iets op, het ging mij te snel en vroeg aan de klachtenfunctionaris heel goed op te letten en dit letterlijk op te schrijven opdat ik het nog eens na kon lezen. Ze zitten daar, speciaal aangesteld om over ons te beslissen, recht te spreken.

Doe dat dan ook! riep ik. Pas de wet toe; gelijkwaardig ouderschap gezamenlijk gezag, gewoon omgang en als 1 ouder daar moeite mee heeft, die ondersteunen totdat die het wel aankan, maar omgang ten alle tijden plaats laten vinden. Doe dat dan! Spreek maar iets uit met een boete, dwangsom. Moet je eens kijken hoe snel er omgang plaats gaat vinden. Pak de verstoter aan.

Nou misschien dat de politiek een aanwijzing moet geven! Wel ja, dat hebben ze gedaan met die wet gelijkwaardig ouderschap en wat krijgen wij? Rechters die vinden dat de politiek zich er buiten hoort te houden en het wel eens zelf gaan bepalen en in 1 keer met trucjes komen als hoofdverblijfplaats, of het belang van het kind, of zo is het gewend, lotsverbondenheid, nauwe betrekkingen. Wie spreekt deze rechters daar op aan? Wie controleert ze.

Maar de cirkel was weer rond, want dan moet je maar gaan procederen, in hoger beroep.

Al met al, daar zitten ze in de rechtbank Breda. De rechters die ons dwingen tot kindermishandeling. De rechters die zelf wel bepalen wat ze willen en zich niet laten aanspreken. Rechters die het niet willen weten, zeker niet bijgeschoold zijn en waar ze waren toe de pilots werden uitgerold? Ik zou het niet weten, wel dat 7, 5 ton is vervlogen.

De notulen, die zou ik graag toegestuurd krijgen, maar zelfs dat is MR Koek te gortig. Daar gaat zij nog altijd over…. Ach, ik kan er op z’n minst een mailtje aan besteden.

 

Gescheiden? Moeizaam contact met jouw kind? Hopelijk bereik ik jou op tijd!

Onderstaand, voor mijn doen, een korte mail naar Professor Maurits Barendrecht van Hiil, de podiumwinnaar (mede organisator) van de Divorce Challenge:

 

Maar eerst dit:

 

ik richt mij nu tot alle ouders die mij, hopelijk op tijd, weten te vinden: kijk onder bestanden van onze facebook pagina (h)erken ouderverstoting. https://www.facebook.com/groups/507826229380204/ Lees je goed in. Neem GEEN advocaat. Ga niet zelf procederen, er zijn echt andere mogelijkheden, binnen de wet. Weet dat jouw ex een strafbaar feit pleegt, dus massaal aangifte doen wegens onttrekken aan ouderlijk gezag is veel interessanter. Weet dat de politie jouw aangifte niet mag weigeren.  Wel bij de aangifte ‘verzoek tot vervolging’ er duidelijk bij zetten en anders een artikel 12 procedure opstarten. Dit alles kan zonder advocaten.

 

Wordt er een rechtszaak aangespannen, dan heb jij geen advocaat nodig. Zij voegen niets toe, daar jij toch al het werk zal moeten doen. Waarom van te voren stukken indienen? Verras de rechter maar met een ijzersterke pleitnota. Ook adviseer ik alle ouders de familierechter net zo serieus te nemen als dat onze exen dat doen. Wat is überhaupt de functie van rechter die voor Salomon speelt?! Een roulerende functie, zonder enige kennis van zaken of bijscholing, die niet aan waarheidsvinding doet en niet gecontroleerd wordt? De persoon in deze functie kan dus een contactverbod opleggen omdat de stem van het kind gerespecteerd moet worden, zonder notie te willen nemen van het feit dat het eigenlijk de stem van de zorg-ouder is?

 

Speel sowieso het spel niet mee. Weet dat al die organisaties niet doen wat ze zouden moeten doen: een veilig thuis bieden, bescherming of zorg. Wel nee. En de urgentie om het anders te doen is er tot nu toe niet. In zo verre; als wij massaal weigeren of van het krukje afstappen en tegen de begeleiders durven te zeggen dat ze tuchtrechterlijk de meldcode moeten inzetten, dan wordt Kind Uit de Knel of een Ouderschap Blijft íneens een stuk minder aantrekkelijk voor de instelling.

 

Zeg gewoonweg tegen de rechter dat jij je hebt ingelezen en dat jij het jouw kind niet gaat aandoen, die trajecten. Dat jij je niet psychisch laat testen, zoek het uit. Stonden ze erbij toen het kind gemaakt werd? Nee, maar nu staat jouw ouderschap ter discussie? Terwijl voor de scheiding je wel goed genoeg was? Bizar toch?

 

Zijn er beschuldigingen van mishandeling of misbruik? Eis dat het tot de bodem wordt uigezocht. Bel desnoods elke week met de politie en let op de code als het geseponeerd wordt; ga niet akkoord met een sepot uit gebrek aan bewijs, als je onschuldig bent. Kijk, wij moeten het ze vooral niet makkelijk maken. Eenmaal geseponeerd? Bam! Aangifte voor laster en smaad, voor stalking, voor het doen van een valse aangifte indienen bij de politie, met verzoek tot vervolging.

 

Al met al zullen wij, verstoten ouders, op moeten gaan staan en er iets van moeten durven vinden. Zie elke verkeerde opmerking van een hulpverlener als een cadeautje, pats, weer een klacht. Bezorg ze buikpijn, heel veel buikpijn totdat ze het gaan snappen en hun ‘oplossingen’ zodanig aanpassen dat het ook werkelijk werkende trajecten zijn.

 

Wat wij, ouders heel goed moeten beseffen is dat het verschil toch echt door ons zelf moeten worden gemaakt. En hoe meer jij je denkt te kunnen verlaten op een rechter of instanties, hoe dieper jij het ouderverstotingsmoeras wordt ingetrokken, totdat je verzuipt, met kind en al.

Dus herpak jezelf. Kijk naar jouw eigen houding en gedrag. Heeft het gewerkt tot nu toe? Nee? Wat zou jij anders kunnen doen? Ja, jij zelf, want die rechter, die jeugdhulpverlener, die gaan het zeker NIET doen!

