Tja, wat kan ik hier nog aan toevoegen? Ik heb deze blog geupload op onze facebookpagina (h)erken ouderverstoting, met deze oproep: Dit moet bewaard blijven.
Welke eisen MOET je stellen aan een professional mbt ouderverstoting en waarom…..Goede motivatie om dus trajecten als Kind uit de Knel en Ouderschap blijft te weigeren. Wetenschappelijk onderbouwd, dus neem maar mee naar de rechter, dien in en overhoor die rechter of die het gelezen heeft…..Een rechter mag ons dan wel te simpel vinden, ik ben benieuwd of een rechter al die wetenschappers ook zo maar terzijde kan schuiven.
Month: December 2016
Kinderbescherming steekt veren in zijn eigen reet en het stinkt.
Rechtsspraak en instanties gaan niet bewegen. Te veel onderlinge belangen. Als 1 gaat bewegen, valt die niet alleen een andere ketenpartner af, nee, dan geeft die ook toe er een complete puinhoop van te hebben gemaakt.
Verandering (?!) zal van onder af moeten komen! Van ons, verstoten ouders en betrokken familie. Wij zullen massaal ‘nee’ moeten zeggen. Wij zullen massaal alle zorg mijden! De rechter net zo serieus nemen als dat onze exen dat doen en dat ook aankondigen. Afscheid nemen van onze advocaten en ze alleen gebruiken voor de post, omdat wij niet zelf rechtsstreeks kunnen schrijven naar de rechter. Speel hun spel niet (meer) mee. Wij maken ons eigen ‘spel’, met onze eigen regels!
Ik schreef een paar weken geleden al kritisch over de samenstelling van de jury die Divorce Challenge zou gaan beoordelen. Maar dat deze justitiekliek ook nog eens de eerste prijs aan zichzelf, lees de Raad voor de Kinderbescherming zou weggeven, dat had ík zelfs niet verwacht. Een prijs voor nog meer van hetzelfde aan mediation onder dezelfde condities, dus hopeloos. Moet dit de burger, die toch zo ijverig meedeed aan deze overheidscampagne moed geven. Nou nee dus. Gelukkig hoef ik dit allemaal zelf niet nader uit te leggen want dat kunt u allemaal lezen in het nieuwste artikel van Alina Sedee over de vechtscheidingsindustrie. Daarin komt Anne-Marie van Mackelenberg aan het woord die op de uitreikingsbijeenkomst aanwezig was. Verder nog een helehoop kritiese geluiden waaronder ikzelf. Lezen herbloggen en liken!
Divorce Challenge? De geest is uit de fles.
De geest is uit de fles
Gisteren ben ik met een fijne groep verstoten ouders naar de prijs uitreiking van de Divorce Challenge gegaan. Om aandacht voor ons, voor ouderverstoting op te eisen (vragen doe ik niet meer, dat heeft geen zin).
Ik moet zeggen, goed verzorgd, we zijn niet tekort gekomen. Ja, het was een ‘Wij van Wc Eend’ gevalletje, maar toch ben ik blij dat wij er waren.
Wij hebben ons namelijk verdeeld over de discussie groepjes en konden zo per groep ons punt maken. Zo zat ik in het groepje “Werkt het ! “. In een grote kring, met Mevrouw Margreet Visser van Kind uit de Knel recht tegen over mij. Volgens haar is dit traject 1 groot succes. Volgens het comité blijkbaar ook, want ja, zij mocht op het podium, voor een verdere professionalisering (huh?) van de training. Wat ze er op terug had, over wat vorige week tijdens de VNG bijeenkomst luidkeels is verkondigd? Namelijk dat mediation, Kind uit de Knel, Ouderschap blijft, KIES en wat al niet meer, niet alleen niet werken, maar, nog erger, traumatiserend zijn voor de welwillende ouder en voor de kinderen, die hierdoor nog meer het vertrouwen in volwassenen en hulpverlening (autoriteit) verliezen. Er zat een mijnheer bij (sorry, naam kwijt) die ons ook wist uit te leggen dat dit soort trajecten alleen werken bij 40 % van alle scheidinggevallen. Eigenlijk bij al die ouders, die als ze tot hun zinnen komen, ook wel beseffen dat elkaar bevechten niet goed is voor de kinderen.
Een duur traject, terwijl een goed gesprek met vrienden of familie, net zo goed werkt…. Maar ja.
