Geschokt?! Serieus? Ga je schamen!

Al jaren roepen ouders en kinderen dat het zo niet langer kan. Al jaren worden ze weggehoond, weggezet als gekkies.

Immers, een OTS (onder toezichttelling) krijg je niet ‘zo maar’, laat staan een UHP (uit huis plaatsing).

Totdat jij met Jeugdbescherming te maken krijgt. Dan besef je dat de ellende waar jij in zat, altijd nog groter en erger kan worden .

Met een vrij onschuldige hulpvraag wendt jij je tot jeugdbescherming, een huisarts, de school. Je bent het fuik van de hulpverlening in gelopen en iets wat met kordaat gezond verstand of een goed gesprek opgelost kan worden, krijgt in 1 keer heel veel ‘zorg behoeften’ en steeds meer raak jij jouw eigen regie kwijt.

De chantage is groot; als jij van jouw kind houdt, dan…. Zeker als er een Jeugdbeschermer (voorheen werden ze gezinsvoogd genoemd) in beeld komt.

Al jaren roepen wij dat JZ/JB (jeugdzorg/jeugdbescherming) een zeer foute/kwalijke rol spelen bij scheidingskinderen. Jaren zijn ouders uitgebannen om zogenaamd de rust voor het kind te bewaren. Rust die contra productief is. Rust die de binnen/zorgouder en vaak diens nieuwe partner vrij spel geven. Misbruik en mishandeling komen zo veel vaker voor, dan bij intacte gezinnen.

Laat een ouder zich niet zo maar weg sturen, dan wordt deze ouder aangemerkt als strijdend. Wordt die ouder bedreigd en gezegd dat als die niet braaf luistert, ook de kinderen van de nieuwe relatie afgepakt kunnen worden of de nieuwe leg!

Waarheden worden achter gehouden, in rapporten komen leugens te staan die een eigen leven leiden, daar de opvolging van Jeugdbeschermers in een rap tempo gaat en deze klakkeloos de teksten kopiëren.

Een jeugdbeschermer die door wil pakken heeft geen mandaat van de directie. Sterker nog, die wordt van de zaak afgehaald, opdat de instantie langer aan ons kan verdienen (verlening OTS en trajecten)

De beloningen bij JZ/JB zijn pervers. Er is geen belang om zaken snel en adequaat af te ronden. Ook al roepen ze dat ze het te druk hebben en geen tijd.

De gemakzucht van rechters is ongekend , als mede de totale onkunde. De rechters weten dat het schort aan juiste, eerlijke rapportage en toch… baseren ze hun vonnis op malafide rapportages.

Niemand in de keten neemt hun verantwoordelijkheid. Wij weten van situaties waar 30 hulpverleners op 1 alleenstaand gezin staan en de andere ouder geheel wordt weggehouden, gewoon omdat het kan. Die ouder moet op verre afstand toekijken dat er zelfs 1 hulpverlener elke ochtend naar dat gezin gaat om boterhammetjes te smeren, opdat de kinderen met een gevuld maagje naar school gaan. Dit, terwijl er helemaal niets mis is met die uitgebannen ouder.

Dan hebben wij het nog niet eens over al die moorden en mishandeling (recentelijk Xaja, maar kijk ook naar Sharleyne en Rowena) waarbij de vader op afstand werd gehouden en deze vader ruimschoots waarschuwde en aan de bel trok. Als het dan mis gaat is het gezin bekend bij de politie en instanties, is men geschokt en gaat men weer over tot de dag. In plaats van ontslagen, neemt niemand zijn/haar verantwoordelijkheid en is er totaal geen zelfreinigend of lerend vermogen in de keten.

Keteninfantiliteit noemen ze dat! 

De notie dat JZ/JB goed werk doet ondersteunen wij al heel lang niet meer, maar wordt nog steeds niet gehoord. Totale handelingsverlegenheid. Wij ervaren het als een ’niet-willen-weten!

Een gebiedsverbod of een contactverbod krijg je niet zo maar…. DUS WEL. Met het grootste gemak. Omdat de ouder, die niet wil toekijken bij kindermishandeling en ex-partnergeweld, zodanig belaagd wordt en vals beschuldigd door de ex en de instanties, dat de uitbanning snel een feit is. Zonder hoor of wederhoor krijgen de meest liefdevolle ouders verboden uitgereikt en is het machtsvertoon als je zo’n verbod negeert ongekend. Arrestaties in bij zijn van jouw kind zijn schering en inslag.

Gewoon omdat het kan!

Hoe vaak een kind niet uit huis wordt geplaatst terwijl er een zorgzame achterban is, die heel goed voor het kind zou kunnen zorgen, is ongekend. Maar ja, dan komen we weer uit bij de perverse beloningen. En in plaats van dan het kind goed te begeleiden, voer je als instantie de zorgbehoeften nog eens op, want dan krijg je nog meer geld voor dat kind.

Kleine kinderen hebben totaal geen veilige hechting, gaan van gezin tot gezin, van tehuis naar tehuis, terwijl de uitgebannen ouder (lees vaak vader) steeds meer uit beeld gaat.

Onze lijst met klachten en op/aanmerkingen richting JB/JZ is ongekend lang en overal waar wij dit bespreekbaar willen maken, plus met passende oplossingen komen, worden ook wij weer aangemerkt als lastig.

Het is heel simpel; het is een industrie geworden, een machtig bolwerk met enorm veel financiele belangen. Het kind is men al lang uit het oog verloren.

Ook de politiek heeft een enorm pak boter op hun hoofd. Uit angst om na die paar jaar in de Tweede Kamer geen werk meer te vinden, wordt er niet doorgepakt en laten ze hun oren hangen naar mensen die hen naar de mond praten. Dikke rapporten verdwijnen in lades en als het echt te lastig is, dan ontsla je gewoon die persoon of werk je die weg. Zie rapport kinderombudsman 2014, dat de heer Dullaert zijn kop kostte.

Jeugdzorg is simpelweg niet sexy, liever kijken ze weg

Keer op keer worden er spelletjes met ons gespeeld. De motie Recourt neemt een een verkeerde wending door mensen op een podium te zetten die daar niet hadden mogen staan. Dat hele platform Scheiden zonder schade is 1 grote farce waar uiteraard de verkeerde personen in zitten, die enkel hun eigen belangen verdedigen en niet gebaat zijn bij de oplossingen die er wel zijn.

Het feit dat wij zelf een symposium hebben moeten financieren , terwijl de heer Rouvoet blijkbaar miljoenen kan besteden aan het in stand houden van ouderverstoting is stuitend.

Niet voor niets hebben we een motie van wantrouwen uitgesproken tegen deze gang van zaken.

Oplossingen willen ze niet horen.

Ouders worden op micro en macro niveau tegen elkaar uitgespeeld.

De verkeerde mensen krijgen opdrachten. Kijk naar het recente WODC rapport… Maar ook de spelletjes die het NJI, het LOC en de Raad van kinderbescherming nu spelen met zogenaamde werkgroepen, waar de mensen met de juiste kennis en assertiviteit worden geweerd. Waar voor de zoveelste keer het wiel wordt uitgevonden, terwijl er gedegen oplossingen liggen, alleen, die komen hen niet uit!

Toch, ons netwerk met mensen aan de juiste kant van de streep neemt toe. Deze mensen moedigen ons aan. Volhouden, trek ze met de haren erbij. Prima dat gestrekte been, schudt ze wakker. Want al die jaren kopjes thee heeft ons deze ellende gebracht. Waarbij velen verzuchten dat enkel een revolutie voor de juiste ommekeer kan zorgen.

Hoe vaak Herken Ouderverstoting niet complimenten krijgt… van mensen die echt willen weten wat ze beter kunnen doen. Want op de inhoud is het heel goed met ons samen werken. Met een gevoel van urgentie! Geen geduld voor werkgroepjes waarbij iedereen weer een eigen plasje wil doen. Nee, doorpakken en die diplomatie passen ze maar ergens anders toe.

Al met al zijn er enorm veel mensen die zich keihard moeten schamen . Dus om nu weer ‘geschokt’ te zijn en te denken dat het geven van excuses afdoende is, daar kunnen wij helemaal niets mee.

Met argus ogen kijken we nu naar het uitvoeren van de motie van Lisa Westerveld. En weer probeert het ministerie van VenJ onder gesprekken met ons uit te komen, terwijl wij toch echt deze motie hebben geschreven. Wij hebben de oplossingen en weten precies wie aan de juiste kant van de streep staan en wie niet. Wij willen die onafhankelijke commissie en dat de juiste ervaringsdeskundigen gesproken worden en ja, daar hoort Herken Ouderverstoting bij.

Iets wat het ministerie en zeker de heer Rouvoet al jaren probeert te vermijden! Wat zegt dat van deze club? Wat zegt dat van de heer Rouvoet? Die blijven blaten over de lange adem? Al sinds de jaren 70 gaat het mis en het wordt steeds erger.  Wat ons betreft worden er heel wat mensen weggestuurd en krijgen ze in ieder geval geen podium meer.

428.000 kinderen bij JZ/JB. Blindelings krijgen ze er 1 miljard bij! Nog minder motivatie om eerst orde op zaken te stellen. 

Een paar oplossingen, nu zo in te passen:

• Haal scheidingskinderen weg bij JZ/JB. Dat scheelt de helft van de kinderen! Sta daar eens bij stil.
• Laat een echte frisse wind door het scheidingslandschap waaien en niemand nog wegkomen met ouderverstoting.
• Plaats het kind per direct bij de ouder die de omgang niet frustreert.
• Ben duidelijk en concreet in de beschikkingen opdat er geen ruis kan ontstaan, waardoor telkenmale procederen niet meer hoeft.
• Schaf het toernooimodel, 2 advocaten, die zonder onder ede gehoord te worden kunnen liegen en bedriegen, af!
• Sanctioneer de ouder die het kind inzet als pion om de andere ex te straffen.
• Denk in oplossingen zoals parallel ouderschap.
• Maak kinderen zelf bewuster en weerbaarder met behulp van de goede programma’s die er zijn (bijvoorbeeld dappere dino’s, KIES, etc).
• Houdt kinderen verder in de luwte, laat ze niet kiezen….Authentieke stem van het kind….kom op zeg.
• Heb rechtstreekse informatieplicht van uit het 18+ kind naar de levensonderhoud betalende ouder toe.
• Regel nu eindelijk eens dat gezamenlijk gezag, voer die motie uit 2016 van Vera Bergkamp uit. Waarom ligt die nog steeds op de plank?
• Denk in 50/50%, zeker als 1 ouder het kind zich geheel toe eigent.
• Laat de wijkagent, in samenspraak met het OM een betere, concrete rol spelen.
• Sta scheidingsstrijd met de kinderen als inzet in onze maatschappij niet toe!
• Reken af met handelingsonbekwaamheid en handelingsverlegenheid.

Doe wat… de oplossingen zijn er. Doe eindelijk eens wat meer dan ‘geschokt’ zijn en excuses aan te bieden.

Waar blijft de maatschappelijke verontwaardiging ?

Met regelmaat komen er verwijten richting Den Haag, onze regering. Kamerleden, de pers, en het volk roepen dan om het aftreden van de minister, de staatssecretaris. Er volgen moties en wat al niet meer. Vaak een storm in een glas water. Even profileren en dan weer over tot de orde van de dag, of op naar het volgende opstootje/ debat.

Ik draai pas een paar jaartjes mee in Den Haag. Ik vertegenwoordig de grootste ouderbelangengroep die zich specifiek richt op ouderverstoting, Herken Ouderverstoting genaamd.

Typ 4 woorden zoals ik een 5 jaar geleden heb gedaan toen mijn huidige man en ik van de ene in de andere ontsteltenis belandden: kind-verklaart-tegen-ouder.

Twee muisklikken verder duik je in de vreselijke wereld die parental alienation, of te wel ouderverstoting, heet.

Mijn man en ik liepen telkens achter de feiten aan. Hadden we dit maar geweten, dan….Uiteindelijk kreeg de meest integere, rechtschapen, principiële persoon die ik ooit heb mogen leren kennen een contact verbod. Zoon was toen 15 jaar en zat te bibberen van angst voor zijn vader, een reële angst aldus de moeder, die vanaf het moment dat mijn man had aangegeven niet langer met haar onder één dak te willen wonen, alles op alles heeft gezet om mijn man, de vader van haar zoon, in een kwaad daglicht te stellen.

Mijn man was dus niet de enige die dit overkomt. Sterker nog, er is dus een woord voor. Ik wilde er meer over weten en heb mij heel erg verdiept in de geschiedenis, de meningen en vooral in de oplossingen die er zeker zijn en waarom die oplossingen maar niet worden omarmd en toegepast.

https://www.herkenouderverstoting.com/info-ouders/wat-is-het/bereikt-tot-nu-toe

Op 1 september 2015 heb ik de openbare facebookpagina Herken ouderverstoting geopend, waarop  een pagina op Link’din, Twitter, Instagram en een prachtige website ontstond.

Om ouders te informeren en bewust te maken. Te wijzen op hun mogelijkheden, wat ze zelf kunnen doen. Wat ze beter niet kunnen doen. Ik heb heel veel mensen ontmoet en velen zijn door de mand gevallen. Herken Ouderverstoting is groot geworden, juist door de steun en hulp van heel veel andere ouders, die net zo goed als mijn man, hun kind hebben verloren of dreigen te verliezen. 

Wij confronteren de spelers in de markt van 2 miljard, want daar gaat het om; geld en banen.

Is dat de reden dat iedereen wegduikt als wij het willen hebben over de topambtenaren bij het Ministerie van VenJ of JenV (hoezo, dat wisselen van de letters)? Als wij het willen hebben over de directies bij jeugdinstanties? Want laten we wel wezen, die politiek, die komt en gaat. Sterker nog; die wordt bepaald niet serieus genomen door de ambtenaren en instanties.

Zeker 20 jaar is het ministerie zich bewust van het fenomeen ouderverstoting.

Professor Hoefnagels heeft iedereen proberen te waarschuwen voor een maatschappelijke ramp, daar ouderverstoting erfelijk is. 

https://www.herkenouderverstoting.com/info-professionals/68-prof-peter-hoefnagels

Logisch, want een kind groeit op bij een zieke ouder, moet niet alleen 50% DNA ontkennen, of in minachting en angst tegen opzichte van de afwezige ouder opgroeien, nee, dat kind leert ook niet wat gezond gedrag is en wordt juist beloond als het liegt, valse verklaringen aflegt. Het kind krijgt een verkeerd normbesef mee. De kans dat dit kind in het volwassen leven verkeerde keuzes maakt is zeker 80% en zo gaat de geschiedenis zich herhalen.

En besef dat juist dit soort mensen hun heil zoeken in studies en vervolgens beroepen om een zogenaamd verschil te willen maken, maar volledig de plank misslaan daar ze niet gewerkt hebben aan hun latente pijn.

Professor Hoefnagels maande de overheid om bij te scholen en maatregelen te nemen. In reactie daarop kocht het Ministerie via de Raad van Kinderbescherming het rapportje ‘Het verdeelde kind’ in, bij de universiteit Utrecht. In dat rapport werd niet alleen ouderverstoting ontkend, nee, het werd gelegaliseerd. Puur korte termijn denken om zo de nodige bijscholingsonkosten te voorkomen. 

In het rapport werd namelijk gesteld dat ‘rust’ het beste is. De koninklijke weg. Dus kregen veruit vooral de vaders te horen dat, als ze echt van hun kind hielden, ze het kind met rust lieten en braaf moesten wachten tot het kind oud genoeg zou zijn om uit zich zelf naar hen toe te komen.