 

Beste professor Barendrecht,

 

Wij worden de laatste weken overspoeld met congresjes, seminars, bijeenkomsten met scheiding/kinderen als thema.

 

Bijvoorbeeld: http://www.logacom.nl/index.php?action=cong&recn=281#.WNjZOTuGOUl : 3^e echtscheidingscongres. Kosten 260 euro ex BTW. Ook kind uit de Knel krijgt weer een podium. Zeker het 4^e podium (2 congresjes zelf georganiseerd) sinds de Divorce Challenge.

260 euro is mooi af te schrijven voor de professionals, die daar gezellig samen komen om hun zogenaamde successen te vieren, voor ons, gewone burger, is dit niet te doen. In bovenstaand geval is er ook ruim baan voor de Bijzonder Curator. Praten OVER, in plaats van MET. Graag OVER ons beslissen en zeker niet MET ons.

 

Waar het mij om gaat is dat al die pilots, die in de praktijk NIET werken, wel hun momentum weten te pakken bij het Ministerie. Blijkbaar krijgen zij wel de zak geld om hun pilot te bestempelen als succesvol.

Jammer voor jullie (ja, daar schaar ik jou ook onder) dat wij lezen. Dat wij verifiëren. Dat wij nagaan wie die rapporten hebben geschreven. Wij van WC eend!

De onderzoeken, waartop die rapportjes gebaseerd zijn rammelen van alle kanten. Dat weten jullie best. Dat maakt mij boos, heel boos.

 

Dat jij niet met mij wil samenwerken, daar kan ik nog inkomen. Ik ben natuurlijk te confronterend. Te eerlijk en te direct en niet koopbaar. Maar dat jij niet jouw momentum pakt en niet na de Divorce Challenge een positief verschil wil maken, vindt ik stuitend. Zeker na die brief aan de Tweede kamer, waar jouw podium plek nog eens expliciet wordt aangehaald als zijnde in ontwikkeling en de hoge verwachtingen die daarmee worden gewekt bij onze volks vertegenwoordiging. Neem van mij aan dat wij dus die volksvertegenwoordigers goed informeren! Leuk die clubjes met hun rapporten en successen, maar dit is de praktijk en als dat niet snel gaat veranderen, gaan wij er nog strakker instaan, want dit kan en mag zo niet langer.

 

Bij ouderverstoting moet de aandacht naar de verstoter. Punt uit. Die hoort begeleiding te krijgen om gelijkwaardig ouderschap toe te kunnen laten. Niet jaren rommelen met kinderen en vervreemde ouders. Zeker niet al die idiote trajecten waarbij ouder en kind nog meer getraumatiseerd worden en daar NIETS van mogen vinden,  daar ze anders worden afgeschreven in de rapporten die de hulpverleners schrijven.

 

Wij, verstoten ouders en ouders die heel veel ‘last’; hebben van een falende rechtsstaat, falende jeugdhulpverlening en bescherming, wij worden bozer en bozer. Ons wordt nota bene om onze mening gevraagd en jullie krijgen 506 reacties! Om vervolgens stoïcijns door te gaan met het implementeren van pilots en trajecten die aantoonbaar niet werken. In plaats van snel handelend optreden kunnen verstoters (geholpen door de Raad en jeugdzorg) jaren rekken en trekken. Nu krijgt die rechtsbijstand weer een steuntje in de rug; zo’n 34 miljoen. Hoppa! Kassa! Totaal onbekwame toegevoegde advocaten maken er bewust een potje van opdat ouders elkaar letterlijk en figuurlijk kapot procederen.

 

Al met al; Waar blijft jouw momentum professor Barendrecht van Hiil ? Want een Raad, Een Kind uit de Knel, een Bijzonder Curaotor, die hebben het allang gekregen en wij zijn daar dus nu massaal de dupe van!

Deze, voor mij korte mail gaat zo in een blog.

 

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Namens (h)erken ouderverstoting https://www.facebook.com/groups/507826229380204/ is onderstaande email verstuurd naar onze volksvertegenwoordigers van de landelijke politiek.

Steeds meer komen wij tot de conclusie dat het Ministerie en aanverwante instanties nog angstvallig vasthouden aan het bolwerk wat zij de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Zij hebben niet de drang om te willen veranderen. Niets geen voortschrijdend inzicht, niets niet internationale vakliteratuur bijhouden, gedegen bijscholing, in gesprek gaan MET ouders, in plaats van OVER ouders.

We worden overspoeld met rapporten die ouderverstoting bagatelliseren. Met succesverhalen over hoe goed hun traject wel niet is, terwijl er geen vragen gesteld worden bij de vervaardiging van die rapporten.

Nog steeds met zijn allen achter het Verdeelde Kind (Ed Spruijt) uit 2002(!) aanlopend, simpelweg omdat het hen het beste uitkomt. Niets minder, niets meer. Als 1 persoon opstaat en zegt dat hij/zij het anders moet gaan doen, dan valt die zijn/haar werk van de afgelopen jaren af en is die meteen paria/ einde carrière, want heeft de ketenpartners afgevallen.

Nu kan ik daar een hoop waarde oordelen op los laten, ik vind hier dus een hoop van, maar het heeft geen zin. Ze gaan door, tunnelvisie en al.

Wat wij wel kunnen doen is al onze volksvertegenwoordigers informeren. Dus niet alleen de landelijke politiek, maar schrijf ook jouw wethouder aan. Kopieer deze brief. Stel daarbij kritische vragen over de inkoop van de zorg die jouw wethouder doet. Ga naar jouw politieke partij en zorg dat kindermishandeling/ouderverstoting en een adequate aanpak hoog op de gemeente vergadering komt. Doe dit niet alleen voor jezelf, jouw eigen agenda, maar doe het voor ons allemaal.

Opdat er preventief opgetreden kan worden, opdat veel leed voorkomen kan worden, opdat er goede hulp komt voor het hele gezin.

Dat er iets beweegt, dat komt door ons. Door jou en mij! Doordat wij mondiger worden, elkaar informeren en de instanties aan het werk zetten. Dat geeft weerstand, juist waar het soepel zou moeten verlopen, in het belang van kind, maar ook ouder.

