Weet je zeker dat jij mij wil contacten?

Steeds meer verstoten ouders weten mij te bereiken. Dat komt er nu eenmaal van als jij je nek uitsteekt en er iets publiekelijk van gaat vinden, via het internet.

Ja, ik ben mede oprichter en mede beheerder van de openbare facebookpagina (h)erken ouderverstoting https://www.facebook.com/groups/507826229380204/. Een pagina die in het leven is geroepen ter bewustwording. Maar ook ter ondersteuning en om het geven van advies. Wat werkt, wat werkt niet. Nou het meeste wat er nu is, werkt niet.

Doelstelling is om ouders terug in hun kracht te zetten. Mondiger te maken. Opdat ze weten wat ze mogen verwachten van de instanties en waar ze zeker niet aan mee moeten werken, willen ze ooit nog omgang met hun kinderen krijgen. Wij geven de ouders de middelen om hun zeggen te motiveren. Neem van mij aan dat de instanties niet staan te juichen van geluk. Jammer dan, het gaat wel over onze kinderen!

Maar goed, dat houdt dus ook in dat ouders mij persoonlijk willen spreken. Ze sturen mij een pb, een persoonlijk bericht via Messenger. Ouders mogen mij arrogant vinden, maar de tijd die ik in een individueel geval steek, ben ik kwijt en kan ik dus beter breder inzetten, voor iedereen.

Daarbij komt, ik ben aardig kort door de bocht. Bij mij geen nuance, geen ‘ja maar’, geen grijstinten. Ik zie ouderverstoting als een piramide. Onderin de ouders die elkaar bevechten. Waarvan de rollen zo zouden omkeren, als dat zou kunnen. Waarbij de kinderen werkelijk met rust gelaten willen worden en zich terug trekken bij de ouder waar ze het meest wonen. Dit zijn ook de ouders waarbij, als er weer omgang is, of nog erger, waarbij het kind van hoofdverblijfplaats is gewisseld, de strijd actief gehouden wordt en zelfs dus het kind weghouden bij die andere ouder onder het motto ‘er is zoveel gebeurd, ik kan het kind toch echt niet dwingen’!

Deze ouders zijn alleen maar met zichzelf en hun ego’s bezig. Deze ouders zorgen voor een misplaatste discussie en doen de naam VECHTscheiding eer aan. Deze groep ouders trekt onze lobby en discussie naar beneden. Gepokt en gemazeld als ik ben, heb ik voelsprieten ontwikkeld en filter ik ze er zo uit! Ik heb geen geduld met ze en al helmaal geen sympathie. Sterker nog, ik baal enorm van deze onderste groep /trede/schijf van de piramide.

De schijf erboven is ook al niet zo fris en het valt mij op dat daar vooral veel moeders zitten. Deze groep ouders heeft hun identiteit aan ouderverstoting ontleend. Enorm veel drama. Ze schreeuwen het uit! Hele groepen mensen/professionals houden zich bezig met die individuele zaken, iedereen is betrokken, maar tot een oplossing gaat het niet komen. Niet omdat het kind niet wil, nee, omdat die ouder het stiekem niet wil. Dat zal die ouder niet toegeven, maar je kunt het zo zien. Telkens als je naar een oplossing beweegt komt er een ‘ja maar’ van die ouder. Die ouder gaat onredelijke eisen stellen of wil totaal geen rekening houden met het kind. Eigen ego gaat voor. Stel dat het kind weer in het leven van die ouder is, dan verliest die ouder alle aandacht. Verliest die ouder het medelijden, dat nu als een warme deken over die ouder ligt. Dit zijn ook de ouders die in therapie willen met het kind ‘omdat er zo veel gebeurd is….’ Dit zijn ook de ouders die maar blijven zoeken om te kunnen ageren. Ze spugen het internet vol; ‘kijk naar mij, help mij!’ In plaats van “help mijn kind!”

Er zijn genoeg goede definities van ouderverstoting. Van al die ouders die zonder enige contra indicatie hun kinderen moeten missen. Deze ouders (waaronder mijn lief) zitten in het topje van de piramide. Stuk voor stuk mensen die eigenlijk te fatsoenlijk zijn, te lief, te bescheiden. Het woordje ‘te’. Stuk voor stuk ouders die in 1^e instantie totaal niet kunnen bevatten wat er nu eigenlijk gebeurt. Die dan pas goed gaan beseffen dat hun ex dus echt van het padje is. Het zit gewoonweg niet in hun gedachtewereld en ze kunnen er dus ook niet bij dat iemand anders zo fout is. Dr Childress is zeer duidelijk; deze ouders moeten zich te weer stellen tegen pathogene ouders. Praktisch een ondoenlijke zaak. Een zaak die ook nog eens bemoeilijkt wordt door de rechtspraak, door de instanties, door de scholen en weet ik al niet meer. Voor deze ouders wil ik er zijn, punt!