Ouders (lees veelal vaders) die zich daar tegen verzetten werden gecriminaliseerd, werden vals beschuldigd, werden weggeschreven en kregen dus contactverboden van de familierechters.

Bovenstaande gebeurt dus nog elke dag! Sta daar eens bij stil…Het leed, hele families vallen uit elkaar. De onkosten, niet alleen voor die ouder, maar ook voor de maatschappij. Ouders worden letterlijk en figuurlijk kapot gemaakt omdat ze van hun kind houden! Kijk naar hoeveel ouders in de ziektewet belanden, hun huis kwijtraken, zelfmoord plegen. 

Konden de instanties zoals Veilig Thuis (voorheen het AMK), de Raad van Kinderbescherming, Jeugdzorg, maar zeker ook het familierecht er vroeger mee wegkomen en werden ouderbelangengroepen tegen elkaar uitgespeeld, anno nu is dat een stuk lastiger.

Lang leve sociale media! Juist door een openbare Facebook pagina beseffen heel veel ouders , steeds meer moeders worden ook slachtoffer van het systeem, dat ze niet de enige zijn en dat wat er gebeurt misdadig is, pure kindermishandeling en ex-partner geweld.

Niet voor niets wijzen wij ouders op hun grondwettelijke zorgplicht om op te moeten komen voor hun kind.

Immers bij seksueel misbruik, fysieke mishandeling en/of verwaarlozing gaat men hopelijk ook niet eerst van alles proberen voordat men ingrijpt?

Met de Divorce Challenge (door de motie Recourt) heeft het Ministerie zich in de voet geschoten. Massaal hebben we mee gedacht en kwamen met goede oplossingen.

De weerstand echter vanuit het ministerie VenJ is stuitend! Als afleiding is er nu een platform. Kijk wie daar in mogen deelnemen, of beter, kijk eens wie niet!  Kijk naar wat het platform promoot en ondersteunt. Wel mooi van onze belastingcenten en zo betalen we met z’n allen mee aan deze ellende.

De markt van 2 miljard gaat niet bewegen en waarom zouden ze ook?!

Ondertussen gebeuren er wel heel rare dingen en is de maatschappelijke stille ramp, die nu voltrekt, niet meer te stoppen. Eerlijk gezegd word ik er moedeloos van.  Wij proberen gehoor te krijgen, maar de afwijzingen, of de banale antwoorden die we terug krijgen, zouden echt niet moeten kunnen.

De markt van 2 miljard voelt zich echter oppermachtig , want niemand neemt hen de maat!

Een paar recente voorbeelden: 

De meldcode is aangescherpt. Om zo eindelijk iets te kunnen doen tegen 100.000 kinderen die dagelijks in Nederland worden mishandeld. Besef dat daar dus 16.000 kinderen zitten die geestelijk worden mishandeld door ouderverstoting.

Op basis van vermoedens kunnen ouders dodelijk eenvoudig hun kind verliezen. Een stap terug in de tijd verzucht een rechter. Nu kunnen met name de vaders weer, net zo als vroeger, eerst de gevangenis in. 

Maar erger is het feit dat er flink geld verdiend wordt aan bovenstaande gegeven. Liever tig hulpverleners op één gezin, dan het kind weghalen uit die positie en bij de gezonde ouder laten wonen. 

Lees bladzijde 25 van het rapport Scheiden zonder schade, 22 februari 2018 Rouvoet, en besef dat hetgeen wat ze 20 jaar hebben uitgesteld, eerst zouden moeten doen, voordat ze dus de gezonde ouder uitbannen omdat die vragen stelt bij hun werkwijze.

Ik kan met zoveel voorbeelden komen dat ik er niet van kan slapen. Vaders die op basis van vermoedens één uurtje per twee weken begeleide omgang hebben. De contactverboden, de straatverboden. 

De valse beschuldigingen, die eigenlijk standaard zijn. De houding van de politie en het openbaar ministerie als jij er iets van wilt vinden. Of op zijn minst een tegen aangifte.

De verstoter wordt ruimschoots geholpen, gewoon omdat het kan.

Of, nog erger, het machtsmisbruik van vele gezinsvoogden (de goede daar gelaten, maar die houden het er niet lang uit). Gewoon een beschikking naast zich neerleggend. De school, de politie, ja zelfs de werkgever van de verstoten ouder bellen en mis-informeren, pure beeldvorming vanuit een falend ego en als je er iets van durft te vinden, wordt deze ouder wel vervolgd, natuurlijk!

We hadden een klein lichtpuntje. 10 november 2017 hield professor Tavecchio een presentatie tijdens het congres Waarheidsvinding in de justitionele jeugdketen te Rotterdam. Hij heeft die dag afgerekend met de koninklijke weg door met 110 handtekeningen te komen van echte wetenschappers; Een kind moet beide ouders kennen voor een veilige hechting. Hoe jonger, hoe vaker het contact. Rust is zelfs een bedreiging voor de sociale emotionele en identiteitsontwikkeling van het kind.

De richtlijnen van het NJI zouden worden aangepast. Het is dat Herken Ouderverstoting er druk achter heeft gezet en het ging helemaal niet van harte, maar het NJI heeft de richtlijnen iets wat veranderd. In onze ogen nog lang niet genoeg. 

Nog steeds wordt het ouders onmogelijk gemaakt om op te voeden. Bevalt het een puber niet bij die ene ouder, dan gaat ie toch gewoon naar die andere, toegeeflijkere ouder, moet kunnen, dat is de stem van het kind. Niet één hulpverlener komt op het idee om te zeggen dat het kind normaal moet doen, het kind moet toch ook naar school?!…. Als de ouders bij elkaar waren geweest had het kind ook geen keuze gehad. Dus die stem van het kind….we plukken er nu allemaal de revenuen van.

Mijnheer Remkes komt met een lijvig rapport vol aanbevelingen. Kom maar op met dat constitutioneel hof. Ik durf gerust te stellen dat het familierecht het afvoerputje van de rechtspraak is. Er wordt niet onder ede gehoord. Het startschot voor leugens en bedrog. Twee advocaten die de ouders tegen elkaar uitspelen en extra kolen op het vuur gooien. Ik ken ouders die jaar in jaar uit weer naar die rechtbank moeten, omdat die ex maar bezig blijft, of omdat een ouder telkenmale gezag probeert te krijgen wat die ouder wordt ontzegd door zelf verzonnen klemcriteria van een rechter. Een rechter die natuurlijk niet is bijgeschoold en het even zo goed weer over de schutting gooit, naar de volgende rechter. Een rechter die niet op de hoogte is van passende oplossingen.

Zo moeten ouders leren communiceren! Moeten ze deelnemen aan trajecten zoals Kind uit de Knel en Ouderschap blijft. Of het zoveelste mediation traject in. Terwijl bij ouderverstoting dit alles contra productief is en tegen ons keert daar tijd onze grootste vijand is.

Krijg je na maanden, soms jaren ellende te horen dat het kind het nu zo gewend is en er geen lotsverbondenheid meer is….Sta daar eens bij stil.

De wil om te hervormen is er niet! Stuitend om in een gesprek met een rechter het visiedocument vechtscheiding uit 2016  https://www.herkenouderverstoting.com/info-ouders/praktische-info/rechtspraak/visie-document-vechtscheidingen-rechtspraak  om de oren te krijgen. 

Alles wat niet werkt wordt ons wederom weer opgedrongen en erger, want ze verzinnen er elke keer weer wat bij. Of het is oude wijn in nieuwe zakken. Terwijl de oplossingen er ook zijn, maar ja, dan hoeven die trajecten en interventies ook niet meer…banen en geld.

Dan zegt een toprechter nog doodleuk dat de ouders dan maar niet naar de rechtbank hadden moeten komen….. en dat deze rechter ook graag wat aan oorlogen en hongersnood doet…. En dan moet ik netjes en braaf blijven…verbindend zijn.

De woorden Veilig Thuis, rechtspraak, Jeugdbescherming, jeugdzorg impliceren wat, beloven wat zou je zo zeggen, tot je met dit soort instanties te maken krijgt en je beseft dat het altijd nog erger kan. Kom er dan nog maar eens vanaf! Ik kan er boeken over schrijven, jaar in jaar uit, elke keer weer een andere gezinsvoogd, die niets doet en kan, het vertrouwen van het kind en de veiligheid met voeten tredend. Gewoon, omdat NIEMAND ingrijpt.

Ja er zijn berichten die mijn vermoeden bevestigen: 

Of het nu het onderzoek is van de FNV, waarin wordt gesteld dat met name ambtenaren van het ministerie van VenJ en JenV corrupt zijn.:

https://www.fnv.nl/sector-en-cao/alle-sectoren/overheid/nieuws/1_op_6_rijksambtenaren_onder_druk_gezet_niet_integer_handelen

Of berichten dat het WODC uit dat gebouw moet.:

https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2019/01/15/minister-grapperhaus-vergroot-onafhankelijke-positie-wodc

Of de houding van dat platform onder leiding van de heer Rouvoet, die met gemak geld uitgeeft aan allerlei wij-van-de wc-eend congressen met nog meer ellende als uitkomst omdat men weigert te kijken naar passende oplossingen en effectief handelen. Bijvoorbeeld deze: https://voorstellingvanzaken.nl.

Terwijl ditzelfde ministerie geen cent wenst uit te geven aan het symposium d.d. 25 februari 2019; Rechtszorg voor ouders die gaan scheiden. Kwestie van willen en doen. Waar 5 professoren en hoogleraren evidence based hun kennis delen over ouderverstoting en gerichte oplossingen.

Dr Childress komt speciaal naar Nederland. Denk maar niet dat iemand van het ministerie hem zal uitnodigen voor een informatief gesprek, de waarheid willen ze daar echt niet weten.

Of het is nu de brief van de minister Sander Dekker richting de tweede kamer 18 januari 2019, begeleid met het broddel rapport van 370 bladzijden vol onzin gebaseerd op niet wetenschappelijke onderbouwing en verouderde internationale rapporten, waarbij ze wel uiterst selectief hun informatie hebben vergaard.

Beiden op onze website terug te vinden: https://www.herkenouderverstoting.com/ministeries-en-politiek/57-tweede-kamer/331-familierechtelijke-onderwerpen

Tuurlijk, ouderverstoting? Ach… werkelijk 5 keer benoemd in dat hele rapport. Ons toch weer dat mediation traject insturen geeft te denken. Laat staan de roep om het zoveelste onderzoek. Tjonge, tijd is onze grootste vijand. Kom naar ons symposium; kwestie van willen en doen. 

Ik vermoed namelijk dat men helemaal niet van plan is om ouderverstoting effectief aan te pakken. Wellicht met het idee dat de burger, teruggeworpen naar de eerste paar treden van de piramide van Maslow, beter te hanteren is dan die burger die hoger opklimt en opzoek gaat naar meer, zingeving of wat dan ook.

Vraag is dus wat wij hier aan kunnen doen? Ik wil best ouders waarschuwen, maar hoe bereik ik iedereen? Hoe kan ik er voor zorgen dat mensen bewuster hun partner kiezen om kinderen mee te maken? Hoe kan ik ouders bereiken en hen waarschuwen dat scheiden ook niet alles is? Hoe kan ik mannen waarschuwen dat ze geen levende pinautomaat worden. Goed genoeg voor die alimentatie, maar verder wegwezen, niets willen weten! Hoe kan ik ouders waarschuwen dat al die instanties, vol beloften, deze allemaal breken zodra je in hun klauwen zit?

Waarom laat de pers ons zo in de steek?

Waarom laat de politiek ons zo in de steek? 

Gaat men na het lezen van die brief van de minister Dekker, d.d. 18 januari 2019, gewoon weer lekker over tot de orde van de dag of is er één politicus die met de vuist op tafel slaat en zegt dat dit zo niet langer kan? Niet langer mag? Dat dit allemaal ten koste van onze toekomst gaat! Want dat is toch zo? Die jeugd, dat is toch onze toekomst?!

Symposium 25 februari 2019, aan welke kant van de streep sta jij?

Wat is er aan de hand? Dat het Ministerie van VenJ letterlijk en figuurlijk wit weg trok (ja, wij hebben dit persoonlijk gezien) toen wij Anna van Beuningen en de heer Rouvoet vertelden dat Dr. Childress naar Nederland komt en wij een symposium gingen organiseren, is natuurlijk al erg raar. Want 2 jaar geleden is door Carsten Herstel al aan ons beloofd dat er geld zou komen voor een apart congres gericht op effectieve oplossingen ter bestrijding van ouderverstoting. 

Dat wij nu 2 jaar aan het lijntje zijn gehouden en ons elke keer weer wordt gevraagd om geduld te hebben, terwijl er 2 kinderen per uur het contact verliezen met 1 ouder, is ronduit schrijnend. Zeker als je kijkt naar het leed en naar wie er wel geluisterd wordt. Voorop gesteld, naar ons in ieder geval niet. Nee, er komen contra productieve pilots, die nog meer leed veroorzaken, simpel weg omdat wetenschappelijk kennis en onderbouwing ontbreekt. Ouders en kinderen zijn experimentjes…..Dat wordt zelfs ruimschoots toegegeven door de Rechtspraak. Maar ja, er is niet anders, dus wat nu?!

Nou, dan regelen wij zelf maar die kennis. Dan sluiten wij de gelederen door andere ouderbelangengroepen op 1 lijn te krijgen en gezamenlijk een symposium te organiseren, faciliteren en ja, zelfs financieren, daar de overheid ruim in de centjes zit, maar geen cent aan goede oplossingen wil besteden! Het lijk wel alsof ‘men’ het niet wilt weten!

Maar nu komt ie; die dag zullen wij uiterst terughoudend zijn. Wij geven de echte experts het woord. De wetenschappers, hoogleraren en professoren, die evidence based, ieder vanuit hun eigen expertise hun bijdrage leveren tot een oplossing, om zo tot 1 richtlijn te komen. Opdat ouders niet langer afhankelijk zijn van de rechter die ze treffen, de regio waar ze wonen. 

Hoe verbindend is dat?! Dr Childress gaat ons voorlichten, maar ook 4 Nederlandse wetenschappers, want er zal altijd een Nederlands poldersausje overheen moeten. Dat begrijpen wij best.

Dit symposium had natuurlijk al veel eerder plaats moeten vinden en niet door ons georganiseerd. Nee, de overheid had zelf haar/zijn verantwoordelijkheid moeten nemen. Maar goed, dat is een andere discussie, wij begrijpen wel waarom.

https://www.herkenouderverstoting.com/info-ouders/wat-is-het/bereikt-tot-nu-toe

Hoe kan het zijn dat dit symposium op weerstand stuit? Terwijl wij plechtig beloven die dag onzichtbaar te zijn en juist de echte wetenschappers aan het woord laten? Zijn de geijkte partijen dan zo bang voor de waarheid? Waarom doen ze niet net zoals wij? Wij gaan ook naar congressen en laten onze stem daar horen. Waarom komen ze niet in grote aantallen en gaan ze de discussie inhoudelijk aan, omdat zij achter hun eigen beleid en visie staan? 

Want die kans kunnen ze die dag ruimschoots krijgen. Nadat dus 5 echte wetenschappers hebben gesproken gaan Cees van Leuven en Rene Diekstra het aan met de zaal, plenair. Het is dan niet alleen vragen beantwoorden. Wel nee! Er is dan ook ruimte om eigen visie te delen, jouw podium te pakken ! De discussie aan te gaan, met als doel om op het eind van de dag een vorm van Nederlandse consensus tot een richtlijn te kunnen bereiken. Een aanzet voor hoe het nu verder moet. Daar na 25 februari 2019 NIEMAND meer handelingsverlegen of onbekwaam kan zijn.