Machteloos? Nee, dat zijn we zeker niet, als wij er allemaal iets van blijven vinden.

PER EMAIL

 

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer

der Staten-Generaal

 

Onderwerp: reactie op de  brief van het Ministerie van Veiligheid en Justitie met kenmerk: 2035991 dd. 21 februari 2017

voortgang aanpak complexe scheidingen;

 

 

Uit bovenstaande brief van het Ministerie blijkt dat de overgrote meerderheid van ouders die gaan scheiden er samen prima uitkomen. Er is slechts een eenmalig contact nodig met advocaat en rechter om de echtscheiding wettelijk te bekrachtigen. Bij 20% van de ouders gaat het mis; hier is hulp van de overheid nodig om escalatie te voorkomen.

 

De realiteit is echter volledig anders; de overheid helpt niet en bevordert zelfs escalatie. Het tegenovergestelde wordt dus bereikt. Het begint met het contact met de advocatuur; vFas aangesloten of niet; het gros van de advocaten is alleen geïnteresseerd in het verdienmodel. Niet in het welzijn van ouder en kind.  Voor de burger is vooraf niet na te gaan of een advocaat een bepaalde vorm van integriteit bezit of niet; terwijl deze persoon wel de regie van jouw leven over neemt.  De advocaat bepaalt min of meer het verloop van de rechtszaak waarvan de uitkomst voor ouder en kind heel slecht kan uitvallen. Daarbij komt dat de ouders in een volslagen nieuw gebied belanden waar zij geen kennis van hebben  en derhalve min of meer overgeleverd zijn aan advocaten.

 

De rechtszaak zelf is automatisch een procedure op tegenspraak (conflict) ; want anders waren de  ouders er samen met een mediator wel uitgekomen. Een procedure op tegenspraak kan nooit leiden tot een compromis. De insteek van deze procedure is twee advocaten die lijnrecht tegenover elkaar staan. Leugens en bedrog zijn hierbij voorkomende elementen. Het uitgangspunt is winnen; niet het compromis. De voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak, de heer Frits Bakker heeft zelf in maart 2016 al aangegeven dat een procedure op tegenspraak, het ‚duel model’ niet geschikt is voor het oplossing van een hoog conflict scheiding. Bij deze opmerking is het gebleven, de procedure wordt tot de dag van vandaag gehanteerd bij de rechtbanken.

 

De stelling in de brief van het ministerie dat advocaten meer aandacht zouden hebben voor het bereiken voor onderlinge overeenstemming tussen ex-partners is dus pertinent onjuist. Bovendien, de manier van proces voeren laat dit ook niet toe. Daarnaast: als één van de partijen niet wenst mee te werken aan een oplossing dan komt deze partij daar gewoon mee weg, zonder sancties. Vaak is een van de ouders niet gebaat bij onderlinge overeenstemming, simpelweg omdat deze ouder iets te verliezen heeft.

Ook de kinderen worden betrokken in de echtscheidingsprocedure. Aangetoond is dat dit voor deze kinderen schade oplevert. De kinderen wordt gevraagd bij welke ouder ze willen wonen. De aller slechtste vraag die je een kind kunt stellen, en dat tijdens een gesprekje met een vreemde kinderrechter van slechts 15 minuten! Deze kinderrechter is niet deskundig, is geen psycholoog en is niet in staat in zo’n kort tijdsbestek de werkelijk overwegingen van het kind te doorgronden. Kinderen willen niet kiezen, kunnen niet kiezen, ze houden namelijk van beide ouders. Vraagt u maar na bij de kinderombudsvrouw! Momenteel worden kinderen vanaf twaalf jaar gehoord; binnen de RvK wordt zelfs gedacht aan het verlagen van de leeftijd naar acht jaar. Pure kindermishandeling naar mijn mening; kinderen kunnen nu eenmaal nog niet de gevolgen van hun beslissingen overzien – ze mogen tenslotte ook nog geen alcohol drinken – het is de verantwoording van beide ouders om te zorgen dat hun kinderen tot evenwichtige volwassenen uitgroeien.

 

Co-ouderschap is niet de regel, terwijl het dit wel zou moeten zijn; sinds 1998 is er voortzetting van het gezamenlijk ouderlijk gezag van beide ouders na echtscheiding bij de wet vastgelegd.  Ook voortvloeiend uit de EVRM. Op het moment dat een van de ouders niet instemt met co-ouderschap kan men er al vanuit gaan dat de scheiding zal ontaarden in een hoog conflict scheiding.

 

De voornaamste oorzaak van het ontstaan van een hoog conflict scheiding is het onvermogen van een van de ouders om te gaan met de transitie van het gezin van voor de scheiding naar de twee een ouder gezinnen na de scheiding. Deze ouder is niet in staat het rouwproces wat bij een echtscheiding hoort volledig te doorlopen tot het punt van berusting en acceptatie; maar blijft hangen in het dieptepunt: de boosheid.

 

Bijkomend gevolg van deze situatie is ouderverstoting.  Van ouderverstoting is sprake als een kind een ouder, waarmee het kind voorheen een goede relatie had niet meer wil zien. Ouderverstoting is onderdeel van het beëindigen van de relatie tussen ouders. Soms manifesteert ouderverstoting zich pas jaren na de feitelijke scheiding. Bij hoog conflict scheidingen worden, om ouderverstoting te rechtvaardigen, regelmatig beschuldigingen van mishandeling geuit, die niet op waarheid berusten.

 

De veroorzaker is meestal de zorgouder, de ouder die het meest zijn/haar invloed op het kind kan aanwenden. Deze ouder houdt het kind weg bij de andere ouder. Deze ouder moedigt de afwijzing bij het kind aan door de negatieve informatie over de andere ouder met het kind te delen. Het kind wordt zo gedwongen een keuze te maken tussen ouders. Het kind uit zich extreem negatief over de verstoten ouder. Deze manipulatie zorgt voor veel onrust voor het kind. Er ontstaat een ongezonde binding met één ouder en de andere ouder (en diens familie) wordt buitengesloten.

1 op de 4 kinderen verliest het contact verliest met de uitwonende ouder. Dat zijn 20.000 kinderen per jaar.