Mevrouw Visser heeft die prijs wel nodig. Voor die professionalisering, opdat de dames, die ouders op krukjes zetten, beter kunnen optreden/handelen bij ouders die tegen werken! Ja, hoor echt. Want ja, zij vindt het ook ‘vervelend ‘om te horen dat de dames in de verdediging schieten als wij vragen naar de Meldcode (die is daar niet voor….o nee?) en ons als strijdend wegschrijven als wij de dames op hun werk wijzen.
Marscha Pinedo zegt het gelukkig ook, wij zijn niet gek, dit soort trajecten werken niet en zouden wij massaal moeten weigeren. Mits er dus echt sprake is van ouderverstoting, dat dan weer wel.
Dus…als jullie elkaar bevechten en de rollen omdraaien zodra het kan, ga dan maar daar op dat krukje zitten en kom samen tot je zinnen, maar als je een ex hebt die ja zegt, maar nee doet, bespaar je dan al deze ellende en motiveer dat met alle informatie, die je via onze Facebook pagina (h)erken ouderverstoting kunt krijgen.
Een verstoten moeder zat in een ander groepje; de stem van het Kind. Nou die kindercoaches zaten daar blij te wezen. Totdat zij rustig vragen stelde; ‘hoe weet jij zeker dat het de stem van het kind is en dat het kind niet beïnvloed is door 1 ouder?’ Stil! Nou ja, er zat iemand bij van jeugdzorg die het bepaald niet makkelijk had en na 5 keer te roepen dat ze het gesprek niet fijn vond is zo uit de sessie weg gelopen.
We hebben allemaal gelobbyd, allemaal op onze eigen manier en hebben goede contacten opgedaan. Wie weet wordt er heel langzaam aan toch naar ons geluisterd. Feit is dat wij, verstoten ouders, het zelf zullen moeten doen, want de vaste kliek van 1,5 tot 2 miljard gaat niet bewegen.
Zo komt de Raad van Kinderbescherming met BRAM. Ypie Terpstra stond daar op het podium blij te wezen met haar prijs. 0 likes. Lees het artikel van Alina Sedee maar om te weten hoe dit bij ons is gevallen.
Ik weet niet wat ik erger vind. Een traject als Kind uit de Knel of BRAM, waarbij de Raad volledig vrij spel krijgt om nog meer ellende aan te richten. Toen een verstoten vader haar confronteerde met een compleet gefaald BRAM traject, waar zij zelf dus een zeer groter vinger in had, kon ze alleen maar stamelen: ‘We doen ons best, wij kunnen het niet alle ouders naar hun zin maken!”
Een vrouw nam haar in bescherming, bleek Annette Roeters te zijn. Het opperhoofd van de Raad van Kinderbescherming. We hebben haar kaartje en ja, we gaan met haar in gesprek, maar heb niet de illusie dat de Raad gaat bewegen. Wederom, dat zullen wij zelf moeten veroorzaken.
Hoe dan? Nou heel simpel, door iedereen, die bij onze kinderen betrokken is, te houden aan hun werk. Gedrags -en beroepscode erbij, de Wet (waarheidsvinding is een leuke) erbij en klachten indienen. Niet verzamelen, maar elke verkeerde opmerking/houding/handeling aanpakken.
Cc naar de Kinder- en Nationale Ombudsman. En ach, stuur ook een cctje naar het College van de Rechten van de Mens.
Ook al worden onze klachten ongegrond verklaard, het maakt wel voor iedereen inzichtelijk dat er iets aan de hand is. Het maakt ook inzichtelijk dat wij daar dus iets van vinden.
En neem van mij aan dat niemand, maar dan ook niemand, het leuk vindt dat zijn of haar naam bij diverse instanties bekend wordt als iemand die actief meewerkt aan ouderverstoting.
Ik zit vol met plannen en we hebben een fijne groep mensen om ons heen om bergen te verzetten. Allen zijn overkoepeld bezig. Velen zijn hun kinderen al kwijt, de strijd is gestreden, maar ook ouders die naast hun ellende, toch nog iets voor al die andere ouders en kinderen willen betekenen.
Het is niet anders, ik heb gesproken met ‘hele belangrijke mensen’. Ze zeggen allemaal dat de verandering zeker via ons zelf zal moeten komen. Wij zullen dus constructief aan de slag moeten.
Onze boodschap is heel helder overgekomen, maar zal nog moeten landen: de geest is uit de fles.
Het kan niet zijn dat wij bevraagd worden, 506 ingebrachte ideeën bij de Divorce Challenge, en dan heb ik het nog niet over alle likes, over alle moeite die wij hebben genomen om mee te lezen en plannen van commentaar ter voorzien, om ons vervolgens weer aan de kant te zetten
Dan kun je nu niet zeggen “en bedankt, wij weten het weer beter voor jou!” Het is als of de honden uit hun hokken worden gehaald, mogen proeven aan vrijheid en daarna weer terug gestopt worden.