Waarom reageert men boos een afwijzend? Hoe kan het zijn dat met name de deelnemers van het Platform en hun aanhang onderling bezig zijn met stemmingmakerij en demoniseren, terwijl ons uitgangspunt is om verbindend bezig te zijn? We willen toch allemaal hetzelfde? Dat ouderverstoting niet langer mogelijk is. Dan neem je toch deel? Dan sta je toch voor hetgeen je anderen oplegt? Dan durf je het toch aan om de discussie aan te gaan met andere wetenschappers? 

Elke keer weer wordt ons verweten dat wij niet kunnen verbinden. Nu regelen we een symposium en is het weer niet goed. Dat geeft te denken…. Dus is het de vraag of er mensen zijn die oprecht willen meewerken en de uitgereikte hand oppakken? Die moedig zijn en staan voor hun zaak?! Of dat het toch uiteindelijk blijft gaan om iets banaals als baantjes behoud en verdienmodelletjes. Aan welke kant van de streep sta jij?!

https://www.herkenouderverstoting.com/info-professionals/65-symposium

 

Vacatures bij Herken Ouderverstoting

Wat zijn er toch veel beschadigde mensen op deze wereld. En geloof mij, in de wereld van ouderverstoting kan het altijd nog een tandje erger.

Nou zou je zeggen, wat maakt mij dat nou uit! Maar juist op het gebied van ouderverstoting, toch nog de markt van 2 miljard, werkt dit desastreus uit.

Mensen/ ouders die met ouderverstoting te maken krijgen, weten in eerste instantie niet wat hen overkomt. Na complete verbijstering en ongeloof, daalt het besef in dat jij, als ouder, compleet machteloos staat tegen over niet alleen jouw ex, maar ook de rechters en instanties, die compleet meegaan in de drama en roep om aandacht van jouw ex.

Voordat jij het weet zit jij in een mediation traject, op op krukjes bij Kind uit de Knel, loop jij verantwoording af te leggen aan een gezinsvoogd die nog nooit over ouderverstoting heeft gehoord, of wordt jij gedwongen om naar een traject als ouderschap blijft te gaan.

Nou, als je dan nog niet van het padje bent, getraumatiseerd, dan weet ik het ook niet meer.

Om dan blij te zijn met de psychologische testen, die onherroepelijk volgen, is ronduit dom. Besef dat een ouder, die met zoveel onrechtvaardigheid te maken heeft (gehad), een aardige tik heeft gekregen. Diagnoses als PTSS zijn heel normaal. Maar keren dus tegen de verstoten ouder; zie je wel…die is gek!

Het is dus een klus om als nog ouders te vinden die geestelijk overeind blijven. En al helemaal een klus om juist die ouders bereid te krijgen een positief verschil te gaan maken. Immers, ze zijn (nog) niet gek en weten als geen ander in welk wespennest zij zich steken.

Nou kom ik aardig wat ouders tegen die zich in eerste instantie beter voordoen dan dat ze zijn. Goed gebekt en vol kopieer gedrag staan ze vooraan om zogenaamd er iets van te vinden. Wat kopiëren ze? Nou het grenzeloze gedrag van hun ex en diens achterban, maar ook dus het complete achterlijke gedrag van intimideren gezinsvoogden, handelingsonbekwame ouderschapsbemiddelaars en dan zal ik het maar niet hebben over de meest verachtelijke groep; de advocaten en de rechters, die hier niets van willen vinden en juist blij zijn met het Toernooi model.

Deze mensen zeggen dus dat zij graag de belangen willen behartigen in Den Haag. Bij de instanties die meewerken aan ouderverstoting. Deze mensen gaan graag naar congressen. Voor de bitterballen denk ik, want als je dan kijkt naar het verschil dat ze zouden moeten maken, dan springen de tranen in jouw ogen. Maar ondertussen verlaten wij ons wel op dit soort ouders!

Bijvoorbeeld; naar aanleiding van de Divorce Challenge kreeg ik eindelijk mijn ingang; een gesprek met de allerhoogste ambtenaar(directeur-generaal) bij het Ministerie van J&V; de heer Carsten Herstel. Ik heb op aandringen van haar zelf A. H. meegenomen. Zij ging immers ook naar die congressen, gaf aan een verstoten moeder te zijn, een hoop drama. Dus dacht ik samen met haar een stevig gesprek aan te gaan met 1 van de grootste facilitators met betrekking tot ouderverstoting.

Ik heb nog nooit zo’n slecht gesprek gehad. A. vond het fijn om eerst zeker 10 minuten van onze kostbare tijd samen met Carsten het te hebben over de voor – en nadelen van flexplekken. Toen ik dat afkapte en ouderverstoting, met name de rol van de rechtspraak en instanties zoals de Raad van Kinderbescherming, wilde bespreken, liep ik tegen mijn eigen ‘ collega’ aan…Zij wuifde het weg, bagatelliseerde de boel en na 3 kwartier stond ik ontgoocheld buiten. 

Ik heb alsnog mijn punt gemaakt, door een blog te schrijven en mijn punten te mailen naar het Ministerie. Uiteraard haalde ik haar naam aan. Je bent toch ‘ eigenaar’ van hetgeen wat je zegt? Je neemt toch wel jouw verantwoordelijkheid als je zonodig daar aan tafel wilt zitten?!

Nou deze dame dreigde met advocaten en wat al niet meer als ik niet meteen haar naam zou weghalen. Ik begreep er niets van.

Totdat ik mij realiseerde dat er dus altijd meerdere kanten aan het verhaal zitten. Natuurlijk wil zij niet dat haar volwassen kinderen terug kunnen lezen dat zij zogenaamd slachtoffer is van ouderverstoting. Want dat is zij niet. Ja, ze is verstoten, mocht niet op het huwelijk van haar zoon komen, maar kijken naar haar eigen gedrag en rol, was een stap te ver. Dat zij niet welkom is, ligt aan haar ex. Zo simpel is het…dus niet….

Ik ben haar nog tegen gekomen hoor, op de diverse bijeenkomsten, is druk bezig met 1 of andere nieuwe jeugdzorg organisatie (geloof mij, kansloos, oude wijn in nieuwe zakken). Zie hier haar belang en dus niet het belang voor al die ouders en kinderen die elkaar moeten missen.

En ondanks het feit dat ik haar zo af en toe zie, druk lobbyend, ik zie haar gelukkig niet (meer) op die plekken waar het er echt toe doet. Sterker nog, zo iemand aan tafel en ik loop weg.

Nu is zo’n dame helemaal niets in vergelijking tot aardig wat ouders die naar aanleiding van onze publiciteit en handelen graag tegen ons aanschurken, met het idee, dat het hen zaak ten goed zal komen. 

Deze zijn nog veel gevaarlijker, daar zij er emotioneel veel te diep in zitten en eigenlijk alleen maar bezig zijn hun eigen zaak te dienen. 

Deze ouders hebben er een handje van op elk congres of bijeenkomst iemand zo ver te krijgen dat zij persoonlijk een brief schrijven of die persoon helpen bij hun zaak. Maar deze ervaring delen met het grotere publiek?! Mooi niet.

Als ik zo iemand daarop wijs, dan gaat die persoon andere mensen erbij halen om bijvoorbeeld mij in een kwaad daglicht te stellen. Met een E. van der W. heb ik een zeer onsmakelijke situatie achter de rug. Ik moet het hem nageven, hij vindt elke keer weer mensen die hij aan het werk kan zetten. Punt is dat dit soort beschadigde mensen fouten maken. Ze bedanken hun helpers niet. Wel nee, ze schofferen dit soort lui, want zodra de boodschap anders klinkt dan dat zij willen horen, is het klaar met die persoon. Dit soort shoppers zijn gevaarlijk; zij geven de professionals de ruimte om te roepen dat wij allemaal gekkies zijn. Niet mee te werken. Dus dat het ook geen zin heeft om met dit soort lui in gesprek te gaan; ze kunnen het immers niet.

Dit soort ouders zitten ook enkel op hun eigen stokpaardjes! Eigen inzicht in eigen handelen is een brug te ver. Laat staan een gezonde discussie aangaan op basis van feiten. Om dat te doen moet je naar elkaar luisteren en dat is voor dit soort ouders te veel gevraagd.

Nou staan ze vooraan om als excuus aan te geven dat ze al zo veel hebben meegemaakt. Dat het allemaal zo veel is en dat ze niet weten hoe ze verder moeten, hoe ze dit gaan overleven…. Drama! Een schreeuw om aandacht, want passende oplossingen, een andere houding in de rechtbank (en wat doe je daar jaar na jaar na jaar?!) , een andere houding naar jouw ex of diens omgeving, of op zijn minst een ander gedrag richting jouw kind, is veel te veel gevraagd.

Nee, het moet anders en wel op de manier zoals hij/zij dat ziet/wilt. Dat gaat dus niet gebeuren en de deur valt dicht.

Daar plukken wij dus de wrange vruchten van.

Net zo goed als al die ouders die er prat op gaan vanaf het eerste uur betrokken te zijn. Ga je diep schamen! Hoe durf jij met droge ogen bij mij te beweren dat jij bij de eerste congressen al aanwezig was (1999) of, erger, dat jij zelf, met de nodige subsidie zelfs een congres hebt georganiseerd, terwijl er niets ten goede is veranderd. Nee, het is er juist slechter op geworden. Waar was jij al die jaren????

En nog steeds doen dit soort ouders zogenaamd hun best. Sommigen wonen zo dicht bij de Ministeries dat ze zo waar het raam binnen kijken, maar uit de stoel, naar beneden lopen en aan de deur rammelen met de opmerking dat het niet bij woorden mag blijven, is wederom te veel gevraagd. Het moet wel leuk blijven he! Zo kan het dus zijn dat er mensen zijn zoals een S. B., maar ook lui van het Vader Kennis Centrum, vooraan staan om interessant te doen, maar vervolgens niet doorpakken als het erop aan komt. Hoe moeilijk is het op de druk op te voeren bij het NJI? Maar zelfs dat is te veel gevraagd.

Jaren lange dialoog heeft ons deze ellende opgeleverd. Aardig gevonden willen worden, heeft ons in deze situatie gebracht en ik vind dit hoogst kwalijk.

Bij ouderverstoting moet je stelling nemen, moet je  zo’n ambtenaar bewust maken van de consequenties van nalatig gedrag. En dat niet alleen, je zult het ook moeten doen, het uitvoeren. Het grootste compliment kregen wij 2 weken geleden; pas na het ontstaan van Herken Ouderverstoting, komt er nu een klein beetje beweging. Van de mensen die graag het verschil willen maken, krijgen wij dus het advies om onverminderd de druk erop te houden, waarbij dus name and shame werkt en hoe!

De afgelopen jaren zijn wij van alle kanten benaderd. Ivor Brinkman zou mij helpen bij het opzetten van een stichting. Kleine moeite. Maar als het erop aan komt, toch maar niet. Ja, graag onze naam, maar niet met mij!!!! Ik ben te uitgesproken….. Het spelletje dat zo iemand dan probeert te spelen en vooral dan de verontwaardigde houding als ik hen daarop wijs is stuitend.

En ach, hij is echt niet de enige. Bijna alle clubjes, van het VaderKennisCenrum tot het Huis van Hereniging en alles ertussen, ze hebben mij allemaal gevraagd ons tot hen toe te voegen…Maar als voorwaarde dan wel de toon aan te passen. Bizar!

Ik snap het wel; zij krijgen de nodige subsidie en langs alle wegen zullen de instanties (lees; het Ministerie) er alles aan doen om onze boodschap te bagataliseren. Natuurlijk proberen ze ons in te lijven. Maar waarom zouden wij dat doen, als wij kijken naar het positieve verschil dat zij in het verleden of nu hebben gemaakt? Waarom zouden wij ons aansluiten bij een taskforce, die gecharmeerd is van een Marieke Lips, de Kinderbehartiger, als je met ouderverstoting te maken hebt? Maar hoe gevaarlijk is dit dus? Als een taskforce naar de pijpen van de markt van 2 miljard gaat dansen? Als een taskforce in de verhaaltjes van de kinderbehartigers trapt en daardoor niet meer uitgesproken durft op te treden?

Hoe gevaarlijk is het dit soort lui de ruimte te geven in Den Haag? Want als dit soort ideeën voet aan de grond krijgen in Den Haag, zitten wij binnenkort met de zoveelste ramp die we moeten bestrijden. 

En ja, gelukkig tref ik een paar ouders die het wel aangaan. Patrick Damhuis richting de Raad van Kinderbescherming, mijn petje af! Een Richard van Halen, die op zijn manier, toch iets vindt van Jeugdzorg. 

En wat zijn wij blij met een paar ouders, die anoniem willen blijven, maar ons enorm helpen op het juridische gebied, of de ICT, of op jeugdzorg gebied.

Al met al staat Herken Ouderverstoting echt open voor ouders die wel het verschil durven en kunnen maken, maar waar zijn die?! Waar zijn de ouders die overstijgend het gesprek aan kunnen gaan? Die keihard zich durven uit te spreken en de veroorzakers verantwoordelijk houden?

Die niet, eenmaal op het pluche, met de instanties mee waaien? Die dus niet ‘aardig’ hoeven gevonden te worden? Die niet met hun eigen agenda bezig zijn? Die niet lekker achter hun schermpje de boel bagataliseren? Die netjes algemeen beschaafd Nederlands kunnen praten en schrijven opdat de boodschap overkomt? Die niet bij presentaties, in bij zijn van onze prinses Laurentien gaan schelden zoals kut….. om hun verhaal kracht bij te zetten? (zucht)

Herken ouderverstoting heeft je nodig! Het is zo veel en juist die ouders die zo graag vooraan staan, zorgen er voor dat wij nog meer werk hebben, dan voorheen. Zij gooien de verkeerde kolen op het vuur. Als jij dus niet het verschil kunt of wilt maken, blijf dan weg, want de schade wordt groter en groter!

Maar als jij het aandurft stelling te nemen, de veroorzakers te benoemen en niet bang bent uitgevallen, dan gaan wij graag het gesprek met je aan en kan jij namens ons naar Den Haag, de politiek lastig gaan vallen! 

www.herkenouderverstoting.nl

Oproep aan alle burgers/ ouders die tegen ouderverstoting zijn! Help ons mee!

Naar aanleiding van het rapport Scheiden zonder schade, 22 februari 2018 gepresenteerd / opgeleverd als actiepuntenlijst door de heer Rouvoet, zijn wij in gesprek gegaan met degenen die nu aan zet zijn en dus de actiepunten moeten uitvoeren.

Te meer daar de heer Rouvoet ons 14 desemen 2017, tijdens de overgang van de Divorce Challenge in/tot het platform Scheiden zonder Schade, ons verzekerde dat wat hem betreft iedereen met ingang van 1 maart 2018 aan de slag kon!

Op zich zijn wij blij met dit rapport, deze actielijst. Als iedereen nu zou gaan doen, wat doe zou moeten doen, dan kan komende – en beginnende ouderverstoting worden bestreden.

Lopende zaken is een heel ander geval, daar dus niets over, maar goed, een begin is er.

Maar daar zit dus het grote probleem. Niemand, geen ketenpartner wil bewegen. Het is weliswaar een actielijst en 1 maart is ons toegezegd, maar feitelijk is er geen termijn  aan de actiepunten verbonden en zo kan dus iedereen nu gewoon overgaan tot de orde van de dag en hun destructieve werk/bijdragen voortzetten. 