 

De Balans Uitvoeringsplan verbeteren situatie kinderen in een ‚vechtscheiding’ , bijlage bij de brief van het ministerie is grotendeels nutteloos, gegeven dat deze uitgaat van de huidige hier boven beschreven situatie. Met uitzondering van een aantal opmerkingen uit het memorandum 2017-1; woonarrangementen van kinderen na scheiding, contactverlies met de uitwonende ouder en de effectiviteit van het ouderschapsplan. In dit memorandum wordt gesteld dat Co-ouderende gezinnen minder conflicten hebben. En dat bij vadergezinnen de ernst van het conflict een sterkere invloed op het welbevinden heeft dan bij de andere woonarrangementen. Uitwonende ouders beoordelen de kwaliteit van de relatie met hun kinderen als minder goed dan ‚inwonende’ of co-ouderende ouders. Verder wordt min of meer een vorm van ouderverstoting beschreven en de wens om uitvoeriger onderzoek te verrichten. Hieraan is echter no geen vervolg gegeven. Nederland loopt sterk achter op de internationale onderzoeken dit al gedaan zijn op het gebied van ouderverstoting (parental alienation). Uit deze internationale studies is al gebleken dat:

Het verstoten van een ouder is ernstig belemmerend voor de sociale en emotionele ontwikkeling van het kind. Het kind ontkent hiermee 50% van zijn/haar DNA. Het kind omschrijft de voorkeursouder als 100% positief. Door het opgroeien bij een ouder en de andere ouder actief te verstoten groeien deze kinderen op tot volwassenen die:

• zwart/wit denken
• problemen hebben met het vertrouwen van anderen
• een laag gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen hebben
• moeite hebben met intieme relaties en het in stand houden van relaties
• Meer kans lopen om zelf een scheiding mee te maken
• Zelf verstoten of ‚programmerende’ ouder worden
• Problemen hebben met autoriteit

 

Samenvattend: (deel citaat Mr. Ir. Peter Prinsen, oud-advocaat)

 

• Het belang van het kind is het meest gediend met vrede tussen de ouders. Centraal beginsel van de echtscheidingswet moet daarom worden: het voorkómen van (verdere) polarisatie en het waarborgen van voorwaarden voor behoud of herstel van vrede tussen de ouders. Want vrede tussen de ouders, dat borgt pas écht het belang van het kind. Het belang van het kind staat daarmee niet minder centraal, maar dan niet in inquisitoire, maar in conditionerende zin.
• De wet mag geen enkel aanknopingspunt, hoegenaamd, bevatten dat de vrede tussen de ouders kan verstoren of onvrede kan aanwakkeren. Verkapte ontheffing van of ontzetting uit het ouderlijk gezag of beperking daarvan (eufemistisch aangeduid met omgangsregeling, toevertrouwing, hoofdverblijf, éénhoofdig gezag) moeten daartoe uit het echtscheidingsrecht worden gebannen, evenals diepgravende onderzoeken naar het belang van het kind.
• Het rechtspsychologisch fundament dient verankerd te worden in de wet. De wet mag aan de rechter geen ruimte bieden om tussen ouders, advocaten, mediator een twist te laten ontstaan over wat het meest in het belang van het kind is.
• Echtscheiding mag dan ook niet behandeld worden als een verkapte maatregel van kinderbescherming, maar hoort een ordemaatregel te zijn,waarbij het in beginsel slechts mag gaan om agendakwesties en zakelijke opvoedingsgeschillen (zoals schoolkeuze); verder dan dat moet het rechterlijk ‘maatwerk’ niet gaan, zeker niet in de richting van (dis-)kwalificaties van de ene of de andere ouder. Expliciet maakbaarheidgeloof is fnuikend, verderreikend maatwerk een illusie. Iedere poging tot maatwerk leidt tot twist over de maatvoering. Te ruime discretionaire bevoegdheid van de rechter leidt tot ongestructureerde debatten en zal het kind onvermijdelijk tot twistappel maken.
• Ten behoeve van die ordemaatregel moet gelijkwaardigheid van de ouders in de wet als norm en als regelend recht worden vastgelegd, met drastische terugdringing van de discretionaire bevoegdheid van de rechter. Dus:
  • Erkenning schept ouderlijk gezag.
  • Geen hoofdverblijf bij één der ouders maar gelijk verdeeld co-ouderschap (behoudens andere onderlinge afspraken).
  • Afwijken van de regel met grote terughoudendheid en alleen op zakelijke gronden.
  • Wie om privéredenen wil afwijken van het ouderschapsplan (verhuizing naar een ander deel van het land) draagt zelf de consequenties.  Blokkeer de te gemakkelijke rechtsingang naar eenhoofdig gezag: Wie zegt niet te kunnen samenwerken met de andere ouder kan niet de ander, maar slechts zichzelf laten ontheffen van het ouderschap.
  • Rechtszekerheid vereist dat onttrekking van het kind aan de door de rechter vastgestelde zorg van de andere ouder wordt voorkomen en zo nodig bestreden met de bestaande middelen (sterke arm van rechtswege, opsporings- en dwangmiddelen strafvordering) zonder nieuwe rechterlijke toetsing.
  • Rechtsgelijkheid (gelijkwaardigheid) vereist dat de (dreigende) toepassing van die middelen even stringent tegen moeders als tegen vaders is gericht.
• Echtscheiding mag niet het wettelijk vermoeden van bedreiging van de ontwikkeling van het kind opleveren. Dat idee stamt uit de tijd dat echtscheiding op zichzelf met zedelijk verval werd gelijkgesteld. Dat wettelijk vermoeden is een self-fulfilling prophecy: Inschakeling van de Raad voor de Kinderbescherming of van een bijzonder curator speelt de ouders tegen elkaar uit. Dàt bedreigt het kind in zijn ontwikkeling. Als een ouder echt niet deugt is er de echte maatregel van kinderbescherming. Met (echt-)scheiding heeft dat niets te maken.

De Divorce Challenge van najaar 2016 heeft slechts één verdiende winnaar; het voorstel ‚rechtszorg bij scheiding’. Mag ik u oproepen dit plan, in samenwerking met de ervaringsdeskundigen, op korte termijn uit te rollen, en alle overige maatregelen/wetsvoorstellen op het gebied van echtscheiding te annuleren.