Laten wij dat gebeuren? Ik in ieder geval zeker niet.
Er komt een vervolg op de Divorce Challenge en ik hoop dat er meer verstoten ouders komen om aandacht op te eisen.
Jij kunt meer dan dat je denkt. Ga naar jouw wethouder, vertel jouw verhaal in de gemeente raad. Sta op tegen die idiote rechtspraak. Vermijd de huidige zorg, maar vraag/eis de goede zorg. Onder het motto “ik buikpijn? Jij nog meer” . Wie niet horen wil, moet voelen.
Heb ik nog iets goeds te melden over die bijeenkomst? Volgens van der Steur moeten we het niet meer hebben over vechtscheiding, maar over compleze scheiding, of in ons geval, hoog conflict scheiding. Daarbij heeft hij oog voor ons, daar het departement goed beseft dat het vaak 1 ouder is die de boel frustreert.
Hij kon ook zo de nadelen van ouderverstoting benoemen, van verhoogde kans op criminaliteit, verslaving, kans op herhaling, beslag op GGZ aan toe. Ook noemde hij het beestje bij de naam: ouderverstoting.
De droomprofessional van de toekomst mag van niets weten!
Naast de farce van een Divorce Challenge zijn er lokale initiatieven. Zo heb je in Tilburg het Platform Innovatienetwerk Jeugd. Daar gaat een fijne pot subsidie naar toe, maar dan heb je wel wat. Althans, dat zou de bedoeling moeten zijn.
Deze club organiseerde van ons gemeenschapsgeld bijeenkomsten. Iedereen is welkom! Hoe moet de jeugdprofessional er in de toekomst uitzien?
Grote ruimte afgehuurd, koffie en thee, frisdrank. Uiteraard de lokale politiek erbij (centjes…), maar natuurlijk ook de Hoge school, de GGZ en Kompaan en de Bocht.
Vorige bijeenkomst was ik erbij. Leuk hoor dat idealistische gedoe. Samen meedenken. Welke karaktertrekken passen bij een jeugdzorgmedewerker? Over welke tools zouden ze moeten beschikken? Van het woord ouderverstoting hadden ze allen nog niet gehoord. Vraag om scholing opdat gebied werd niet gewaardeerd. De waarschuwing dat ouders toch ook mondiger worden en toch echt een sterke Gezinsvoogd/jeugdhulphulpverlener nodig hebben daar er een maatschappelijke ramp plaatsvindt, werd niet gewaardeerd. 80% van alle jeugdhulpverlening gaat namelijk naar echtscheidingssituaties…Dat is toch wel tekenend.
2 november heb ik mijn punt kunnen maken, maar de betaalde professionals voelden zich er niet fijn bij.
Zeker niet toen ik er wat van vond dat Kompaan en de Bocht blijkbaar het nodig vond op onze kosten een veredelde extra kantine te bouwen, in plaats van zich toe te leggen op een passende aanpak in de vorm van een eindelijk goed werkend traject richting ouderverstoting. Veredelde kantine?! Ja, nou het heet anders hoor. Het is een café waar ouders en kinderen en eventuele hulpverleners elkaar kunnen treffen voor een gezellig kopje thee. In Goirle, dus als je zin en tijd hebt….Als je een fijn fietstochtje maakt met jouw kind (?!) dan parkeer je jouw fiets toch even bij Kompaan en de Bocht voor een drankje, toch?
Al met al was ik natuurlijk erg benieuwd naar de eindpresentatie en ik kreeg zo waar een digitale uitnodiging, waar ik aangaf zeker te komen, al is het maar om OVS wederom op de kaart te zetten.
Oeps, dat had ik niet moeten doen. Vorige week vrijdag kreeg ik een telefoontje van een dame die haar naam niet wilde herhalen (…..) van dat Innovatieplatform (ah, dat valt onder Kompaan en de Bocht, nou begin ik het te begrijpen).
Dat de geplande bijeenkomst gezellig moet zijn. Pardon? Niet om te leren? Niet om werkelijk te ervaren wat er in de markt speelt? Is het dus alleen maar ‘mooi weer spelen’? Zij wil toch ook dat de jeugdhulpmedewerker goed terdege is voorbereid op haar/zijn taak? Dat zo’n jeugdhulpmedewerker dus niet afbrandt, afknapt en binnen de kortste keren weer thuis komt te zitten? Dat ze juist blij zouden moeten zijn met een reëler beeld over hun toekomstige vak?