De gesprekken die wij met diverse spelers hebben gevoerd zijn ontluisterend !

Ten eerste de rechtspraak, want daar zit de grootste pijn. Er zijn echt wel rechters die het anders willen. Het zelfs zo af en toe doen. Maar deze rechters komen niet ver meer carrière gewijs. Hetgeen wat ze willen en zo af en toe doen, wordt niet gesteund door de rest van de familierechters en zelfs geboycot, uitgesloten. Het is een kwestie van willen en dan doen; afstappen van het toernooi model. Maar de familierechters zijn niet gemotiveerd. Houden het liever bij het vertrouwde. Passen liever hun eigen klemcriteria toe en zetten zo strepen door levens, gewoon omdat het kan. Omdat niemand deze beroepsgroep tot de orde roept. Er is geen publieke verontwaardiging, simpelweg omdat het grote publiek totaal niet weet welke schade deze beroepsgroep de maatschappij aanricht.

Want is het niet alleen het kind dat mishandeld wordt, waar van de identiteitsontwikkeling beschadigd wordt met alle gevolgen van dien later als het kind volwassen is. Het gaat ook om de uitwonende ouder die door de rechter gedwongen wordt mee te helpen/werken aan die kindermishandeling! Wat dit doet met de maatschappij is niet te beschrijven. 200 zelfmoorden per jaar. Ouders die ziek worden. Ouders die zichzelf geestelijk verliezen. Ouders die in de schulden komen, dakloos worden. Maar ook verbitterde ouders, die zich afkeren van de maatschappij. Die het geloof in de rechtspraak en de bijbehorende instanties verliezen. Die geen respect meer kunnen opbrengen voor gezag en autoriteit. Dit alles is ontwrichtend voor de maatschappij. Iets wat professor Hoefnagels al in 2002 voorspelde. Zie hier de puinhopen van het korte termijn, over de schutting gooiende, geen verantwoording nemende spelers anno nu.

De rechtspraak is dus niet gemotiveerd. Voelt zich ook niet aangesproken, immers, de ouders leggen het zelf buiten zichzelf door aan derden een oordeel te vragen. Nou dat kunnen die ouders dan ook krijgen ook!

Alleen die ouders hadden zich misrekend. Die vertrouwden op professionals. In plaats daarvan krijgen ouders om de 3 jaar roulerende rechters, zonder bijscholing of enige affiniteit met jeugd (het mag, maar hoeft niet), die niet hun verantwoording hoeven te nemen. Immers, na een zitting zien ze deze ouders niet meer terug. Zelfs de ‘ uitspraak’ moeten ouders lezen in een beschikking.

Bij het Strafrecht neemt de rechter nog de moeite het vonnis persoonlijk toe te lichten.

Met 10 regels vertelt/schrijft 1 persoon, de familierechter, dat je het gezag verliest op klemcriteria, of dat er een OTS komt, of dat er een onderzoek van de Raad komt, of dat je een traject moet volgen! Het vervolg, de gevolgen zijn voor de volgende rechter.

Het is stuitend dat de rechtspraak niet kan/wil erkennen dat dit echt zo niet kan. Te meer daar het dus een kwestie is van willen en doen!

Heb een sollicitatiecommissie voor Familierechters. Stel bijscholing verplicht. Laat ze langer aanblijven, zeker 2 keer hun periode, zijnde dus 6 jaar. Laat ze verantwoording nemen, maak ze regierechter!

En maak de beschikkingen echt openbaar via rechtspraak.nl, zoals wel in de beschikking staat. Dan kan het publiek zien wat de mores is bij de familierechters. Wellicht dat ze dan wat minder strepen zetten door levens.

Maar het is niet alleen de rechtspraak. Wat te zeggen over al die professionals die toch echt bladzijde 25 ter harte zouden moeten nemen.

Worden nu de huidige opleidingen aangepast? Gaan er bepaalde boeken in de ban? Het mag toch duidelijk zijn dat de identiteitsontwikkeling van een kind belangrijker is dan het verdienmodel van een organisatie?

Gaan alle jeugdzorg werknemers nu op cursus? Gaan ze trainen volgen, iets wat professor Hoefnagels al in 2002 voorstelde?

Voelt deze hele beroepsgroep zich nu aangesproken om af te stappen van de Koninklijke weg/ de opgelegde rust, wetende dat die traumatiserend is voor kind en uitwonende ouder? Dat je er de verstotende ouder ook niet mee helpt, die blijft immers ook vastzitten? Alleen maar verliezers.

Gaan ze leren om een dialoog te voeren met de ouders?

Wij ervaren geen enthousiasme. Eerder een krampachtig vasthouden aan het vertrouwde.

In plaats van hand in eigen boezem krijgen de ouders de verwijten, immers die ouders hebben hun brevet van onvermogen getoond door zich tot hen te wenden.

En dat is natuurlijk ook zo. Wij zijn akkoord gegaan met mediation, met trajecten zoals ouderschap blijft of kind uit de knel, met een OTS. Maar wisten wij veel?! Hadden we maar geweten in welke slangenkuilen wij ons hebben laten sturen.

De ouders ervaren handelingsverlegen en handelingsonbekwame professionals, de goede zijn op een paar handen te tellen. 

Hier hebben wij zelf, ouders een eigen verantwoordelijkheid. Stop met deze onzin! Het belast jouw kind! Sterker, het is contra productief, het is schadelijk voor jouw kind en jouzelf. Waarom zou jij hier aan mee moeten werken?

Stuur ze het rapport scheiden zonder Schade en vraag wanneer ze op cursus gaan!

De druk zal vanuit ons, de ouders moeten komen! 

Tekenend in dit verhaal over jeugdzorg en aanverwante clubjes is de motivatie om de richtlijnen te herschrijven. Het rapport is hier heel duidelijk over. Zelfs over hetgeen in de richtlijnen zou moeten komen staan. Het NJI heeft toestemming (!) gevraagd aan de beroepsverenigingen om die stukken waarin rust wordt gepropagandeerd weg te halen en daarvoor in de plaats te zetten dat dit in ‘ herziening’ is. Het zijn maar een paar woorden, maar die paar woorden, daar gaan ze zeker nog een jaar over doen! In dat jaar is het dus jouw woord tegen de markt van 2 miljard.

Nou kan je natuurlijk wel iedereen spammen met de kennis die je van onze website www.herkenouderverstoting.nl haalt, die jouw argumenten onderbouwen en hen sprakeloos maken! Het zal wel moeten.

De Raad van Kinderbescherming is blij met het rapport. Ze zien een nog grotere rol voor zichzelf. Veel meer aan de voorkant van het proces, letterlijk kregen we te horen; de beste mensen !

Maar wie zijn dan die beste mensen? Zijn die bijgeschoold, is het beleid veranderd of doorgedrongen tot alle raadsonderzoekers en gedragswetenschappers? Het bleef stil…en dat is dus eng. Wij zien namelijk helemaal geen rol meer voor de Raad bij echtscheidingen . Wat is het nut jou te onderwerpen aan een HBO geschoolde raadsonderzoeker die te beroerd is om de vakliteratuur bij te houden? Die bewust handelingsonbekwaam is? Die het eigen ego, subjectiviteit, voor laat gaan op feitelijke waarheidsvinding? Wat gaat de Raad doen tegen alle misstanden binnen hun eigen organisatie, behalve familieopstellingen in de top van de Raad? 

Lees ons verhaal over de Raad van Kinderbescherming op http://www.herkenouderverstoting.nl. Print de verklaring uit en overleg die voordat jij mingesprek gaat. Vraag naar de MASIC. Laat je niet verleiden tot een hij/zij verhaal, maar houdt het op de identiteitsontwikkeling van jouw kind

Komen we bij de advocaten. Daar hebben wij er deze week in 1 keer een hoop van mogen ontmoeten. Wat mij betreft een eenmalige exercitie. Deze beroepsgroep staat nu vooraan als het gaat om het behouden van een rol (lees inkomen) bij echtscheidingen. 

De afgelopen jaren waren zij de grote bron, de grote aangevers/veroorzakers van ouderverstoting, verbergend achter hun beroepscode, maar nu kunnen ze het in 1 keer anders en kan zelfs de beroepscode aangepast worden….zeggen ze.

En terwijl je ze dan ontmoet, loop je weer tegen hun manier van denken aan en tref je pleitbezorgers van de koninklijke weg. Totaal niet snappend wat ouderverstoting is, proberen ze toch de stem van het kind aan te wenden, net zoals de beschuldigingen van mishandeling en misbruik. Ze snappen het niet! Ze willen het niet snappen! Maar ze willen wel hun rol behouden of in ieder geval er iets aan over houden…. In 1 keer zeggen ze dat zij wel die gezinsvertegenwoordiger zouden willen zijn. In 1 keer vinden ze dat zij wel beide ouders tegelijk kunnen vertegenwoordigen, in plaats van elke ouder 1 advocaat.

Wij zien dat dus niet zitten. De integere advocaten daargelaten, die je echt op 2 handen kunt tellen, is de huidige beroepsgroep familierecht advocaten toe aan omscholing of aan het zich toeleggen op andere famillerecht aangelegenheden, dan echtscheiding.

Ook hier zijn wij aanzet, daar deze beroepsgroep natuurlijk alleen maar profiteert van het toernooimodel. Waarom zou deze grote beroepsgroep, die kapitalen verdienen aan onze ellende, nu in 1 keer 180 graden draaien?

Nou, omdat wij er niet meer intrappen. We zijn er klaar mee. Bezoek onze website www.herkenouderverstoting.nl ,lees het stuk over advocaten. En tot de dag dat de rechtspraak mee werkt aan het afschaffen van het toernooimodel zijn wij dus zelf aan zet. Raak hen daar waar het het meeste pijn doet; hun portemonnee. 

Waar wij erg veel moeite mee hebben en goed aansluit op de advocaten, zijn de aasgieren. Daar cirkelen er veel van rond in Den Haag en rondom de gemeenten die de zorg in kopen. Allen/ieder die zeggen een oplossing te hebben, roepen maar wat. Het gros gooit namelijk kolen op het vuur. Wellicht hebben ze goede bedoelingen. Alleen, waar ze voor staan , welke verdien modelletjes ze verkopen, ze zouden eens wat eerlijker naar zichzelf moeten zijn.

Ook hier is publieke verontwaardiging op zijn plaats. Weet dat ‘ iedereen’ met jouw kind mag ‘ werken’ . Dus handelingsonbekwame, of op zijn minst verlegen, want wat hebben ze nou eigenlijk voor positieve invloed, mensen schaden de veiligheid en vervolgens het vertrouwen van onze kinderen. Daarmee dienen deze aasgieren juist degene die we moeten negeren; de verstoter krijgt haar/zijn podium en aandacht! Zo zijn deze aasgieren deel van het probleem geworden.

Maar goed, ook daar ben jij weer bij. Met gezag hoor jij mee te tekenen. Vraag eerst eens naar de toegevoegde waarde. Is die er niet? Teken dan niet. Stop met het vullen van al die rugzakjes want dit gaat onze kinderen nog veel meer schaden dan we voor mogelijk houden. In de toekomst gaan zorgverzekeraars deze personen uit de toegevoegde pakketten weren. Gebaseerd op de afgetopte rugzak die de volwassene nu draagt.

En nu de grootste boosdoeners van allemaal; de Ministeries van J&V en WVS

Wat wij van alle spelers terug kregen was de oproep aan de Ministeries, die zijn nu eerst aan zet. Nou staat zelfs dat in het rapport Scheiden zonder schade; de politiek en de Ministeries zullen er zelf alles aan moeten doen om het rapport te faciliteren. Sterker nog, de ministeries zullen er alles aan moeten doen om alle zaken die nu aan ouderverstoting bijdragen te elimineren.

Maar potverdrie, de Ministeries staan niet te trappelen van ongeduld. Terwijl ze dus heus wel weten wat ze zouden kunnen doen. Gek genoeg zijn het echt niet alleen ouders die klagen. Nee, zelfs het LBIO heeft met de vuist op tafel geslagen; hiervoor mag het LBIO toch niet bedoeld zijn? Het werkt ouderverstoting in de hand! Ook zij willen het dus anders.

Maar het Ministeries bewegen niet. Het Ministerie van J&V drukt niet op de Raad of de rechtspraak om de punten nu uit te voeren. Het ministerie van WVS doet niets met de richtlijnen bij oa het NJI. 

En over de opleidingen zelf hebben deze Ministeries nog niet eens iets te zeggen, dat is voor onderwijs en die heeft daar totaal geen zin in. Er ligt al genoeg op hun bordje.

Feit is wel dat er op die ministeries ambtenaren rondlopen die daar al jaren zitten en al die jaren er weet van hebben. Sommigen hebben zelfs meerdere malen in de camera gekeken, jaren geleden en hebben toegezegd op te treden tegen ouderverstoting. En kijk nu eens naar de puinhopen….Wij roepen dus alle top ambtenaren op hun verantwoording te nemen en wij blijven ze  er op wijzen. 

Ze zullen wel moeten! Bij sommige ambtenaren is er echt wel motivatie, maar net zoals bij de rechtspraak worden ze terug gehaald door onzichtbare krachten. Dat kan omdat wederom de maatschappij geen weet heeft van al het leed dat deze ambtenaren hebben laten ontstaan.

Wij gaan de komende maanden de maatschappij wakker schudden! Daar hebben wij jullie hulp heel hard bij nodig.

• Lees het rapport scheiden zonder schade. http://herkenouderverstoting.nl/rapport-scheiden-zonder-schade-en-kinderen-dan/

• Stuur het rapport naar alle betrokkenen rond om jouw kind.
  • Denk aan de Raad,
  • denk aan Jeugdzorg,
  • denk aan jouw advocaten,
  • denk aan jouw rechters,
  • denk aan die tegenwerkende school,
  • denk aan huisartsen,
  • denk aan de politie als je daar mee te maken hebt gehad,
  • denk aan al die coaches, mediators,  therapeuten, bemiddelaars of wie dan ook.
• Stel aan ieder de vraag wat zij zelf gaan doen naar aanleiding van dit rapport en vraag om een termijn! Hoe lang gaat u daarover doen? Wanneer kan ik jullie gaan vertrouwen? Wanneer kan ik mij veilig voelen?

Want, nogmaals, natuurlijk het gaat om de kinderen, maar ook om jou! Wat het met jou doet, wat de maatschappelijke gevolgen zijn doordat jij onterecht uitgebannen wordt. Dat jij moet meewerken aan kindermishandeling. Wat het met de rest van jouw familie doet!

• Ga naar jouw gemeente en vraag een gesprek aan met jouw volksvertegenwoordiger, de wethouder. Wijs hem/haar op zijn/haar verantwoordelijkheid. Zij zijn aan zet! De gemeente kan zo veel meer. Een gemeenteloket, maar dan wel iets wat toevoegt. Niet een soort doorverwijzingsdingetje! Als iets is duidelijk geworden bij Scheiden zonder Schade is het wel het feit dat ouders in de periode van een scheiding het onmenselijk zwaar hebben en dat daarvan de kinderen de dupe zijn. De gemeente zal daar iets mee moeten en kan dat! Zou het niet geweldig zijn als de gemeente hun eigen gezinsvertegenwoordigers in dienst neemt, waardoor een OTS uitgespaard kan worden? Dat die gezinsvertegenwoordiger de regie voert, met de Meldcode in de hand? Dat de gezinsvertegenwoordiger vanuit zijn/haar expertise ouders richting geeft, vertelt welk traject het beste voor hen zou werken om grote schade te voorkomen?