 

Namens herken ouderverstoting,

Marieke van Woerkom

 

Waar ik mij druk over maak: graag een onafhankelijke onderzoekscommissie

De Tweede kamer heeft op 21 februari 2017 een brief ontvangen van het Ministerie van Veiligheid en Justitie, met als onderwerp ‘Voortgang aanpak complexe scheidingen’.

Gelukkig een relatief korte brief, zeker in verhouding tot de lijvige rapporten, die tegelijkertijd beschikbaar kwamen zoals de bijlagen ‘Woonarrangementen van kinderen na scheiding’(42 pagina’s), ‘Pilot bijzondere curator gedragsdeskundige’ (299 pagina’s!) en ‘Balans uitvoeringsplan-verbeteren-situatie-kinderen-in-een-vechtscheiding’ (12 pagina’s). Waarbij de laatste ook wel heel interessant is, het laat de tijdlijn zien van alles wat de instanties zo al de laatste jaren hebben gedaan en, nog belangrijker, het geeft een kijkje in de toekomst.

Voor alle ouders met kinderen die van plan zijn om te gaan scheiden, zeker alle ouders die nu aan het scheiden zijn, ja zelfs de ouders die beland zijn in een complexe scheiding en derhalve de kinderen niet meer zien, is dit eigenlijk een ‘must read’!

Maar ja, daar denk je niet aan in het heetst van de strijd, als je van alles ‘overkomt’. Terwijl een goede voorbereiding, weten wat kan gaan komen, er voor zorgt  dat je zelf – in het belang van het kind – de regie blijft behouden. Dat je dus niet overgeleverd bent aan het Familierecht, aan de Raad, aan al die instanties die zeggen er voor de kinderen te zijn, terwijl ik mij ernstig afvraag wie nu de grootste plank voor zijn kop heeft. De ouders of de instanties?

Als ik, als argeloos kamerlid, de brief zou lezen, dan zou ik denken dat het de goede kant op gaat, als er al iets aan de hand is. Tja, die Divorce Challenge dat was wat, maar kijk eens hoe goed dat gesust is. Ook deze brief is een typisch gevalletje van “wij wc eend, vinden dat wij het goed doen’’, net zoals tijdens de Divorce Challenge. Ook nu keurt de slager zijn eigen vlees.

Zo kunnen wij allemaal lezen dat:

 

“De belangen van het kind dreigen dan ondergesneeuwd te raken en het kind kan zelfs het contact met één van de ouders verliezen. Dit kan leiden tot uiterst schrijnende situaties. Ook dan nog zijn ouders de eerstverantwoordelijke om de situatie ten goede te keren. Daar waar de overheid en professionals een rol hebben, dient deze zoveel mogelijk helpend en de- escalerend te zijn.”

 

Helpend en de- escalerend; hoe kan het dan zijn dat juist bovengenoemde instanties allemaal te maken hebben – en vooral klagen – over agressieve ouders? Ze beleggen er congressen voor; de hand in eigen boezem steken is nog heel wat stapjes te ver.

Ik vraag om een echt onafhankelijke commissie. Is die er? Valt er eentje samen te stellen? Want pas op; voordat je het weet loop je mee aan hun leiband van de instanties, al is het maar vanwege die fijne subsidies die je kwijt raakt op het moment dat jij jouw ketenpartners terecht wilt wijzen.

Waarom die commissie? Omdat ik me enorm erger aan al die geclaimde successen van pilots zoals die van Bijzonder Curator, maar ook trajecten zoals die van Kompaan en de Bocht/Zonmw en Kind uit de knel, terwijl niemand die cijfers kan controleren of relateren aan de werkelijkheid.

Sterker nog, juist die pilot, dat Kind uit de Knel en kompaan en de bocht krijgen een podium waartegen je u zegt. Kom maar vertellen hoe succesvol je bent, we slikken het voor zoete koek.

Kunnen wij het onze volksvertegenwoordigers (daar schaar ik ook onze wethouders onder) dan kwalijk nemen dat zij verkeerde beslissingen nemen? Dat wij dus geen keuze hebben dan maar op die krukjes te gaan zitten, terwijl juist bovenstaande zaken aantoonbaar traumatiserend zijn, voor jouw kind en voor jou?

We worden de laatste maanden overspoeld met positieve rapporten, mogen op elk congres blij zijn met hun ideetjes, maar een kritische noot van ouders die in de praktijk ervaren hoe ‘goed’ die trajecten werken, wordt ronduit tegen gehouden, niet serieus genomen, gebagatelliseerd. Menig ouder wordt monddood gemaakt onder het motto dat ze vooral moeten oppassen het laatste beetje contact niet te verliezen. Want daar gaan zij namelijk over.

Informeer jij naar de Meld code en wijs jij hen op het feit dat ze dit tuchtrechtelijk in moeten zetten, dan weet je dat jij wordt afgeschreven in de rapporten. Loop je weg uit idiote onderzoeken/trajecten, dan ben jij die strijdende ouder. Kansloos. En nog steeds zijn ze verbouwereerd als een ouder boos wordt, verdrietig, wanhopig, of radeloos.

De wens om een onafhankelijke onderzoekscommissie, helemaal los van het Ministerie en haar ketenpartners, is dus groot. Ik wil een commissie die niet het eigen vlees keurt, want zie waartoe dat leidt.

Het zal lastig worden, want wat zijn die instanties met elkaar verweven. Google maar eens een rechter of een advocaat of iemand hoog in de Raad. Je schrikt. Daarnaast zijn er wat adviesclubjes. Zoals Hiil, in de persoon van Prof. Barendrecht, die het Ministerie de optie van de Divorce Challenge influisterde. Die zelf  ook op het podium stond met een plan dat ook uitgebreid in de brief wordt aangehaald:

“Ook in het voorstel ‘Rechtszorg bij scheiding’, dat is uitgeroepen tot één van de koplopers van de Divorce Challenge, wordt aandacht besteed aan samenwerking tussen

hulpverlenende en juridische instanties en aan een gezamenlijke toegang tot de rechter ondanks geschilpunten. Meerdere elementen van het plan ‘Rechtszorg bij scheiding’ acht ik, een nadere verkenning waard. Ik volg daarmee de aanbeveling van het expertpanel van de Divorce Challenge. Over de inrichting van deze verkenning ben ik in overleg met betrokken personen en instellingen.”