Maar nee, dat is dus helemaal de bedoeling niet! Ook deze opleidingen moeten gevuld worden. Zo simpel is dat dan weer. Dat een leerling, die maatschappelijke opleidingen volgt, het moet doen met boeken van ouderverstoter pur sang, Ed Spruijt, uit het verre verleden, waarbij die Koninklijke weg (rust, rust, rust) wordt gepropagandeerd, is een feit.
Wat ik ronduit schokkend vind (ja zelfs ik vind dat nog….) is de idiote weerstand van de instanties om concreet nu eens werkelijk te gaan doen wat echt in het belang van het kind zou kunnen zijn: beide ouders onverminderd in het leven van het kind, ondank het feit dat ze ex-partner zijn.
Ze willen het niet weten en de leerlingen mogen het niet weten. Wij, ouders, worden monddood gemaakt en zijn uitgeleverd aan een complete club bewust handelingsverlegen, ondeskundige ……. (vul maar in).
Oké, jammer, hun verlies. Onze openbare Facebook pagina (h)erken ouderverstoting https://www.facebook.com/groups/507826229380204/ is nu al een succes. Samen maken we dat succes nog groter. Door net zo out of the box gaan handelen als onze exen en dus ook de instanties en rechtspraak net zo serieus te nemen als onze exen.
Gelukkig is er een gedrags – en beroepscode. We zullen ze er aan houden! De tijd van lijdzaam toekijken is wat mij betreft wel voorbij. We zullen ze blijven wijzen op het inzetten van de meldcode en confronteren met de gevolgen bij het niet toepassen van de Meldcode.
Willen ze het niet weten, dan maar voelen….binnen de wet, met de riemen die we hebben.
En ach, ik mag dan wel niet welkom zijn, wellicht dat andere ouders interesse hebben en ons willen vertegenwoordigen?
Onderstaand de email waar ‘ze’ een week over heeft moeten doen om die te formuleren.Zonder handtekening, naam of toenaam….erg laf.
Ik kan er alleen maar heel hartelijk om lachen, want de geest is uit de fles en wat ze ook proberen, hij gaat er nooit meer terug in!
De bijeenkomst ‘Droomprofessional van de toekomst’ wordt georganiseerd door Fontys Hogeschool Pedagogiek, Zorgbelang Brabant, de Samenwerkende Jeugdzorgspecialisten (SJS) en het Innovatienetwerk Jeugd regio Hart van Brabant
Betreft: Ontzegging bijeenkomst ‘Droomprofessional van de toekomst’
Datum: 1-12-2016
Geachte Mw. Mackelenbergh,Anne-Marie van Mackelenbergh
Anne-Marie van Mackelenbergh
U heeft zich aangemeld voor de bijeenkomst ‘Droomprofessional van de toekomst’ op 6 december op de Fontys Hogeschool Pedagogiek. Bijgesloten bij uw aanmelding beschrijft u een aantal punten die u mis ziet gaan in de jeugdzorg en geeft u aan de oproep te doen aan ouders ‘om alle zorg te mijden’. Naar aanleiding van deze mail heeft de organisatie van de bijeenkomst contact met u opgenomen op 25 november 2016 om met u te spreken over deze mail en om het doel van de bijeenkomst toe te lichten. In het telefoongesprek reageert u een aantal maal met stemverheffing en verwijten naar de medewerker van de organisatie. Daarbij sluit u het telefoongesprek af met wat ervaren wordt als een dreigement richting de betreffende medewerker.
Uw gedrag belemmert hiermee de positieve doelstelling van de bijeenkomst: een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van het competentieprofiel voor de jeugdprofessional van de toekomst. Uw gedrag wordt door de organisatie als verstorend en bedreigend ervaren, en daarom wordt u de toegang tot de bijeenkomst ‘Droomprofessional van de Toekomst’ op 6 december ontzegd.
De ontzegging geldt voor de bijeenkomst in het gebouw: Fontys Hogeschool Pedagogiek, Campus Stappegoor, Mollergebouw, Prof. Goossenslaan 1-01, Tilburg.
Als u op de genoemde datum en tijd in het genoemde gebouw komt, zult u door de politie verwijderd worden én zal er aangifte gedaan worden van lokaalvredebreuk.
Hoogachtend,
namens de organisatie van de bijeenkomst ‘Droomprofessional van de toekomst’.
annemarievanmackelenbergh 