Zou het niet geweldig zijn als de gemeente een zwarte lijst maakt van al die toegevoegde advocaten die ouderverstoting in de hand werken?

Ouderverstoting is geworden wat het is; een epidemie ! 

Iedereen moet aan de bak, dus ook jullie ouders. Deel het rapport. Stop met alles wat belastend is voor jouw kinderen, jou benadeelt en juist jouw ex voedt (aandacht!).

Ga naar jouw wethouder. Deel het met jouw omgeving en familie opdat iedereen er mee bekend is.

We hebben publieke verontwaardiging nodig, de markt van 2 miljard gaat niet bewegen, niet vanzelf.

Maar met dit rapport hebben wij genoeg munitie om iedereen aan te sporen. 

Wij samen kunnen er voor zorgen dat dit niet het zoveelste rapportje wordt wat ligt te verstoffen in de lades van het Ministerie.

aan Mevrouw Roeters, Directeur Raad van Kinderbescherming, hoofdkantoor.

Goede middag mevrouw Roeters,

 

Herinnert u mij zich nog? Wij hebben elkaar ontmoet bij de grote prijsuitreiking van de Divorce Challenge. U nam uw Raadsmedewerker en tevens podiumwinnaar, zonder 1 like van het publiek (!), in bescherming toen ik deze dame wees op een huilende vader. Deze vader had net het fijne traject BRAM doorlopen, de podiumwinnaar dus. Met als resultaat het verlies van zijn kinderen. En dat niet alleen, dit verlies heeft zo’n grote impact op deze vader gehad dat hij alles is kwijtgeraakt. Zijn kinderen, zijn werk, zijn huis en ja, zijn gezondheid.

Deze vader is exemplarisch voor heel veel andere ouders en ik vind het dus helemaal van de zotte dat er een commissie is geweest die BRAM op het podium zet, zonder 1 like, terwijl er heel veel andere plannen waren ingediend, die wel het support van de achterban, de ouders, hebben gekregen.

Dit ruikt en ik heb jullie allen gewaarschuwd. Pas op, de hond is uit de kooi. Jullie hebben ons zelf uitgenodigd, nu kunnen jullie ons wel weer proberen te negeren, maar wij pikken dat niet meer.

Uw ruiterlijke toegaven, bij uw aanstelling, dat jullie allen handelingsverlegen zijn, vind ik ronduit schokkend en uit den boze!

Hoe kan het zijn dat ouders meer weten over ouderverstoting en high conflictscheiding, dan de professionals? En hoe kan het zijn dat ouders, die raadsonderzoekers wijzen op ouderverstoting, worden aangemerkt als strijdend en worden weggeschreven in de rapporten?

We zijn nu een jaar verder. U hebt wat ouders ontvangen en aan ronde tafel gesprekjes gezet. Wat is hiervan het resultaat? Welke conclusies heeft de Raad getrokken en worden nu uitgevoerd in de organisatie ten gunste van de kinderen en verstoten ouders?

En dan mag u een-ik-weet-niet-hoeveel groepjes formeren, of poppetjes op plekken positioneren, dat zorgt er nog niet voor dat de Raad zijn werk goed doet.

Hoe komt dat nou? Nou 1 ding weet ik heel zeker en ik zal het nu nog heel braaf vragen:

Wat is uw beleid ten aanzien van high conflict scheiding met als resultante ouderverstoting? Nog steeds het verdeelde kind van Ed Spruijt uit 2002?!

2 jaar geleden verzekerde uw beleidsmedewerker uit Den Haag mij dat de Raad

• Ouderverstoting onderkent
• Aan waarheidsvinding doet
• Aan maatwerk doet.

 

Nu de praktijk:

• Ouders, die autodidact zijn en voor hulp komen naar www.herkenouderverstoting.nl  of onze facebookpagina, worden door Raadsonderzoekers op hun vingers getikt. Sterker nog, deze ouders worden in rapporten aangemerkt als een agressor, de strijdende ouder. Francien Boot (RvK Arnhem) strafte een vader zodanig af dat zij mede hierdoor de rechter adviseerde geen gezamenlijk gezag toe te kennen.
• Waarheidsvinding is tot de dag van vandaag een’ hij zegt/zij zegt’ verhaal waarbij ouders uit elkaar worden gespeeld. Het lijkt wel alsof de Raadsonderzoekers smullen van dramatische verhalen, zonder die persoon erop te wijzen dat de Raad uit moet zoeken of de beweringen ook ‘waar’ zijn. Nee, ze kalken alles smeuïg op, om 1 ouder te diskwalificeren. Die ouder wordt ermee geconfronteerd en gaat dan ook maar spuien, blijkbaar wordt dat verwacht. Staan ze in de rechtbank, dan kan de Raad roepen dat ouders niet met elkaar overweg kunnen, elkaar diskwalificeren en derhalve een OTS, met een trajectje zoals ‘Ouderschap blijft of Kind uit de Knel, het beste is….. Bizar.

En de ouder die met feiten komt, wordt genegeerd als die feiten de raadsonderzoeker niet uitkomt. Weer pak ik Francien Boot als voorbeeld; 2 politierapporten! Maar ten nadele van moeder, dus niet meegenomen in het rapport. Wel een geseponeerde aangifte van moeder opvoeren als zijnde waarheid.

• Maatwerk? Serieus? Hoe kan er maatwerk geleverd worden als uw raadsmedewerkers BEWUST handelingsonbekwaam zijn en handelingsverlegen zijn? Als hun ego dus belangrijker is dan het belang van het kind, waarmee de Raadsonderzoeker zo ijverig schermt? Wederom haal ik Francien Boot aan (RvK Arnhem) omdat ik deze dame heb mogen ontmoeten naar aanleiding van een ontstellend rapport waarbij 1 vader compleet is weggeschreven. Ik heb haar gevraagd of zij zich wel bewust is van hetgeen zij/ de Raad aanricht in diverse levens? En weet u wat het enge is? Dat zij werkelijk denkt een positief verschil te maken ! Ondertussen speelt mevrouw Francien Boot beide ouders nog meer uit elkaar, gooit ze kolen op het vuur, herschrijft het rapport nog meer richting moeder, want wie zijn wij om haar aan te spreken?!

En als het er dan op aan komt, als een vreselijk rapport bij de rechter ligt, dan komt natuurlijk standaard een andere Raadsmedewerker naar de rechtbank om het rapport toe te lichten…… Wat een vieze tactiek en waarom gaan rechters daarin mee? Dus een raadsonderzoeker doet lekker waar die subjectief zin in heeft, maar hoeft geen verantwoording af te leggen. Op naar het volgende familiedrama. Het gezin was bekend bij Jeugdzorg……

Heel simpel mevrouw Roeters: Het wordt tijd voor een heel helder beleid. Een beleid dat top-down wordt ingevoerd. Een beleid waarbij openlijk afstand wordt gedaan van uw ingekochte rapportje Het verdeelde kind van Ed Spruijt. Daar deze, u goed uitkomende, oplossing geheten de Koninklijke weg, wetenschappelijk (!)bewezen slecht en traumatiserend is voor ouder en kind.

Sterker nog mevrouw Roeters; uw beleid is tegen de wet Gelijkwaardig ouderschap, ronduit kindermishandeling, een schending van de Rechten van de Mens en de Rechten van het Kind.

Het staat er pompeus, zo zwart op wit, maar dat is dus wel de waarheid en ik vraag mij oprecht af waar jullie dit lef vandaan halen?!.

Het voorschrijven van diverse trajecten waarbij het wetenschappelijk bewezen is dat deze extra traumatiserend zijn voor kind en verstoten ouder, moet van de baan. Ouders moeten deze kunnen weigeren! Uw raadsonderzoekers en gedragswetenschappers zullen zich moeten bijscholen.

Wat mij betreft haalt u een hele groter bezem door uw personeel. Er lopen te veel ego’s rond die lekker doen waar ze zin in hebben en niet wensen aangesproken te worden. Zoals Joyce Verket al in 2015 tegen mij zei”ik zou maar doen wat ik zeg en een toontje lager aanslaan, want ik ben het lijntje naar de rechter en zo ziet u die zoon nooit meer”. Jack Span, de Teamleider (RvK Breda) stond er uitgeblust bij…..

Ik ben nu 2 jaar verder en er is nog helemaal NIETS ten goede veranderd.

Ons geduld raakt op. Het werk van uw raadsonderzoekers/medewerkers/gedragswetenschappers en alle ketenpartners gaat er zo niet leuker op worden. Onze achtervan groeit en groeit. Wij praten jullie zo onder tafel, waarbij ik opmerk dat het toch helemaal van de zotte is dat wij ons beter hebben bijgeschoold dan welke professional dan ook. Ook zij zitten maar een paar klikjes op de computer verwijderd van alle informatie die voorhanden is.

Doe daar uw voordeel mee, want de mondige ouder is er en gaat niet meer weg!

Dus mevrouw Roeters, graag middels een reply,

• graag een heldere beleidsvisie rondom high conflictscheiding.
• Afstand nemen van het Verdeelde Kind uit 2002
• Heldere uitleg aan uw raadsmedewerkers wat nu waarheidsvinding in feite is en dat zij bij Wet braaf en netjes zich daaraan hebben te houden
• Bijscholing en het oprichten van expertise centra’s of speciale, bijgeschoolde, raadsonderzoekers, die zich mogen bezig houden met scheidingsgevallen

 

In afwachting,

Annemarie van Mackelenbergh

 

 

De rechterlijke macht willens en wetens in hun ivoren toren!

Sinds de politiek zich toch de berichten van hun volk aantrekt en derhalve vragen gaat stellen omtrent zogenaamde vechtscheidingen (motie tegen vechtscheiding Jeroen Recourt, PvdA, november 2015), met als gevolg de Divorce Challenge, waarmee het Ministerie van V&J zich in de voet schoot, worden wij, verstoten ouders, onaangenaam verrast met de stuiptrekkingen van diverse partijen. Om maar een rol te mogen blijven vervullen in deze echtscheidingsindustrie. Het klinkt als een complot. Geloof mij, het is een complot. Maar goed, behalve te beseffen dat wij ouders allen in een eigen ‘kafka verhaal’ zitten en het dus eigenlijk niet persoonlijk moeten nemen, is het wel heel belangrijk om te weten waartegen jij jouw ouderschap moet verdedigen en dat het bijna een ondoenlijke zaak is, zeker zo lang de geijkte partijen angstvallig vasthouden aan het bestaande en hooguit met pilots komen die nog meer kolen op het vuur gooien.

Met verbazing keek ik naar de Monitor (https://www.npo.nl/de-monitor/29-01-2017/KN_1687653) waar Mr Cees van Leuven de camera inkeek en vertelde dat de pilot Bijzonder Curator een schot in de roos is. Is dat zo? Ik krijg namelijk hele andere berichten, van ouders die aan die pilot hebben deelgenomen.

Vervolgens komt er een brief van het Ministerie van V&J aan de Tweede Kamer d.d. 21 februari, waarin diezelfde pilot ook nog eens wordt onderstreept als zijnde een veelbelovend succes. Is dat zo? Wie heeft dat rapport geschreven, op basis van welke gegevens? Weet dat ouders onder druk worden gezet om  aan deze hele farce mee te werken, ook al is er één ouder die alles frustreert en deze niet wordt aangesproken, nee, uiteindelijk wordt deze ouder beloond: te onrustig hoor, voor het kind, dus welwillende ouder, neem afscheid, laat jouw kind bij de pathogene ouder en wacht maar tot het ooit weer naar jou op zoek gaat. Bizar!

Er stond wel meer in die brief waarvan ik dacht dat dit verre bezijden de de waarheid is, maar daar heb ik al een blog aan besteed. Het is voor mij steeds helderder en duidelijker dat de overheid niet alleen kolen op het vuur gooit, nee, dat ze willens en wetens zich ingraven en het willen blijven bekijken in een wij-zij verhaal, waarbij wij, het volk, niet moeten zeuren. Zij nemen het wel even over van/voor jou!

Laat die pilot Bijzonder Curator nu niet het enige grote wapen tegen ouderverstoting zijn bij de Rechtbank Breda. De rechtbank Breda, met alle ketenpartners, hebben 1,5 jaar deelgenomen aan het ZONMW project, aangevraagd door Fieke Mol van Kompaan en de Bocht: High Conflict Forum.

Voor 7,5 ton (!) zijn ze dus 1,5 jaar eens per maand samengekomen. Zelfs een Canadese delegatie is naar hun toegekomen om uit te leggen hoe je effectief om kan gaan met ouderverstoting. Dan mag je wat verwachten, niet? Nee, niet dus. Wederom heb ik contact met vaders die mij beschrijven dat het van begin af aan fout gaat, terwijl de oplossing zo snel en simpel kan zijn. Bevoorrecht de verstoter niet, ga niet pamperen, rekken en trekken om het hele traject uit te zitten, waarvoor er dan betaald moet worden. Dit hele verhaal is net zo desastreus als Ouderschap Blijft, alleen nog iets erger, zeg maar 2.0.

Ouders moeten zich nu psychisch laten testen, op zich al helemaal van de zotte om bij ouderverstoting beide ouders als gelijk te behandelen. Maar goed, ik raad alle ouders heel goed aan na te gaan wie die testen betaalt, want wat Kompaan en de Bocht beweert is zeker niet waar. Het wordt niet vergoed vanuit de zorgverzekering. Afgezien van die 385 euro eigen risico die je sowieso al kwijt zou zijn. Nee, die rekening wordt ergens gepresenteerd en ik raad je aan net zo te doen als een alerte vader: laat ze tekenen dat het jou geen cent kost!

Toch kreeg Kompaan en de Bocht alle ruimte om tijdens het VNG congres december 2016 te reppen over hun succesvolle aanpak. Wie controleert dit?

Wat te doen? Nou, die beide pilots lopen bij de Rechtbank Breda, dus ik dacht eens alle uitgesproken familierechtvonnissen, gerelateerd aan echtscheidingen op te vragen. Nou ja, ik bood zelfs aan om naar de rechtbank Breda te komen en ze daar door te nemen. Ze zijn immers in openbaarheid uitgesproken!

Dit resulteerde in een niet zo fijne emailwisseling met Mw. mr. M.W. Koek, president en voorzitter van de rechtbank Breda, met de boodschap dat ik er niet langer om mocht vragen, anders zou ze de politie inschakelen. Ja, je leest het goed! In openbaarheid uitgesproken, maar niet voor ons.

Ik heb nog uitgelegd waarom ik die vonnissen wilde inzien: ik wilde kijken of de pilots zo’n succes zijn. Hoe? Nou door naar de uitspraken van de familierechters te kijken. Hoe controleer je anders een rechter?

Was het de blog van Joep Zander, gevolgd door mijn blogs? In ieder geval kreeg ik vlak daarna de uitnodiging van Mr M.W. Koek om met haar in gesprek te gaan, er zou wel iemand bijzitten, de klachtenfunctionaris.

Vlak voor deze afspraak kwam mij ook nog eens een vreselijk vonnis onder ogen, dd. 17 maart 2017, (https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBNHO:2017:2082&showbutton=true) waarbij weer een rechter een streep haalde door het ouderschap van een man, waar op zich helemaal niets is op aan te merken, behalve dan dat moeder het contact niet ziet zitten. Deze rechter, mr. J.L. Roubos  bepaalt even, als of het niets is, dat de verstotende ouder, in deze de moeder, eenhoofdig gezag krijgt en de lieve man krijgt ook nog een omgangsverbod omdat het kind het nu eenmaal zo gewend is, er geen nauwe betrekkingen zijn en omgang met een welwillende, gezonde ouder te onrustig is voor het 2 jarig kindje. Dat zelfde kindje wordt dus al maanden door moeder van vader weg gehouden! Wie is die rechter?!!Wat haalt die zich in zijn hoofd?