 

Als kamerlid ga je er, na het lezen van deze brief, van uit dat het vervolgtraject van de Divorce Challenge loopt, dat er enige ontwikkeling is sinds de winnaars op het podium hebben gestaan. Zeker na het verschijnen van een eerder rapport van Hiil; ‘de rechtvaardigheid van echtscheidingsprocedures’, van september 2015, waar professor Barendrecht ook  ‘spot on’ is. Dus ‘zij’ weten het wel! Tot die conclusie ben ik toen ook gekomen en ik heb ze toen ook gemaild.

Maar alleen conclusies trekken is onvoldoende. Als men zo goed geïnformeerd is over alle ellende inclusief de meer dan 200 zelfmoorden per jaar (en dan heb ik het nog niet over die familiedrama’s), dan MOET je hier iets van vinden.

Wellicht dat Professor Barendrecht dit gevoel ook bekroop en is hij gaan praten, toch?, die Divorce Challenge komt tenslotte voort uit een motie. Die Motie is ingediend door Jeroen Recourt, een kamerlid.  En waarom kwam de politiek met een motie? Juist door ons. Wij zijn die beweging.

Enfin, de mooie beloftes in deze brief die de indruk wekken naar de Kamer, dat er naarstig gewerkt wordt aan de uitwerking van de ideeën die gewonnen hebben, zorgen voor een grote verantwoordelijkheid.  We zijn nu een paar maanden verder, BRAM en Kind uit de Knel hebben ruim baan. Dát lees ik trouwens niet terug in de brief, of het moeten die initiatieven zijn die

“Om de schade door complexe scheidingen te beperken is er een inventarisatie gemaakt van ondersteuningsprogramma’s voor ouders, wordt er specifieke kennis over escalerende scheidingen verspreid en wordt ingezet op de versterking van de positie van het kind in een complexe scheiding”

 

Maar het wachten is dus op echte veranderingen en die komen er niet zo lang onze volksvertegenwoordigers denken dat ze goed zijn geïnformeerd. En er van uitgaan dat die lijvige rapporten (hop, weer eentje, op de stapel of in de la) ook kloppen.

De praktijk is echter anders. Ik spreek dagelijks ouders en volwassenen die vroeger hun ouder hebben verstoten. Ik hoor hoe die trajecten werkelijk verlopen. Het roept bij mij zoveel vragen op. Hoe kan jij jezelf hulpverlener noemen als je een ouder buitenspel zet? Hoe durf jij zeggen dat jij ‘recht’ hebt gesproken als jij een omgangsverbod oplegt omdat de zorg-ouder dat nu eenmaal zo wil? Hoe kan jij ouders van het kastje naar de muur sturen en verontwaardigd reageren als diezelfde ouders flippen? Hoe kan jij met jezelf leven, als jij spelletjes speelt met ouders over de hoofden van de kinderen?

Wat ik dus iedereen vraag, ja, iedereen die vastloopt in zo’n succesvol traject, waarbij de verstoter niet wordt aangesproken, waarbij jouw kind steeds meer mishandeld wordt, om zelf naar de Kamer en/of jouw Wethouder te schrijven, zelf naar jouw wethouder te gaan, zelf naar jouw lokale politieke partij te gaan en daar exact te vertellen hoe succesvol het allemaal is.

Vertel ze eens dat jij het moet doen met de Koninklijke weg. En hoe deze jou wordt of is opgelegd. Vertel ze eens hoe goed er aan waarheidsvinding wordt gedaan. Hoe goed jouw ex zich aan de informatieplicht houdt.

Geef die instanties in godsnaam niet de ruimte! Ook hier geldt ‘het recht van de hardste schreeuwer’; als ze maar hard en lang genoeg roepen dat hun traject ‘de oplossing is’, dan wordt het dat vanzelf!

Daarom moet je tegengas geven. Zul je op moeten staan en mensen gaan aanschrijven met jouw eigen verslag van de realiteit om ze hiervan bewust te maken. Dat het geen succes is. Dat je beter werk van ze verlangt.

Tegen de politiek, onze volksvertegenwoordigers kan ik alleen maar zeggen dat ze zich grondiger moeten informeren dan alleen via deze brief met bijlagen. Want zoals zo vaak leeft het Ministerie, samen met haar ketenpartners een eigen leven, binnen hun eigen veilige afgeschermde wereld en door horen mondige ouders zeker niet in thuis.

(die brief en bijlagen kunt u terug vinden op de pagina (h)erken ouderverstoting https://www.facebook.com/groups/507826229380204/  links onder de banner, vindt u  onze bestanden)

Weerstand? Slachtoffer? Ook jij hebt een keuze.

Zoals bekend ben ik ook mede oprichter en beheerder van de openbare facebook pagina (h)erken ouderverstoting. https://www.facebook.com/groups/507826229380204/

Waarom openbaar of gesloten? Lees het welkomstwoord zou ik zo zeggen.

Feit is dat er bij ouderverstoting zoveel overeenkomsten zijn dat het stuitend is. Al dient deze pagina alleen maar de ouders die denken dat zij de enigen zijn. De ouders die zich schamen, die het op zich als persoon betrekken, zich machteloos en wanhopig voelen. Dan is er al een grote stap gemaakt. Het zou een hoop familiedrama’s en zelfmoorden (210 in 2015) kunnen voorkomen, want je bent niet de enige en jouw situatie is verre van uniek.

Dus als er veel overeenkomsten zijn, dan kunnen we van elkaar leren, vooral van elkaars fouten, want heel veel werkt dus blijkbaar niet. 1 op de 4 kinderen verliest immers het contact met de uitwonende ouder (Divorce Challenge 2016). Dan praten we over een 20.000 kinderen. Als of het niets is, als of dit normaal is.

Maar wat zit er een leed achter die aantallen. Een leed dat de maatschappij veel meer kost en gaat kosten dan een procederende ouder. De GGZ vaart er wel bij. De uitkerende instanties ook.