Wat mij ook opvalt is de grenzeloosheid van die onderste groep. Zelden dat een ouder uit die top contact met mij afdwingt. Maar die ouders uit de onderste groep, ach, die zitten er niet mee. Het maakt mij boos. Ik waarschuw elke ouder als ze mij willen contacten. Je kunt je beter wenden tot Margreet de Leeuw, tot Erna Janssen/ de Familie academie. Ik ben te direct, te oplossingsgericht en al helemaal niet aardig als ik merk dat jij dus onderin die piramide zit. Dat maakt blijkbaar niet uit en ja, dan krijgen ze mij aan de telefoon en dan wordt dat gesprek toch niet gezellig!

Voorbeeld: Op oudejaarsavond (lees goed; oudejaarsavond!) krijg ik een paniek pb. Een vader MOET mij NU spreken. Ik verwijs naar Margreet. Maar nee, hij MOET mij NU spreken, want hij is in alle staten en kan nu niet een advocaat bereiken en weet nu niet hoe hij verder moet.

Dus vooruit, daar zal toch wel wat aan de hand moeten zijn. Eerlijk gezegd laat ik hem mij uit nieuwsgierigheid bellen. Ik denk dat hij daar spijt van heeft, maar ik hoop van niet. Ik hoop dat ik zijn ogen geopend heb en dat hij zich doodschaamt.

Wat blijkt; ex/moeder had hem een mail gestuurd. In plaats van de kinderen morgen te brengen, wilde zij dat hij de kinderen kwam ophalen. Hoezo paniek?!

Hij heeft nota bene co-ouderschap. Ziet zijn kinderen nog (mijn lief weet nog niet eens hoe zijn zoon eruit ziet, hoe zijn stem klinkt, wat die denkt of voelt). Oké, doorvragen….Waar woont die ex, wellicht een enorm eind rijden? Wel nee, 15 kilometer verderop!

Moet ik dan nog aardig zijn? Nee, ik ben aardig te keer gegaan en heb hem verteld dat hij zich bevindt in de onderste regionen van de onderste trede van de piramide. Wat denkt ie wel, op oudejaarsavond nota bene. Een advocaat??? Wat zou die dan toevoegen?

Wat is nou het probleem? Nou volgens de vader was het ophalen tegen de afspraak. Via meditation was afgesproken dat ze de kinderen brengen. Schijnt beter voor ze te zijn. Nou, ik denk graag in oplossingen, degene die het kind wilt hebben, haalt! Zo simpel als wat.

Dus als moeders het nu anders wil, is dat een goede aanleiding om te zeggen weet je wat, we gaan het voortaan altijd zo doen! Degene die de kinderen wilt hebben, haalt. Dus over een week kan moeders de kinderen halen en is alles weer in evenwicht, toch? Ja maar, als ze dan niet komt?! Denk je dat nou werkelijk zelf? Nou dan komt ze niet, wonen ze bij jou, maar zie je dat echt gebeuren? Nee natuurlijk niet.

Ja maar mijn vriendin vindt dat….. Ik heb helemaal NIETS met nieuwe partners te maken. Wie is nou de vader? Wie heeft 3 kinderen gemaakt? Van wie zijn die kinderen? Als die nieuwe partner het niet wil snappen, is dat haar probleem, maar zeker niet die van de kinderen, die hier helemaal niet omvragen. Ga die kinderen halen en houdt op met die strijd en jouw ego!

Ja maar ik kan niet in overleg, moeders verandert telkens haar mening en ik wil niet naar haar pijpen dansen….Ego, ego, ego

Het is een narcist….O ja? Diagnose? En ook al heb je die, blijkbaar was dat narcisme ook geen probleem toen je in 6 jaar tijd 3 kinderen op de wereld zette. Was het ook geen probleem tijdens de relatie.

Ik heb hem keihard verteld hoe ik over hem denk. Ik hoop dit soort ouders zo min mogelijk te spreken, op de pagina zitten er genoeg tussen, soms heb ik er een dagtaak aan om ze er bewust van te maken. Niet leuk, erg ontmoedigend.

Waar zit jij? Waar voel jij weerstand bij? Mensen, mensen, mensen, denk nou toch eens na! Het gaat niet om jou! Het gaat om de kinderen, om de positief toegevoegde waarde die jij hoort te leveren bij die kinderen. Over de verantwoordelijkheid die jij hebt genomen toen jij dat kind hebt gemaakt. Neem jouw taak als ouder serieus en weet je wat, als jij niet in dat topje zit, laat mij dan maar met rust.

Ik kan en wil dus helemaal NIETS van en/of met jou.