Dan lees ik interviews van Rechters ( Mw. Mr Calkoen) waarin zij zegt dat ze er bewust een uitputtingsslag van maken in de hoop dat beide ouders en anders wel één van de ouders de verstandigste wordt en de strijd zal staken. En ach, als beide ouders aanhouden en alle trajecten zijn doorlopen, dan hebben we altijd de Koninklijke weg nog. Dat heeft CalKoen nou weer niet gezegd, dat verzin ik er zelf bij, want dat is uiteindelijk wel de realiteit.

Op 13 april jl. ben ik in mijn eentje dus naar Mr M.W. Koek gegaan, naar de Rechtbank Breda. Om het ijs te breken, want het vriest er echt, zeg ik nog lachend dat ik me niet beter voor doe dan dat ik ben. Dat ik er simpel sta met mijn gympen en spijkerbroek en geen agenda heb. Dat ik zeker niet hun vijand ben, maar juist met de rechters in gesprek wil, want hoe kan het toch zijn dat wij elkaar vinden zodra je 4 woordjes intypt op het internet (kind- verklaart- tegen -ouder) : ouderverstoting en met groot gemak de v’tjes kunnen zetten bij alle overeenkomsten tussen alle zaken en dat het wel lijkt alsof het elke keer weer een vreemde gewaarwording is voor een rechter?

Hoe kan het zijn dat de rechter niet denkt “goh, aantijgingen van misbruik/mishandeling, allerlei beschuldigingen, dat heb ik vandaag al eerder gehoord in andere zaken, zou hier een patroon inzitten?!”

Het gekke is ook dat ik van ouders dus weet dat de pilot en dat high conflict forum totaal niet geland zijn bij de rechters. Waar waren die dan al die tijd? Niet mee geluncht?

Waar ik tegen aan liep was complete weerstand. Wie ik wel niet was?! Toen ik vertelde dat ik zo’n 850.000 verstoten mensen (ouders, opa’s en oma’s, halfbroertjes/zusjes, tantes en ooms) vertegenwoordig, zo’n 20.000 kinderen die jaarlijks met ouderverstoting te maken te hebben en 87 zelfmoorden in 2015 alleen al, toen werden die getallen haar toch wel te machtig.

87! Dat kon ik toch niet weten! Ja wel hoor, direct gerelateerd. Ik mag mijn kind niet meer zien, derhalve heeft mijn leven geen zin meer, doei!

Dus moest ik het klein maken van Mr Koek en ik begon te lachen, want ik wist met welke troef zij vervolgens zou komen: Natuurlijk kon ik het hebben over de zaak van mijn man die exemplarisch is voor alles wat fout gaat door de rechters, de Raad en zelfs een ouderschapsbemiddelaar werkzaam bij Kompaan en de bocht, die anno 2015 nog nooit van ouderverstoting had gehoord, laat staan een adequate aanpak. Tijdens dat traject heeft de moeder alles gedaan om het te frustreren, van afspraken tot bij het gesprek zitten dat tussen de zoon en de ouderschapsbemiddelaar plaats vond. Ik kan mij voorstellen dat het bruggetje, dat de ouderschapsbemiddelaar zo graag bouwt, niet echt aankwam bij die jongen. Zijn moeder zat naast hem en als je dat gespreksverslag leest, dan lopen de rillingen over jouw rug; nee, zeker geen contact met vader.

Dat kwam Dhr. Mr  B. Prenger heel goed uit. Dachten wij nog dat moeder aangesproken zou worden op haar houding tijdens het traject en het feit dat zij eenzijdig het traject, in overleg met advocaat (die trouwens ook een aardige correspondentie voerde met die instelling) het traject voortijdig had afgebroken, niets daarvan. Moeder zal dan wel haar redenen hebben gehad, zoon geeft het zelf aan; contactverbod!

Dus ja, ik wil het daar best wel graag over hebben, zo ook de houding van de Raad, van die eerste rechter trouwens, die had alles in de kiem kunnen smoren, maar ja, 3 jaar verder, 3 rechters, vernederende onderzoeken en een vreselijk traject, waren er alleen maar verliezers.

De troef kwam zoals verwacht: waarom ik hier en niet mijn man. Die hoor ik wel vaker, het is toch niet jouw strijd. Ik heb haar verteld wat het effect op mijn man is geweest. Hoger beroep? We zijn toch niet gek? Nog meer geld uitgeven om uiteindelijk letterlijk en figuurlijk met lege handen te staan? Masterthesis Judith van Berlo, is haar toch ook wel bekend? Nee, mijn man is er klaar mee.

Of hij nog psychische hulp heeft gezocht?! Sorry? Dat zouden ze wel willen hè ! Heel veel ouders lopen namelijk vast. Het getuigt van een groot verantwoordelijkheidsbesef en moed om te onderkennen dat je hulp nodig zou kunnen hebben in de vorm van trauma verwerking. Ouders zijn immers ontsteld, kapot, radeloos. Maar pas op, want als je dat doet en er komt een rechtszaak, dan vraagt de Raad jouw medische gegevens op. Nou ja, je moet tekenen dat de Raad overal informatie mag vergaren, dus een belletje/mailtje naar jouw therapeut en je bent de Sjors. Zeker als jouw maatschappelijk werkster, therapeut, psycholoog een brief ontvangt waarin de Raadsonderzoeker (wie is dat? Hoe geschoold is die?) met een analyse komt en vraagt dit voor erkend te retourneren. Kansloos, maar dit gebeurt dus gewoon. Tip: Maak hele goede afspraken. Communicatie met derden gaat altijd en alleen na goedkeuring van jou

Maar goed, nee, mijn man maak je niet gek. Wellicht is hij één van de weinige mentaal meest stabiele mensen in Nederland. Daar worden ze namelijk op geselecteerd en mogen met trots een groene baret dragen. Haar blik toen ik dat zei.

Ondertussen zat die klachtenfunctionaris heel druk te notuleren. Mooi.

Tja, dan kwam ze maar weer met de troef, individuele zaken was dan weer te klein. Ik heb gezegd dit zo flauw te vinden, dan had ze maar op de uitnodiging moeten zetten dat ik ouders mee had mogen nemen, ik kan er zo een paar optrommelen, vandaar dus wederom mijn verzoek; vonnissen die in openbaarheid zijn uitgesproken in te kijken om te kijken wat die rechter nu zo al uitspreken en of die pilots dus zijn geland. Maar nee, dat zeker niet.

Ook in gesprek gaan met verstoten ouders, ervaringsdeskundigen, nou nee, daar is geen behoefte aan. Roulerende rechters? Nou en….Waarop geselecteerd? Hoe wordt je kinderrechter? Mij nog steeds niet duidelijk, maar wat mij wel duidelijk werd is dat die roulerende rechters niet echt worden bijgeschoold. Ja, wat pedagogiek, maar ouderverstoting…. Nee

Ze keek ook vies bij het woord. Wilde zelfs niet erkennen dat ouderverstoting kindermishandeling is. Zo zien ze dat dus niet. Wat mij ook opviel is dat ze zich totaal niet verantwoordelijk voelen. Het heeft iets wat uit de hoogte is, wat neerkijkt op die domme ouders, waarover zij moeten beslissen!

Ik haalde het vonnis aan en vroeg haar waarom dit zo anno 2017 nog kan. Nou, als die mijnheer het er niet mee eens is, kan hij in hoger beroep! Wederom kom ik met de masterthesis van Judith van Berlo. Ook vertel ik haar over vaders die hun carrière beëindigen om maar aanspraak te kunnen maken op bijzondere bijstand. En laten we al die ouders die in de ziekte wet komen niet vergeten. Het gleed langs haar als teflon!

Hoe zo hoger beroep? Hoe kan het zijn dat een rechter het durft om zo een streep door een leven te halen? Er kleeft bloed aan de handen van rechters. Zij zijn de beslissers, zij mogen dat Salomons oordeel heffen, hoe kan het zijn dat een rechter ’s avonds zichzelf recht in de spiegel aan kan kijken. Wetende dat hij/zij die dag wel 5 zaken heeft gehad, waarbij wij de v’tjes bij de signalen kunnen zetten, maar de rechter blijkbaar niet?!

Ik werd boos! Dat uit de hoogte, neerkijkend. Dus ik zeg, wie denken jullie eigenlijk wel niet dat jullie zijn? God of zo? Stonden jullie erbij toen het kind werd gemaakt? Toen die kerel blijkbaar wel goed genoeg was voor zijn zaad en dat vaak niet 1 keer, maar meerdere keren. Dus om nou over een foute vent te praten…. Dat zou een rechter toch aan het denken moeten zetten?

Sowieso, wie denkt zij dan wel wat ze is, niet meer dan ik, hooguit een andere studie! De klachtenfunctionaris liep rood aan en was nog drukker in de weer. Kijk, dit vond ze al helemaal niet leuk. Een, in haar ogen duidelijk simpele burger, gaat haar vertellen hoe het buiten hun ivoren toren er werkelijk uit ziet.

Waarom zit ik daar eigenlijk bedacht ik mij, waarom wil zij mij zien? Om te polsen waar wij nu staan! En dat heb ik haar verteld. Eerst heb ik haar gevraagd of wij nog langer respect moeten hebben voor rechters die zo te werk gaan? Wie is die ene persoon die een streep denkt te kunnen maken? 1 persoon, die dit bepaalt?

Ik heb professor Maurits Barendrecht nog maar eens van stal gehaald, zo ook de Divorce Challenge en onze achterban. De sociale media en dat wij mondiger worden.

Dat merken ze immers al best, niet voor niets al die rapporten van de raad en jeugdzorg, ja zelfs congressen; hoe om te gaan met al die agressieve ouders. Hand in eigen boezem steken is nog steeds een stap te ver. Maar wij laten dit dus niet meer gebeuren en zullen moedig zijn, kwaliteit eisen en NEE zeggen tegen het rekken en trekken, het belasten van de kinderen, de mishandeling.

En ach, een advocaat, die kost ons geld en levert ons niets meer dan nog meer ellende op, dus we doen het wel zelf. We sturen geen stukken meer in, maar lezen met groot genoegen een pleitnota voor die zo lang mag zijn als dat wij willen en ja, geen bijlagen, maar ach daar wordt toch niet naar gekeken.

Misschien is dat dan ook wel uiteindelijke doel van de rechters? Dat wij beducht zijn en eieren voor ons geld kiezen, wegblijven van alles wat maar richting familierecht en consorten gaat?

Dat zou mooi zijn, maar de meeste ouders zitten midden inde ellende voordat ze er het naampje op kunnen plakken; ouderverstoting. Vaak is het dan te laat.

Ik heb gevraagd of ik een keer naar een bijeenkomst/vergadering kan komen om een eerlijk gesprek te hebben over ouderverstoting. Nou daar zat ze zeker niet op te wachten.

Ze voelde zich überhaupt niet aangesproken. Kijk als ouderverstoting nog niet eens wordt onderkend door de rechters, dan kun je er ook niet tegen optreden, terwijl het zo eenvoudig en makkelijk is. Gaan er wel een paar baantjes weg, heel wat hulpverleners zullen overbodig zijn, maar goed, in het belang van de kinderen en ons, zou dat toch geweldig zijn.

Maar zelfs dat is te veel gevraagd. Sterker nog Mr Koek maakte mij duidelijk dat zij de uitverkorenen zijn. Ouders komen naar hen toe! Dus ja, ze spreken recht. Ze ratelde duidelijk iets op, het ging mij te snel en vroeg aan de klachtenfunctionaris heel goed op te letten en dit letterlijk op te schrijven opdat ik het nog eens na kon lezen. Ze zitten daar, speciaal aangesteld om over ons te beslissen, recht te spreken.

Doe dat dan ook! riep ik. Pas de wet toe; gelijkwaardig ouderschap gezamenlijk gezag, gewoon omgang en als 1 ouder daar moeite mee heeft, die ondersteunen totdat die het wel aankan, maar omgang ten alle tijden plaats laten vinden. Doe dat dan! Spreek maar iets uit met een boete, dwangsom. Moet je eens kijken hoe snel er omgang plaats gaat vinden. Pak de verstoter aan.

Nou misschien dat de politiek een aanwijzing moet geven! Wel ja, dat hebben ze gedaan met die wet gelijkwaardig ouderschap en wat krijgen wij? Rechters die vinden dat de politiek zich er buiten hoort te houden en het wel eens zelf gaan bepalen en in 1 keer met trucjes komen als hoofdverblijfplaats, of het belang van het kind, of zo is het gewend, lotsverbondenheid, nauwe betrekkingen. Wie spreekt deze rechters daar op aan? Wie controleert ze.

Maar de cirkel was weer rond, want dan moet je maar gaan procederen, in hoger beroep.

Al met al, daar zitten ze in de rechtbank Breda. De rechters die ons dwingen tot kindermishandeling. De rechters die zelf wel bepalen wat ze willen en zich niet laten aanspreken. Rechters die het niet willen weten, zeker niet bijgeschoold zijn en waar ze waren toe de pilots werden uitgerold? Ik zou het niet weten, wel dat 7, 5 ton is vervlogen.

De notulen, die zou ik graag toegestuurd krijgen, maar zelfs dat is MR Koek te gortig. Daar gaat zij nog altijd over…. Ach, ik kan er op z’n minst een mailtje aan besteden.

 

Beste burgers, belasting betalers, ouders, lees deze familierecht uitspraak en huiver!

https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBNHO:2017:2082&showbutton=true

Kijk naar de datum: 17-03-2017

Dit raakt mij en ik mag hopen dat het jullie ook raakt. Te vaak wordt ik benaderd door met name vaders die een kind kregen, maar vervolgens afgeschreven worden, vaak vlak na de geboorte of als het kind nog erg klein is.

Als dat gebeurt, kan ik al voorspellen hoe het gaat verlopen. Vaders die thuiskomen en zien dat moeders met kind met de noorderzon is vertrokken, vaak het hele huis leeggehaald en natuurlijk geen adres achter latend.

Zo’n vader weet niet wat hem overkomt en doet wat ‘normaal’ is, hij wendt zich tot de instanties die suggereren dat ze er voor het kind zouden moeten zijn. Zo belt een vader naar Veilig Thuis. Weet je wat het standaard advies is? Neem een advocaat!

Zodra je dat doet, ben je aan de goden overgeleverd. Neem van mij aan dat die advocaat jou helemaal leeg trekt. Achter jouw rug om gaat ie zogenaamd in conclaaf met de advocaat van jouw ex, of in conclaaf met instanties en weet dat elk contact moment jou heel veel geld kost, waar jij geen controle over hebt.

En dan de adviezen van zo’n advocaat. In plaats van meteen handelen en op basis van gelijkwaardig ouderschap (ja hoor gewoon de wet) omgang te eisen met een dwangsom, is het financieel veel interessanter om aan te sturen op een OTS (onder toezicht stelling) want dan moet eerst de Raad nog onderzoeken of jij wel pappa mag zijn. (stonden ze erbij toen je het kind maakte?!). En dan komt er weer een rechtszaak waarbij de advocaat gaat pleiten ( = kassa) om omgang, ondanks dat vreselijke rapport waarin de vader is weggeschreven. Jippie, over een jaar verdient ie weer wat aan jou, want dan moet de boel geëvalueerd worden en sta jij bij de zoveelste rechter die ook maar wat doet en roept.