Omdat ik achter de feiten aanliep en pas achteraf begreep hoe de hazen lopen, is het mijn missie ouders goed voor te lichten, bewust te maken van hun mogelijkheden, binnen de wet en hun te wijzen op hun eigen verantwoordelijkheden en te maken keuzes.

Dat de instanties niet blij met ons zijn, dat kan ik begrijpen. Blijkbaar hebben ze, in hun ogen dan, erg veel ‘last’ van ons. Maar ja, als zij hun werk goed zouden doen en hun namen (Recht,veilig, bescherming,zorg) waar zouden maken, dan zouden ze geen ‘last’ van ons hebben.

Dat de Rechtspraak niet blij met ons is, snap ik nog beter. Daar gaat hun verdienmodel. Daar gaat het respect voor de familierechter.

Maar de houding van heel wat ouders op de pagina, dat is me wat. Het komt met golven. Een tijdje rustig en dan in 1 keer staan er ouders op die de nuance opzoeken. Met ‘ja maars’ komen. Of ouders die (bewust?) niet meer inhoudelijk reageren op de posts, maar vooral op elkaar. Ouders die in het openbaar hun beklach doen dat we niet liever zijn voor elkaar.

Wat mij compleet verbaast is dat zo’n post een golf van reacties veroorzaakt, wel  zo’n 200, terwijl er toch genoeg PDF’s zijn geupload, die op een reactie wachten! Deze PDF’s bepalen namelijk of en hoe er nog omgang gerealiseerd kan worden met jouw kind. Deze PDF’s laten zien hoe het ministerie, hoe de Rechtspraak, Hoe de Raad, Jeugdzorg en andere ketenpartners in de wedstrijd staan.

Door deze PDF’s te bestuderen en er inhoudelijk op te reageren, wordt je een gesprekspartner. Weet jij hoe ze denken, weet jij wat jij zult moeten weerleggen, met feiten. Kennis is macht!

Slachtofferschap maakt geen winnaars. Je mag denken dat het jou als ouder allemaal overkomt en dat je er niets tegen kunt doen, het brengt je nergens. Ik ga daar dus ook niet in mee. Derhalve verbaast mij die golfbewegingen niet zo. Er zijn heel wat verstoten ouders die er moeite mee hebben oprecht naar hun eigen aandeel te kijken, in hun ogen is het toch echt iets wat hun overkomt, waarvoor ze troost willen ontvangen. Terwijl ik toch echt denk in oplossingen; schuurt het? Wat is jouw bijdrage, jouw aandeel? Wat is jouw houding, werkt die? Wat kan je zelf hiertegen doen?

Opties genoeg op de pagina en zit daar dan de weerstand?

Want je hebt als ouder heel wat keuzes hoe jij met ouderverstoting omgaat. Ook daar is die pagina voor; bewust maken van de keuzes die er zijn. Geen goed of fout. Maar wel eigen keuzes, waar jij, als persoon, achter kunt staan. Los van slachtofferschap.

Dus, zullen we ons samen richten op de keuzes die er zijn? Op de veelheid van informatie over ouderverstoting die duiding behoeft?

Besef dat de rechtspraak en ketenpartners wel vaart bij die onderlinge verdeeldheid. Als wij het samen al niet op een rijtje hebben, wat kunnen we dan van hun verwachten? Staat ook leuk in de brief aan de Tweede kamer 21 februari 2017 Voortgang aanpak complexe scheidingen; geen hand in eigen boezem. Wel nee, het zijn de ouders die het doen en de overheid/ketenpartners werken de-escalerend. Trajecten, pilots (bijzonder curator) zijn een succes en worden verder uitgerold.

Vindt hier nou eens wat van! Schrijf de politiek aan naar aanleiding van deze brief. Onze volksvertegenwoordigers worden namelijk niet goed voorgelicht door het ministerie.

Wij kunnen het de politiek dus niet kwalijk nemen, zij zijn voorgelicht door hun ambtenaren en mogen ervan uit gaan dat de inhoud van de brief de waarheid is. Het is dan aan ons om de politiek te vertellen dat die inhoud haaks staat op wat wij persoonlijk ervaren. Opdat zij vragen kunnen stellen, nieuwe moties kunnen formuleren.

Daar zouden verstoten ouders zich druk om moeten maken, zeker via deze pagina. Wij willen dat er ook effectief iets ten goede gaat veranderen! Dat kan alleen als wij gezamenlijk er iets van blijven vinden en geen onzin accepteren, in het belang van ons kind!

Ouderverstoting? Werk niet mee aan pilots of trajecten. Sterker nog; niet zelf procederen.

Erg apart……

De beheerders van (h)erken ouderverstoting zijn nog steeds op zoek naar het email adres en/of de contact gegevens van Mr C van Leuven. Bij Mannaerts-Appels werkt hij al jaaaaaren niet meer, aldus het kantoor.

Rechtbank Breda wil mij nog niet eens vertellen of die man überhaupt daar werkt, laat staan dat ik de contact gegevens krijg van die afdeling ‘bijzonder curator’. (hè mevrouw Aarts….)

Waarom? Omdat deze lieve man, met een idioot cv met allerlei nevenfuncties, dat dan weer wel, het podium kreeg bij de Monitor. Een podium zonder kritische vragen, zonder diepte onderzoek, om te vertellen dat de pilot bijzonder curator een groot succes is als middel tegen conflictscheidingen en ouderverstoting. http://demonitor.ncrv.nl/vechtscheidingen/familierechter-bijzonder-curator-verbetert-de-positie-van-het-kind

Wij, verstoten ouders, weten beter en staan niet alleen; mediation, iemand speciaal voor het kind, welk plan dan ook, gaat niet werken als je te maken hebt met 1 ouder die het verschil niet kan/wil inzien tussen ‘samen ouders blijven’ en ex-partnerschap. Dat is wetenschappelijk al onderzocht en uitgekauwd, dus zo’n pilot gaat in deze niet slagen, toch promoot van Leuven zijn successen. Hoe kan dat?

Nou heeft een beheerder naar aanleiding van de Monitor een mail opgesteld met vragen. Is van Leuven niet alleen niet te contacten, als ik naar de rechtbank Breda bel en me zelfs laat doorverbinden met die pilot, hebben ze niet van hem gehoord….Huh?

Lonneke Geerts, Rechtbank Breda, adviseerde mij maar goed te zoeken op internet, dan zal ik het vast en zeker vinden. Prachtig die arbeidstherapie!

Wat is dat dan toch? Publiciteit zoeken, losse flodders loslaten, maar niet meer bereikbaar voor vragen of commentaar. In 1 keer wordt zo’n kerel in de luwte gehouden en door wie?

Lieve, lieve ouders, de pilot bijzonder curator is GEEN succes. Sterker nog; als jij vertrouwt op zijn deskundigheid, jij je eindelijk begrepen voelt en dat zo waar vertaald ziet in de rapport, dan heb je nog helemaal NIETS. Je bent afhankelijk van de rechter of ie er zin in heeft überhaupt naar dat rapport te kijken en ik ken persoonlijk rechters in Breda (Mr B Prenger) die zitten slapen bij de bijeenkomsten over ouderverstoting (7,5 ton, Canadese delegatie met uitleg, zie je het voor je?), als ze al gaan! Niemand verplicht rechters tot bijscholing, niemand die ze aanspreekt op hun vonnissen.

Dus waarom investeren in iets dat jou een wortel voorhoudt, maar waarmee je alleen weer kostbare tijd verliest. Tijd waarin de verstoter door kan gaan met het indoctrineren van jouw kind, om vervolgens even zo goed de Koninklijke weg toegewezen te krijgen?

Mijn advies? Ga nooit, maar dan ook nooit uit jezelf procederen. Je schiet jezelf altijd in de voet. Maar….verdedig jezelf compleet out of the box. Net zo grenzeloos als jouw ex met diens advocaat. En nee, niet van te voren stukken willen indienen. Niet een advocaat nemen, want die bakt er niets van. Wederom; je hebt te dealen met een rechter en als die er een potje van maakt is er niemand die de rechter terugfluit.

Mijn advies is heel simpel; schrijf zelf een pleitnota (zie bestanden (h)erken ouderverstoting https://www.facebook.com/groups/507826229380204/) die je voorleest tijdens de zitting, waarin je heel duidelijk stelt dat jij hier onder protest staat. Jij hebt niet om die rechtszaak gevraagd…. Toch wordt je voor kosten gesteld en je weet waar het uiteindelijk op uitdraait. Dus je bent niet gek, vandaar dat jij je niet laat uitkleden door het systeem. Je geeft ook aan dat je helemaal niet in een onderzoek of traject terecht wilt komen, daar inherent aan dit soort fratsen een belasting voor het kind zit. Ik zie een Kind uit de Knel, of dus een bijzonder curator als complete kindermishandeling. Wat doet de stem van het kind er toe, als men geen oog heeft voor ouderverstoting? Als men de verstoter niet aanspreekt, maar de waarheid in het midden legt?

Vraag hooguit om een dwangsom met betrekking tot de omgang. Tot een bepaalde leeftijd, want persoonlijk zie ik het niet zitten om een puber op die manier te ‘dwingen’………

Voor de rest redt jij jezelf wel met de wetenschap dat niet 1 rechtszaak er voor gaat zorgen dat jij in contact komt of blijft met jouw kind. Sterker nog; het maakt het alleen maar erger en voor dat je het weet zit jij in begeleide omgang terwijl er geen contra indicatie is, zit jij op krukjes met een groepje andere ouders te kijken naar presentaties van giechelende kinderen, onder begeleiding van een wat groter kind… (sorry, maar zo ervaar ik die dames net van school). Of ben jij uit het gezag gezet, is de omgang opgeschort of ingekort. Allemaal zogenaamd in het belang van het kind, daar rust het beste in voor het kind. Rust gaat boven de waarheid.

De rechters, de Raad van Kinderbescherming, de Beleidsambtenaren van de gemeente en overheid, de scholen, jeugdzorg, noem maar op; al deze genoemde organisaties lopen massaal achter de Koninklijke weg aan.

Een verzinseltje van Ed Spruijt.

Zo lang dit een feit is, is het ook een feit dat procederen en als een ezel achter worteltjes (onderzoeken, trajectjes, mediation etc) aanlopen, niet alleen niet werkt, nee, het zorgt er voor dat jij nog verder van jouw kinderen verwijderd raakt. Vaak onherstelbaar.

Er kleeft een hoop bloed aan de handjes van bovengenoemde lui. Het is zo gemakkelijk om de ouders als schuldenaar aan te wijzen. Het is zo makkelijk om de waarheid weer in het midden te leggen. ‘Tja, wij kunnen de Koninklijke weg niet opleggen als jullie hier niet hadden gestaan, waar 2 vechten hebben 2 schuld, dus foei ouders, denk aan het kind!”

Terwijl wij te maken hebben met 1 verstandige welwillende ouder en 1 zieke ouder (pathogeen ouderschap)

Zo lang de instanties dit niet willen inzien, zullen verstoten ouders net zo goed,  een 180 graden moeten draaien. Het klinkt gek, maar wij kunnen dit beter zelf oplossen dan te vertrouwen in de rechtspraak en de instanties. Zij zijn degenen die ouderverstoting pas echt mogelijk maken en ik hoop dat de rekening uiteindelijk ook daar komt te liggen.

Dat advocaten dus minder gaan verdienen aan scheiding gerelateerde zaken, maar een andere boterham ontdekken: letselschade.

Dat dus de instanties gedaagd worden, want anno 2017 kan niet 1 organisatie, niet 1 persoon in de keten beweren dat ze niet weten wat ouderverstoting is, dat ze niet weten hoe ertegen op te treden, dat ze niet weten dat de Koninklijke weg zeer schadelijk is voor kind en verstoten ouder

Dat ze niet weten dat al die huidige trajecten niet alleen niet werken, nee, dat ze extra traumatiserend zijn voor kind en verstoten ouder.

Wij, verstoten ouders, zijn er dus zelf bij. Weiger alles waarvan jij weet dat het niet werkt omdat jij geen mishandelaar bent.

Weet dat de rechtspraak en de instanties alleen gaan bewegen, als jij je anders opgaat stellen. Wij hebben hun niet nodig, zij ons wel…..hele verdienmodelletjes gaan over onze ruggen en die van onze kinderen. Laten wij dat toe of zeggen wij STOP!?