Lees de artikelen die langskomen op (h)erken ouderverstoting om te weten hoe de rechters en instanties over ons denken. Wij, ouders, zijn compleet onbevoegd, een stelletje vechtende randdebielen. Het is veel makkelijker de vader te diskwalificeren, dan stelling te nemen en tegen de moeder te zeggen dat zij haar ouderschap verspeelt als ze dit spelletje zo wilt spelen.

Waarom niet wijziging hoofdverblijfplaats als een moeder dit flikt? Waarom niet eenhoofdig gezag naar de vader als moeder zich zo opstelt? Waarom niet meteen omgang regelen met een fors boetebeding? Ik heb het antwoord, schrik niet:: dan verdienen ze niet meer aan ons!

Wat ik zo apart vind, is dat ik bij al die vaders grote overeenkomsten zie. Standaard worden ze beschuldigd van mishandeling, liefst het kleine kind dat nog niet kan praten of begrijpen waarvan de vader beschuldigd wordt.

Je wilt niet weten hoeveel vaders ik spreek die ten einde raad zijn. Hoe moet ik anders een luier verschonen? De moeder gaf zelf crème mee met de opdracht de billetjes goed in te smeren daar het kind uitslag heeft. Voor dat jij het weet zit jij bij de politie en moet je uitleggen dat het insmeren van billetjes niet seksueel misbruik is. Wordt jouw zaak al geseponeerd, is het maar de vraag of het uit gebrek aan bewijs is, of omdat de politie ook wel inziet dat jij onschuldig bent.

Te bizar voor woorden, als het kind al fysiek wordt onderzocht op seksueel misbruik (maagdenvlies, anus beschadigd) , wil dat nog niet zeggen dat jij onschuldig bent. Wel nee, weet je wat er dan gebeurt? Dan zegt de dokter dat ie niets kan vinden, maar seksueel misbruik echter niet kan uitsluiten! BAM, kan jij het mee doen, kansloos en je zou zo’n arts toch wat aan doen!

Mijn dringende advies is om altijd, maar dan ook altijd hier iets van te vinden. Dus, hup naar de politie en aangifte doen wegens smaad/laster en het doen van een valse aangifte als moeders bij de politie heeft gezeten met die beschuldigingen. De politie is verplicht om jouw aangifte op te nemen. Zeg tegen de politie dat jij verzoekt tot vervolging, zorg dat deze zin expliciet in het verbaal komt te staan. Vervolgens adviseer ik jou heel dringend wekelijks de politie te bellen om te vragen hoe ver ze zijn. Let op, 99% van de gevallen wordt het geseponeerd, of te wel, het gaat in het ronde archief.

Wat op zich al raar is, want de politie rolt de rode loper wel uit voor een moeder die met de meest vreselijke beschuldigingen komt. Je zou toch zeggen dat ik mij, als politie, zwaar misbruikt zou voelen als ik er achter zou komen dat moeders mijn kostbare werktijd in beslag zou nemen met die valse beschuldigingen.

Dat ronde archief, dat moet jij niet te pikken, door de vraag ‘verzoek tot vervolging’ kan jij nu een artikel 12 procedure opstarten. Lastig? Natuurlijk niet! In plaats van mij te bellen en uit te huilen, kun je de tijd beter besteden aan dus die brief naar de rechtbank waarbij je verzoekt tot vervolging.

Waarom? Omdat als je dit nu niet doet, jij over een paar jaar te horen krijgt dat het wel; eens ‘waar’ had kunnen zijn. Immers, waar rook is, is vuur en als jij destijds echt onschuldig was geweest, dan had jij er wel wat meer van gevonden! BAM! Daar sta je dan.

Maar goed, anno maart 2017 zijn er dus rechters die het lef hebben om de moeders met kleine kinderen compleet te faciliteren. Paar maandjes het kind weghouden zorgt ervoor dat een rechter het lef heeft om te zeggen dat ‘het kind het nu zo gewend is’. Dat er geen nauwe betrekkingen meer zijn, dat er geen lotsverbondenheid is, dat de vader geen toegevoegde waarde heeft. Moeders wil het niet, vader wel, dat is onrustig en in het belang van het kind (kots) krijgt vader te horen dat ie kan opzouten.

Wel moet vader de rest van leven betalen aan een wildvreemde. Immers, hij mag zijn kind niet zien/leren kennen, maar moet wel elke maand een leuk bedrag aan moeders overmaken. Denk nou niet dat er dan met 18 jaar op z’n minst een contactmomentje inzit met jouw wildvreemde, sorry , kind. Wel nee, je kunt hooguit een briefje ontvangen met een ander bankrekeningnummer. That’s it! En door betalen, liefst zo lang mogelijk. Als het aan de politiek ligt zeker tot aan het 23^e jaar! Weigeren kan niet: LBIO neemt het over en hoppa, niet betalen omdat je mijn god niet weet waarvoor, jaagt jou ook nog eens op extra kosten en een loonbeslag.

Ik kan het niet vaak genoeg herhalen: het is 1 verrotte markt van 2 miljard, waar jij als goedwillende ouders compleet afgeslacht wordt en waarbij de financiële prikkels zo pervers zijn dat hele levens worden verwoest, simpel omdat het kan.

Niemand die deze rechter op de vingers tikt. Waarom zouden ze, want dit zijn tot op de dag van vandaag dus de standaard uitspraken. Ze doen maar wat. Rechters weten helemaal niet naar welk traject ze verwijzen, weten totaal niet wat er tijdens zo’n traject gebeurt en als ze het te horen krijgen, dan zou je denken dat de rechters handelend optreden en er consequenties aan verbinden, maar niets daarvan. O, verschil van inzicht! Ja, werkelijk waar.

Er zijn oplossingen, daar hoeft de wet niet voor aangepast te worden. Sterker nog, werd de wet maar toegepast; gelijkwaardig ouderschap. Dat zou een hoop schelen. Houdt op met al die onzin trajecten. Eis een ouderschapsplan en de ouder die tegenwerkt moet de consequenties dragen (wijziging hoofdverblijfplaats, en/of gezag).

Geef ondersteuning aan de verstotende ouder! Hè? Lees ik dat nu goed? Ja, help die verstotende ouder, want die ouder is ziek! Dat is namelijk de pathogene ouder, die moet geholpen worden in het toelaten van de vader in het leven van het kind. Die moet leren onthechten van haar (seksuele) ex-partner.

En dan nog eens iets: Als een ouder bij een jong kind al te horen krijgt dat ‘het te lang geleden is dat er contact/omgang plaats kan vinden (ja ja, hoe durven ze)’, koppel dat dan wel aan die alimentatie.

Het kan toch niet zo zijn dat vaders nu financieel worden leeg getrokken door de advocaten en instanties, vervolgens in de bijstand komen of ervoor moeten zorgen dat hun inkomen op papier laag genoeg is om te overleven! Bizar. Ik ken te veel vaders die zo leven, uit angst om anders hun allerlaatste cent nog over te moeten maken naar een wraakzuchtige ex, met een kind waar jij als ouder net zo goed volledig van bent vervreemd.

Beste politiek, wij lopen vast in de markt van 2 miljard. Met dit soort uitspraken moeten wij het standaard doen. Wordt het niet eens tijd dat er concreet iets van gevonden gaat worden?

Ouders; dien schadeclaims in. Stel de overheid verantwoordelijk voor deze farce. Besef dat wij hun salaris betalen. En zoals professor Maurits van Barendrecht van Hiil, podium winnaar bij de Divorce Challenge, ons opdraagt: we moeten moedig zijn, opstaan en kwaliteit eisen.

Die markt van 2 miljard gaat niet bewegen, waarom zouden ze. Er zit niets anders op dan dat wij gaan bewegen…… en laat die markt van 2 miljard en alle ouderverstoters dit voelen!

 

PS; Ja, ook moeders worden verstoten. En elke verstoting is er 1 te veel. Toch, juist bij hele jonge kinderen zijn de vaders de pineut. Wijs mij de eerste moeder aan, die vlak naar de geboorte een boodschap ging doen, thuis kwam en vader met kind moest missen. Of dat een vader naar de politie rent en vertelt dat moeder de baby misbruikt. Ik heb contact met heel veel ouders, hoor helaas de meest vreselijke verhalen, maar deze heb ik nog niet meegekregen (gelukkig). Dus leef mee met deze vaders en ga nu niet aandacht vragen voor jouw verstoting. Pak daarvoor jouw moment!

 

Gescheiden? Moeizaam contact met jouw kind? Hopelijk bereik ik jou op tijd!

Onderstaand, voor mijn doen, een korte mail naar Professor Maurits Barendrecht van Hiil, de podiumwinnaar (mede organisator) van de Divorce Challenge:

 

Maar eerst dit:

 

ik richt mij nu tot alle ouders die mij, hopelijk op tijd, weten te vinden: kijk onder bestanden van onze facebook pagina (h)erken ouderverstoting. https://www.facebook.com/groups/507826229380204/ Lees je goed in. Neem GEEN advocaat. Ga niet zelf procederen, er zijn echt andere mogelijkheden, binnen de wet. Weet dat jouw ex een strafbaar feit pleegt, dus massaal aangifte doen wegens onttrekken aan ouderlijk gezag is veel interessanter. Weet dat de politie jouw aangifte niet mag weigeren.  Wel bij de aangifte ‘verzoek tot vervolging’ er duidelijk bij zetten en anders een artikel 12 procedure opstarten. Dit alles kan zonder advocaten.

 

Wordt er een rechtszaak aangespannen, dan heb jij geen advocaat nodig. Zij voegen niets toe, daar jij toch al het werk zal moeten doen. Waarom van te voren stukken indienen? Verras de rechter maar met een ijzersterke pleitnota. Ook adviseer ik alle ouders de familierechter net zo serieus te nemen als dat onze exen dat doen. Wat is überhaupt de functie van rechter die voor Salomon speelt?! Een roulerende functie, zonder enige kennis van zaken of bijscholing, die niet aan waarheidsvinding doet en niet gecontroleerd wordt? De persoon in deze functie kan dus een contactverbod opleggen omdat de stem van het kind gerespecteerd moet worden, zonder notie te willen nemen van het feit dat het eigenlijk de stem van de zorg-ouder is?

 

Speel sowieso het spel niet mee. Weet dat al die organisaties niet doen wat ze zouden moeten doen: een veilig thuis bieden, bescherming of zorg. Wel nee. En de urgentie om het anders te doen is er tot nu toe niet. In zo verre; als wij massaal weigeren of van het krukje afstappen en tegen de begeleiders durven te zeggen dat ze tuchtrechterlijk de meldcode moeten inzetten, dan wordt Kind Uit de Knel of een Ouderschap Blijft íneens een stuk minder aantrekkelijk voor de instelling.

 

Zeg gewoonweg tegen de rechter dat jij je hebt ingelezen en dat jij het jouw kind niet gaat aandoen, die trajecten. Dat jij je niet psychisch laat testen, zoek het uit. Stonden ze erbij toen het kind gemaakt werd? Nee, maar nu staat jouw ouderschap ter discussie? Terwijl voor de scheiding je wel goed genoeg was? Bizar toch?

 

Zijn er beschuldigingen van mishandeling of misbruik? Eis dat het tot de bodem wordt uigezocht. Bel desnoods elke week met de politie en let op de code als het geseponeerd wordt; ga niet akkoord met een sepot uit gebrek aan bewijs, als je onschuldig bent. Kijk, wij moeten het ze vooral niet makkelijk maken. Eenmaal geseponeerd? Bam! Aangifte voor laster en smaad, voor stalking, voor het doen van een valse aangifte indienen bij de politie, met verzoek tot vervolging.

 

Al met al zullen wij, verstoten ouders, op moeten gaan staan en er iets van moeten durven vinden. Zie elke verkeerde opmerking van een hulpverlener als een cadeautje, pats, weer een klacht. Bezorg ze buikpijn, heel veel buikpijn totdat ze het gaan snappen en hun ‘oplossingen’ zodanig aanpassen dat het ook werkelijk werkende trajecten zijn.

 

Wat wij, ouders heel goed moeten beseffen is dat het verschil toch echt door ons zelf moeten worden gemaakt. En hoe meer jij je denkt te kunnen verlaten op een rechter of instanties, hoe dieper jij het ouderverstotingsmoeras wordt ingetrokken, totdat je verzuipt, met kind en al.

Dus herpak jezelf. Kijk naar jouw eigen houding en gedrag. Heeft het gewerkt tot nu toe? Nee? Wat zou jij anders kunnen doen? Ja, jij zelf, want die rechter, die jeugdhulpverlener, die gaan het zeker NIET doen!

 

Beste professor Barendrecht,

 

Wij worden de laatste weken overspoeld met congresjes, seminars, bijeenkomsten met scheiding/kinderen als thema.

 

Bijvoorbeeld: http://www.logacom.nl/index.php?action=cong&recn=281#.WNjZOTuGOUl : 3^e echtscheidingscongres. Kosten 260 euro ex BTW. Ook kind uit de Knel krijgt weer een podium. Zeker het 4^e podium (2 congresjes zelf georganiseerd) sinds de Divorce Challenge.

260 euro is mooi af te schrijven voor de professionals, die daar gezellig samen komen om hun zogenaamde successen te vieren, voor ons, gewone burger, is dit niet te doen. In bovenstaand geval is er ook ruim baan voor de Bijzonder Curator. Praten OVER, in plaats van MET. Graag OVER ons beslissen en zeker niet MET ons.

 

Waar het mij om gaat is dat al die pilots, die in de praktijk NIET werken, wel hun momentum weten te pakken bij het Ministerie. Blijkbaar krijgen zij wel de zak geld om hun pilot te bestempelen als succesvol.

Jammer voor jullie (ja, daar schaar ik jou ook onder) dat wij lezen. Dat wij verifiëren. Dat wij nagaan wie die rapporten hebben geschreven. Wij van WC eend!

De onderzoeken, waartop die rapportjes gebaseerd zijn rammelen van alle kanten. Dat weten jullie best. Dat maakt mij boos, heel boos.

 

Dat jij niet met mij wil samenwerken, daar kan ik nog inkomen. Ik ben natuurlijk te confronterend. Te eerlijk en te direct en niet koopbaar. Maar dat jij niet jouw momentum pakt en niet na de Divorce Challenge een positief verschil wil maken, vindt ik stuitend. Zeker na die brief aan de Tweede kamer, waar jouw podium plek nog eens expliciet wordt aangehaald als zijnde in ontwikkeling en de hoge verwachtingen die daarmee worden gewekt bij onze volks vertegenwoordiging. Neem van mij aan dat wij dus die volksvertegenwoordigers goed informeren! Leuk die clubjes met hun rapporten en successen, maar dit is de praktijk en als dat niet snel gaat veranderen, gaan wij er nog strakker instaan, want dit kan en mag zo niet langer.

 

Bij ouderverstoting moet de aandacht naar de verstoter. Punt uit. Die hoort begeleiding te krijgen om gelijkwaardig ouderschap toe te kunnen laten. Niet jaren rommelen met kinderen en vervreemde ouders. Zeker niet al die idiote trajecten waarbij ouder en kind nog meer getraumatiseerd worden en daar NIETS van mogen vinden,  daar ze anders worden afgeschreven in de rapporten die de hulpverleners schrijven.

 

Wij, verstoten ouders en ouders die heel veel ‘last’; hebben van een falende rechtsstaat, falende jeugdhulpverlening en bescherming, wij worden bozer en bozer. Ons wordt nota bene om onze mening gevraagd en jullie krijgen 506 reacties! Om vervolgens stoïcijns door te gaan met het implementeren van pilots en trajecten die aantoonbaar niet werken. In plaats van snel handelend optreden kunnen verstoters (geholpen door de Raad en jeugdzorg) jaren rekken en trekken. Nu krijgt die rechtsbijstand weer een steuntje in de rug; zo’n 34 miljoen. Hoppa! Kassa! Totaal onbekwame toegevoegde advocaten maken er bewust een potje van opdat ouders elkaar letterlijk en figuurlijk kapot procederen.

 

Al met al; Waar blijft jouw momentum professor Barendrecht van Hiil ? Want een Raad, Een Kind uit de Knel, een Bijzonder Curaotor, die hebben het allang gekregen en wij zijn daar dus nu massaal de dupe van!

Deze, voor mij korte mail gaat zo in een blog.

 

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Namens (h)erken ouderverstoting https://www.facebook.com/groups/507826229380204/ is onderstaande email verstuurd naar onze volksvertegenwoordigers van de landelijke politiek.

Steeds meer komen wij tot de conclusie dat het Ministerie en aanverwante instanties nog angstvallig vasthouden aan het bolwerk wat zij de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Zij hebben niet de drang om te willen veranderen. Niets geen voortschrijdend inzicht, niets niet internationale vakliteratuur bijhouden, gedegen bijscholing, in gesprek gaan MET ouders, in plaats van OVER ouders.

We worden overspoeld met rapporten die ouderverstoting bagatelliseren. Met succesverhalen over hoe goed hun traject wel niet is, terwijl er geen vragen gesteld worden bij de vervaardiging van die rapporten.

Nog steeds met zijn allen achter het Verdeelde Kind (Ed Spruijt) uit 2002(!) aanlopend, simpelweg omdat het hen het beste uitkomt. Niets minder, niets meer. Als 1 persoon opstaat en zegt dat hij/zij het anders moet gaan doen, dan valt die zijn/haar werk van de afgelopen jaren af en is die meteen paria/ einde carrière, want heeft de ketenpartners afgevallen.

Nu kan ik daar een hoop waarde oordelen op los laten, ik vind hier dus een hoop van, maar het heeft geen zin. Ze gaan door, tunnelvisie en al.

Wat wij wel kunnen doen is al onze volksvertegenwoordigers informeren. Dus niet alleen de landelijke politiek, maar schrijf ook jouw wethouder aan. Kopieer deze brief. Stel daarbij kritische vragen over de inkoop van de zorg die jouw wethouder doet. Ga naar jouw politieke partij en zorg dat kindermishandeling/ouderverstoting en een adequate aanpak hoog op de gemeente vergadering komt. Doe dit niet alleen voor jezelf, jouw eigen agenda, maar doe het voor ons allemaal.

Opdat er preventief opgetreden kan worden, opdat veel leed voorkomen kan worden, opdat er goede hulp komt voor het hele gezin.

Dat er iets beweegt, dat komt door ons. Door jou en mij! Doordat wij mondiger worden, elkaar informeren en de instanties aan het werk zetten. Dat geeft weerstand, juist waar het soepel zou moeten verlopen, in het belang van kind, maar ook ouder.

Machteloos? Nee, dat zijn we zeker niet, als wij er allemaal iets van blijven vinden.

PER EMAIL

 

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer

der Staten-Generaal

 

Onderwerp: reactie op de  brief van het Ministerie van Veiligheid en Justitie met kenmerk: 2035991 dd. 21 februari 2017

voortgang aanpak complexe scheidingen;

 

 

Uit bovenstaande brief van het Ministerie blijkt dat de overgrote meerderheid van ouders die gaan scheiden er samen prima uitkomen. Er is slechts een eenmalig contact nodig met advocaat en rechter om de echtscheiding wettelijk te bekrachtigen. Bij 20% van de ouders gaat het mis; hier is hulp van de overheid nodig om escalatie te voorkomen.

 

De realiteit is echter volledig anders; de overheid helpt niet en bevordert zelfs escalatie. Het tegenovergestelde wordt dus bereikt. Het begint met het contact met de advocatuur; vFas aangesloten of niet; het gros van de advocaten is alleen geïnteresseerd in het verdienmodel. Niet in het welzijn van ouder en kind.  Voor de burger is vooraf niet na te gaan of een advocaat een bepaalde vorm van integriteit bezit of niet; terwijl deze persoon wel de regie van jouw leven over neemt.  De advocaat bepaalt min of meer het verloop van de rechtszaak waarvan de uitkomst voor ouder en kind heel slecht kan uitvallen. Daarbij komt dat de ouders in een volslagen nieuw gebied belanden waar zij geen kennis van hebben  en derhalve min of meer overgeleverd zijn aan advocaten.

 

De rechtszaak zelf is automatisch een procedure op tegenspraak (conflict) ; want anders waren de  ouders er samen met een mediator wel uitgekomen. Een procedure op tegenspraak kan nooit leiden tot een compromis. De insteek van deze procedure is twee advocaten die lijnrecht tegenover elkaar staan. Leugens en bedrog zijn hierbij voorkomende elementen. Het uitgangspunt is winnen; niet het compromis. De voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak, de heer Frits Bakker heeft zelf in maart 2016 al aangegeven dat een procedure op tegenspraak, het ‚duel model’ niet geschikt is voor het oplossing van een hoog conflict scheiding. Bij deze opmerking is het gebleven, de procedure wordt tot de dag van vandaag gehanteerd bij de rechtbanken.

 

De stelling in de brief van het ministerie dat advocaten meer aandacht zouden hebben voor het bereiken voor onderlinge overeenstemming tussen ex-partners is dus pertinent onjuist. Bovendien, de manier van proces voeren laat dit ook niet toe. Daarnaast: als één van de partijen niet wenst mee te werken aan een oplossing dan komt deze partij daar gewoon mee weg, zonder sancties. Vaak is een van de ouders niet gebaat bij onderlinge overeenstemming, simpelweg omdat deze ouder iets te verliezen heeft.

Ook de kinderen worden betrokken in de echtscheidingsprocedure. Aangetoond is dat dit voor deze kinderen schade oplevert. De kinderen wordt gevraagd bij welke ouder ze willen wonen. De aller slechtste vraag die je een kind kunt stellen, en dat tijdens een gesprekje met een vreemde kinderrechter van slechts 15 minuten! Deze kinderrechter is niet deskundig, is geen psycholoog en is niet in staat in zo’n kort tijdsbestek de werkelijk overwegingen van het kind te doorgronden. Kinderen willen niet kiezen, kunnen niet kiezen, ze houden namelijk van beide ouders. Vraagt u maar na bij de kinderombudsvrouw! Momenteel worden kinderen vanaf twaalf jaar gehoord; binnen de RvK wordt zelfs gedacht aan het verlagen van de leeftijd naar acht jaar. Pure kindermishandeling naar mijn mening; kinderen kunnen nu eenmaal nog niet de gevolgen van hun beslissingen overzien – ze mogen tenslotte ook nog geen alcohol drinken – het is de verantwoording van beide ouders om te zorgen dat hun kinderen tot evenwichtige volwassenen uitgroeien.

 

Co-ouderschap is niet de regel, terwijl het dit wel zou moeten zijn; sinds 1998 is er voortzetting van het gezamenlijk ouderlijk gezag van beide ouders na echtscheiding bij de wet vastgelegd.  Ook voortvloeiend uit de EVRM. Op het moment dat een van de ouders niet instemt met co-ouderschap kan men er al vanuit gaan dat de scheiding zal ontaarden in een hoog conflict scheiding.

 

De voornaamste oorzaak van het ontstaan van een hoog conflict scheiding is het onvermogen van een van de ouders om te gaan met de transitie van het gezin van voor de scheiding naar de twee een ouder gezinnen na de scheiding. Deze ouder is niet in staat het rouwproces wat bij een echtscheiding hoort volledig te doorlopen tot het punt van berusting en acceptatie; maar blijft hangen in het dieptepunt: de boosheid.

 

Bijkomend gevolg van deze situatie is ouderverstoting.  Van ouderverstoting is sprake als een kind een ouder, waarmee het kind voorheen een goede relatie had niet meer wil zien. Ouderverstoting is onderdeel van het beëindigen van de relatie tussen ouders. Soms manifesteert ouderverstoting zich pas jaren na de feitelijke scheiding. Bij hoog conflict scheidingen worden, om ouderverstoting te rechtvaardigen, regelmatig beschuldigingen van mishandeling geuit, die niet op waarheid berusten.

 

De veroorzaker is meestal de zorgouder, de ouder die het meest zijn/haar invloed op het kind kan aanwenden. Deze ouder houdt het kind weg bij de andere ouder. Deze ouder moedigt de afwijzing bij het kind aan door de negatieve informatie over de andere ouder met het kind te delen. Het kind wordt zo gedwongen een keuze te maken tussen ouders. Het kind uit zich extreem negatief over de verstoten ouder. Deze manipulatie zorgt voor veel onrust voor het kind. Er ontstaat een ongezonde binding met één ouder en de andere ouder (en diens familie) wordt buitengesloten.

1 op de 4 kinderen verliest het contact verliest met de uitwonende ouder. Dat zijn 20.000 kinderen per jaar.

 

De Balans Uitvoeringsplan verbeteren situatie kinderen in een ‚vechtscheiding’ , bijlage bij de brief van het ministerie is grotendeels nutteloos, gegeven dat deze uitgaat van de huidige hier boven beschreven situatie. Met uitzondering van een aantal opmerkingen uit het memorandum 2017-1; woonarrangementen van kinderen na scheiding, contactverlies met de uitwonende ouder en de effectiviteit van het ouderschapsplan. In dit memorandum wordt gesteld dat Co-ouderende gezinnen minder conflicten hebben. En dat bij vadergezinnen de ernst van het conflict een sterkere invloed op het welbevinden heeft dan bij de andere woonarrangementen. Uitwonende ouders beoordelen de kwaliteit van de relatie met hun kinderen als minder goed dan ‚inwonende’ of co-ouderende ouders. Verder wordt min of meer een vorm van ouderverstoting beschreven en de wens om uitvoeriger onderzoek te verrichten. Hieraan is echter no geen vervolg gegeven. Nederland loopt sterk achter op de internationale onderzoeken dit al gedaan zijn op het gebied van ouderverstoting (parental alienation). Uit deze internationale studies is al gebleken dat:

Het verstoten van een ouder is ernstig belemmerend voor de sociale en emotionele ontwikkeling van het kind. Het kind ontkent hiermee 50% van zijn/haar DNA. Het kind omschrijft de voorkeursouder als 100% positief. Door het opgroeien bij een ouder en de andere ouder actief te verstoten groeien deze kinderen op tot volwassenen die:

• zwart/wit denken
• problemen hebben met het vertrouwen van anderen
• een laag gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen hebben
• moeite hebben met intieme relaties en het in stand houden van relaties
• Meer kans lopen om zelf een scheiding mee te maken
• Zelf verstoten of ‚programmerende’ ouder worden
• Problemen hebben met autoriteit

 

Samenvattend: (deel citaat Mr. Ir. Peter Prinsen, oud-advocaat)

 

• Het belang van het kind is het meest gediend met vrede tussen de ouders. Centraal beginsel van de echtscheidingswet moet daarom worden: het voorkómen van (verdere) polarisatie en het waarborgen van voorwaarden voor behoud of herstel van vrede tussen de ouders. Want vrede tussen de ouders, dat borgt pas écht het belang van het kind. Het belang van het kind staat daarmee niet minder centraal, maar dan niet in inquisitoire, maar in conditionerende zin.
• De wet mag geen enkel aanknopingspunt, hoegenaamd, bevatten dat de vrede tussen de ouders kan verstoren of onvrede kan aanwakkeren. Verkapte ontheffing van of ontzetting uit het ouderlijk gezag of beperking daarvan (eufemistisch aangeduid met omgangsregeling, toevertrouwing, hoofdverblijf, éénhoofdig gezag) moeten daartoe uit het echtscheidingsrecht worden gebannen, evenals diepgravende onderzoeken naar het belang van het kind.
• Het rechtspsychologisch fundament dient verankerd te worden in de wet. De wet mag aan de rechter geen ruimte bieden om tussen ouders, advocaten, mediator een twist te laten ontstaan over wat het meest in het belang van het kind is.
• Echtscheiding mag dan ook niet behandeld worden als een verkapte maatregel van kinderbescherming, maar hoort een ordemaatregel te zijn,waarbij het in beginsel slechts mag gaan om agendakwesties en zakelijke opvoedingsgeschillen (zoals schoolkeuze); verder dan dat moet het rechterlijk ‘maatwerk’ niet gaan, zeker niet in de richting van (dis-)kwalificaties van de ene of de andere ouder. Expliciet maakbaarheidgeloof is fnuikend, verderreikend maatwerk een illusie. Iedere poging tot maatwerk leidt tot twist over de maatvoering. Te ruime discretionaire bevoegdheid van de rechter leidt tot ongestructureerde debatten en zal het kind onvermijdelijk tot twistappel maken.
• Ten behoeve van die ordemaatregel moet gelijkwaardigheid van de ouders in de wet als norm en als regelend recht worden vastgelegd, met drastische terugdringing van de discretionaire bevoegdheid van de rechter. Dus:
  • Erkenning schept ouderlijk gezag.
  • Geen hoofdverblijf bij één der ouders maar gelijk verdeeld co-ouderschap (behoudens andere onderlinge afspraken).
  • Afwijken van de regel met grote terughoudendheid en alleen op zakelijke gronden.
  • Wie om privéredenen wil afwijken van het ouderschapsplan (verhuizing naar een ander deel van het land) draagt zelf de consequenties.  Blokkeer de te gemakkelijke rechtsingang naar eenhoofdig gezag: Wie zegt niet te kunnen samenwerken met de andere ouder kan niet de ander, maar slechts zichzelf laten ontheffen van het ouderschap.
  • Rechtszekerheid vereist dat onttrekking van het kind aan de door de rechter vastgestelde zorg van de andere ouder wordt voorkomen en zo nodig bestreden met de bestaande middelen (sterke arm van rechtswege, opsporings- en dwangmiddelen strafvordering) zonder nieuwe rechterlijke toetsing.
  • Rechtsgelijkheid (gelijkwaardigheid) vereist dat de (dreigende) toepassing van die middelen even stringent tegen moeders als tegen vaders is gericht.
• Echtscheiding mag niet het wettelijk vermoeden van bedreiging van de ontwikkeling van het kind opleveren. Dat idee stamt uit de tijd dat echtscheiding op zichzelf met zedelijk verval werd gelijkgesteld. Dat wettelijk vermoeden is een self-fulfilling prophecy: Inschakeling van de Raad voor de Kinderbescherming of van een bijzonder curator speelt de ouders tegen elkaar uit. Dàt bedreigt het kind in zijn ontwikkeling. Als een ouder echt niet deugt is er de echte maatregel van kinderbescherming. Met (echt-)scheiding heeft dat niets te maken.

De Divorce Challenge van najaar 2016 heeft slechts één verdiende winnaar; het voorstel ‚rechtszorg bij scheiding’. Mag ik u oproepen dit plan, in samenwerking met de ervaringsdeskundigen, op korte termijn uit te rollen, en alle overige maatregelen/wetsvoorstellen op het gebied van echtscheiding te annuleren.

 

Namens herken ouderverstoting,

Marieke van Woerkom